Dat je met een smurfblauwe en tamelijk lawaaiige V60 Polestar zelfs in het dunbevolkte Zweden niet ongestraft lekker kunt doorplanken, blijkt wanneer we aankomen in ons hotel. We hebben al een minuut of twintig geen levende ziel meer gezien en dit 19e eeuwse kasteel oogt ook niet alsof het er storm loopt met gasten, maar kennelijk is er toch geklaagd bij de politie over de rijstijl van de journalistenploeg die een dag voor ons rond het hotel heeft huisgehouden. Flink huisgehouden kennelijk, want de door de organisatie voorgekauwde route kunnen we vandaag niet rijden. In deze hele politieregio niet meer zelfs. En dus kunnen we ook niet op het circuit terecht. En dat is wel weer jammer. In konvooi, onder begeleiding van een Polestar-medewerker, rijden we 100 kilometer naar het oosten, alvorens we daar weer het gaspedaal mogen intrappen.

BTCC
Dat doen we graag, want het is lang geleden dat er een Volvo is uitgebracht die je echt sportief kunt noemen. Onder leiding van Ford stopte Volvo zelfs met de snelle R-uitvoeringen. Tragisch nieuws voor iedereen die Volvo een warm hart toedroeg en hield van een potje sturen. Ooit was dat anders. Wat te denken van de 850 raceauto. De vierkante Estate reed in het midden van de jaren negentig in het British Touring Car Championship. Het beeld van de 850 Estate in racetrim staat bij miljoenen autoliefhebbers op het netvlies gegrift. Volvo besloot in 1992, na vijf jaar afwezigheid in de autosport, om terug te keren in het British Touring Car Championship (BTCC) met de nieuwe 850. Maar de Zweden hadden een krappe deadline en alleen de carrosserie van de Estate bleek beschikbaar voor een prototype. Zo werd de 850 BTCC geboren.

Volvo realiseerde al snel dat de BTCC-estate aardig wat publiciteit zou opleveren, maar het was niet alleen een verkooptruc. Volvo deed namelijk tests in de windtunnel met de Estate en de sedan, waaruit bleek dat de Estate meer downforce creëerde dan de sedan, zonder dat daar een hogere luchtweerstand tegenover stond. In 1994 maakte de 850 zijn debuut in het BTCC. Met één stoel bevestigd in het midden van de auto had de 850 een perfecte gewichtsverdeling. Deze Volvo zou theoretisch snel moeten zijn, met een 2,0-liter vijfbak en 300 pk op de voorwielen. Dat was inderdaad het geval. Theoretisch dan. Op snelle circuits ging het redelijk, scherpe bochten kon ‘ie echter niet aan en er werd nooit een race gewonnen. Het jaar erop werd de Estate door de sedan vervangen en was het korte tijdperk van de race-estate voorbij.

Polestar
Maar goed, deze auto’s toonden wel aan dat Volvo’s niet alleen geschikt waren voor gezinnen met een labrador en mannen met een platte pet en in 2010 kwamen de eerste signalen door die wezen op een voorzichtige terugkeer naar sportieve avonturen. Samen met Volvo-tuner Polestar, een bedrijf dat al vele jaren met Volvo samenwerkt in het Swedish Touring Car Championship, werd de Polestar C30 ontwikkeld, een prototype met 400 pk. Het project begon toen de mannen van Polestar een gewone C30 T5 namen en aan Volvo-testcoureur Robert Dahlgren vroegen hoe hij hem wilde hebben. Vervolgens bouwden ze de auto exact volgens het eisenpakket van de Zweedse coureur. Nou ja, bijna. Dahlgren wilde eigenlijk ook nog een sequentiële bak, maar dat ging de mannen van Polestar wat te ver voor een auto waarmee je ook op straat moet kunnen rijden. Maar met zijn 405 pk sterke T5-motor die met enorme knallen overschakelde, was het een echte Viking-Volvo, die we die graag in de verkooplijsten terug zouden zien.

Topman Christian Dahl sprak destijds al de wens uit dat Polestar zou uitgroeien tot het Volvo-equivalent van Renault Sport, BMW M of Mercedes-Benz AMG. Zo ver kwam het destijds echter niet. Kennelijk vond men dat er eerst verder geëxperimenteerd moest worden. En aldus geschiedde. Vorig jaar werd een pilot-project gestart met een beperkt aantal S60 Polestars. In Australië. 300 pk sterk, voorzien van een T6 met AWD. Er was kritiek. Op de gebrekkige remmen, op het standaard interieur, op de transmissie en op de besturing. Maar Volvo zette door en daarom rijden wij nu rond in Zweden in een doorontwikkeling van dat model. Maar dat niet alleen: hij heeft een net zo gemeen broertje met de naam V60 T6 AWD Polestar. Ze zijn sterker, sneller en het goede nieuws is dat het probleem met de remmen is opgelost. Ook het interieur ziet er nu iets meer ‘racy’ uit.

