De facelift van de Citroën C3 is niet erg ingrijpend. De neus werd wat bijgeschaafd, zodat die meer het ‘familiegezicht’ weergeeft zoals dat ook vanaf de nieuwe kleine C1 straalt. De koplampunits en de brede chromen band met het ‘Double Chevron’-logo van het merk liggen als het ware meer bovenop de frontpartij. Overigens is die chroomband hier een stuk dunner dan bij de C1. Hoe dan ook, het is wat moderner en ook wel wat vlotter geworden.

In de opfrisbeurt werden ook de achterlichten opgenomen, met zoals tegenwoordig gebruikelijk, een wat ruimere toepassing van dé lichtbron van het moment (en veelal ook de toekomst, hoewel er al weer nieuwere techniek zijn klaargestoomd) de LED. Niet schokkend allemaal, maar toch welkom.

Nieuw dashboard
Interessanter eigenlijk is het nieuwe gestileerde dashboard, dat meteen ook in meer dan één kleurzetting leverbaar is. Ook hier worden de mogelijkheden verruimd om de auto naar je persoonlijke smaak in te richten, maar nog niet zo uitzinnig als bij de DS3. In Genève werd trouwens geventileerd dat de bovenbazen de bedoelingen schijnen te hebben om van DS een aparte merknaam te maken, zoals dat bij Mini is gebeurd en Fiat met 500 aan het doen is. Dat ligt allemaal op het wazige terrein van de marketing, activiteiten waarvan we doorgaans denken: ‘Ze doen maar.’ Het gaat ze tenslotte om maar één ding: meer auto’s verkopen.

Eigen identiteit
Met de C3 lukt dat in ieder geval aardig en eerlijk gezegd is het ook van meet af aan een aantrekkelijk ding geweest. Het lukt Citroën de laatste jaren, sinds ze een wat ruimere teugel kregen van het verder zo weinig fantasierijke Peugeot, heel aardig om weer een eigen identiteit te etaleren. De DS’en zijn stuk eens schot in de roos en dat straalt behoorlijk af op de overige modellen.

Daarbij komt dat zeker de C3 al in de basisversie erg compleet is uitgevoerd en de uitvoering ‘Collection’ (de op één na duurste) biedt eigenlijk alles wat je zou willen hebben, maar niét die ‘Zenith’ voorruit die zowat tot de achter de hoofden van de voorinzittenden doorloopt en hen het broeikaseffect aan den lijve doet ondervinden. Kennelijk zijn de Fransen, althans de Franse merken, erg gesteld op die enorme glasoppervlakten – voor ons hoeft het niet zo.

Bij de ‘Collection’ gaat het vooral om cosmetische opleukingen in het interieur, ten opzichte van de ‘Tendance’ die al belangrijke zaken als airconditioning, cruise control met snelheidsbeperking, elektrische raambediening etc etc heeft. Stop/start hoort daar ook bij, althans voor de e-VTI benzinemotoren én de diesels.

14% bijtelling
Zo’n laatste hadden wij te gast en wel de e-HDI 90, de enige in de familie die dankzij z’n gemiddelde koolzuurgasbijdrage van 85 gram per kilometer in aanmerking komt voor 14% bijtelling en dus zakelijk gezien heel interessant is. En we kunnen er niet om heen dat auto's uit dit segment steeds meer in de picture staan. En voor zakelijk stadsgebruik leent een C3 zich, met zijn prettig kleine draaicirkel, ook heel goed. 

Dat neemt niet weg dat de C3 zich met dit dieseltje van 90 pk zich ook op snel- en buitenwegen heel lekker voelt. Hij is behoorlijk stil, maat we vragen ons toch af waarom hij een extra spaarzame en rustgevende zesde versnelling moet ontberen, die de krachtiger, maar even grote e-HDi 115 wel heeft. Is natuurlijk ietsje duurder, maar de klant heeft niet eens de keuze.

Vlotte stop/start
In de stad hoor je alleen maar dat het een diesel is bij fel optrekken, wat-ie best wil, en bij het starten, hetgeen wanneer je stop/start hebt ingeschakeld natuurlijk erg vaak gebeurt. Gelukkig slaak deze e-HDI 90 heel vlot aan, zodat je geen last heb van heetgebakerde achterliggers als het licht op groen gaat.

De motor slaat ook aan wanneer je de airco vol aan hebt staan – en dat moet je bijvoorbeeld in de regen wel, want snel en grondig ontwasemen is niet zijn hobby. Valt een beetje tegen. Dat gaat natuurlijk beter als je ook de temperatuur ophoogt, maar dan is het al snel te warm.

Verder hebben we weinig op het geboden comfort aan te merken, Je zit overal goed in de C3, waarbij zoals vaak het geval is alleen de bestuurder zijn stoel in hoogte kan verstellen. Achterin zijn hoofd- en beenruimte voor een auto van deze afmetingen weldadig en dat geldt ook voor de bagageruimte.

Zichzelf gebleven
Aangezien het een pure facelift betreft, is er aan het weggedrag helemaal niet veranderd. Het is helemaal zoals je dat van een moderne compacte gezinsauto verwacht: tikkeltje onderstuurd voor de gewenste stabiliteit, maar toch ook prettig wendbaar. In extreme situaties wordt hij niet opeens venijnig, maar reageert braaf op gas terugnemen door de bocht ín te duiken. Allemaal zoals de gemiddelde automobilist dat het beste kan hebben.

Alles bij elkaar is de Citroën C3 zijn prettige zelf gebleven en met kleine doch geslaagde ingrepen wat gemoderniseerd. De particulier zal zijn heil vinden bij de drie benzinemotoren, van 68 tot 120 pk (vanaf € 13.990), de zakenrijder heeft baat bij de dieseltjes (vanaf € 18.290), waarvan deze met 90 pk veelal de voorkeur zal krijgen vanwege de 14% bijtelling. Een goede keuze.