Concurrentie
Een echte performance-car is het daarmee nog niet. De heren van Polestar wilden dat naar eigen zeggen ook niet. “We wilden een snelle, sportieve auto bouwen, die comfortabel genoeg is om iedere dag in te rijden”, aldus de trotse mannen uit Göteborg. En als dat het uitgangspunt was, dan is het doel gehaald in absolute zin. Maar relatief gezien zijn ze het voorbij geschoten. Want met een verkoopprijs van 100.000 euro is de S60 Polestar gewoon te duur. Met zijn 350 pk kan hij auto’s als de BMW M3, de Mercedes C-AMG en de Audi RS4 zowel letterlijk als figuurlijk niet bijbenen. En wanneer je ‘m naast een Audi S4 zet, is ‘ie weer een kleine 30.000 euro te duur.

Full-options
Toegegeven, de Polestar is standaard voorzien van veel opties waarvoor je bij Audi nog eens flink in de buidel moet tasten. Keyless drive, elektrisch verstelbare voorstoelen, Park assist voor en achter, Sensus navigatie en Sensus Connect met Premium audio by Harman Kardon zijn allemaal standaard. Ook zijn de auto’s voorzien van speciaal voor deze uitvoering ontwikkelde extra’s, zoals de Polestar 20 inch wielen. Ook het interieur en exterieur ademen het exclusieve Polestar-gevoel door, onder andere, de speciale nubuck/ lederen bekleding met blauwe stiksels en Polestar logo’s, carbon inleg, nubuck/lederen stuurwiel en de unieke diffusor, splitters en achterspoiler. Hierdoor wordt het prijsverschil met de concurrentie aanzienlijk verkleind. Maar ook op andere vlakken moet de Volvo zijn meerdere erkennen in de concurrentie.

Niet feilloos
Ten eerste is de auto te zwaar. Met zijn gewicht van bijna 1800 kilo voelt de auto uiteraard nergens lichtvoetig aan, maar dat is een probleem waarmee meer performance-modellen van tegenwoordig worstelen. Dat geldt niet voor de besturing, want die is in de Volvo aan de lichte kant, maar bovendien niet erg nauwkeurig en je krijgt weinig feedback met betrekking tot wat er onder je gebeurt. Ook de automaat is niet feilloos. Wanneer je – zoals je graag wilt bij een auto van dit kaliber – overschakelt vlak voordat de toerenteller het rode gebied bereikt, ben je al te laat. Of eigenlijk is de automaat te laat en hij gooit de motor in de toerenbegrenzer.

De S60 en V60 Polestar zijn voorzien van een prachtige, opgevoerde T6-motor en een fantastisch onderstel. De motor is sterk, barst van het koppel (500 Nm), laat je bochten uit-accelereren als een ware rallyrijder en klinkt fantastisch. Het onderstel is eveneens een genot. Het is perfect uitgewogen, sportief maar comfortabel, laat een zeer beperkte mate van rolneiging toe en maakt beide modellen daarmee zeer geschikt voor dagelijks gebruik. En dan de grip. Die is er altijd. Onder alle weersomstandigheden. Op alle mogelijke ondergronden. Tijdens alle seizoenen. De Öhlins dempers zijn in belangrijke mate verantwoordelijk voor dit fijne weggedrag, evenals de Haldex-vierwielaandrijving.

Uiteraard wordt ook bij deze performance-modellen de veiligheid niet uit het oog verloren. De S60 en V60 Polestar zijn standaard voorzien van de Intellisafe Pro Line: het toppunt van actieve veiligheid, daaronder vallen onder meer Adaptieve Cruise Control met Collision Warning en Full Auto Brake, Pedestrian en Cyclist Detection. Kortom; een uitgebreid arsenaal dat gebruik maakt van radar, laser en camera.

De kracht van de Polestar
Wanneer de auto’s langs de meetlat wordt gelegd van andere ‘private labels’, weten de S60 en V60 Polestar niet helemaal te overtuigen. Tegen AMG, BMW M en Audi’s RS’en kan de auto simpelweg niet op. Maar in die zwakte zit wellicht ook weer de kracht van deze Polestar-uitvoeringen. Want Volvo biedt iets wat zijn concurrenten moeten ontberen en dat is een bepaalde mate van rust. En die kun je bij tijd en wijle goed gebruiken wanneer dit je dagelijkse auto is. In totaal worden er 750 exemplaren gebouwd van deze ‘smooth operator’.

Nederland is een van de zeven landen waar de auto wordt geleverd. Exact 50 exemplaren krijgt Volvo Nederland toegewezen en het is nu al zeker dat Volvo geen hulp van autojournalisten nodig heeft om ze te verkopen. Maar heel stiekem hopen we toch op een nog meer hardcore uitvoering. De S60 en V60 Polestar R of zoiets. Lichter, scherper en voorzien van een handbak (zoals de S60 Polestar Performance Concept had!) of een sequentiële automaat.

Méér Polestar...
Dat Polestar nog meer extra snelle varianten gaat ontwikkelen van bestaande modellen, is zeker. Over een meer hardcore variant kregen we niets los, maar zodra er iets is wat hierop wijst, ben je de eerste die het hoort. De Polestar S60 kost 96.500 euro, de V60 Polestar kost 99.500 euro. De auto’s zijn naast smurfblauw ook leverbaar in wit, zwart en zilver.