De Alfa 33 Stradale heeft werkelijk niets gemeen met de reguliere 33. Van de 33 Stradale zijn tussen 1967 en 1969 slechts 18 exemplaren gebouwd. Het lijnenspel van de 4C heeft verdacht veel weg van deze supersportwagen van weleer. Ook de prestaties komen vrijwel overeen. De aandrijflijn dan weer niet. De 33 Stradale wordt aangedreven door een 2.0 liter V8 met 230 pk, terwijl de 4C het moet stellen met een 1.75 liter viercilinder turbobenzine. Ook het drooggewicht is nog vermeldenswaardig. De Alfa Romeo 4C is met een ledig gewicht van 895 kilogram, weliswaar zonder vloeistoffen, maar met meer elektronica, voor deze tijd echt een lichtgewicht. De 33 Stradale legt slechts 572 kilogram op de schaal.

Ronde vormen
Goed, genoeg over het verleden. Terug naar het hier en nu. Wat een beauty is het toch, die 4C. De auto klopt aan alle kanten, heeft prachtige ronde vormen, is extreem laag en relatief kort met een lengte van krap 4 meter. Enig smetje op het blazoen, maar dat is persoonlijk, zijn de koplampen. Ze zijn gevat in koolstofvezel en liggen als het ware als een puist op de zijschermen. Een iets diepere ligging met een transparante afdekking zou het ontwerp meer recht hebben gedaan.

Het zijaanzicht is weer prachtig met mooie welvingen en luchtinlaten naar de middenmotor. Ook de achterzijde kan ons wel bekoren met eenvoudige, ronde lichtunits, een beschaafde, geïntegreerde spoiler en een uitlaatsierstuk aan weerszijden uit de diffuser. De viercilinder middenmotor schittert door de achterruit. De 4C wordt overigens grotendeels met de hand opgebouwd in een aparte ruimte achter de Maserati-fabriek. De koolstofvezel monocoque wordt vanuit Napels aangevoerd en weegt slechts 65 kilogram.

TFT-scherm
Dat alle aandacht van het ontwerpteam naar het exterieur is uitgegaan, wordt duidelijk zodra het portier wordt geopend. Het is een beetje een saaie boel in het binnenste met een sober dashboard uit één stuk. Alleen de hoogstnoodzakelijk elementen zijn aanwezig, natuurlijk om het gewicht zo laag mogelijk te kunnen houden. Het instrumentarium wordt gevormd door een Playstation-achtig TFT-scherm waarop alle belangrijke informatie kan worden afgelezen. Op de middenconsole bevindt zich de bediening van de klimaatinstallatie en is er plaats voor een ‘ouderwets’ 1-DIN radio-/navigatiesysteem.

De zitpositie is keurig voor elkaar. Bij instappen moet je jezelf wel even over de brede dorpel van de monocoque bewegen, maar dat gaat gelukkig stukken eenvoudiger dan bijvoorbeeld in een Lotus. Vervolgens zit je op uiterst dunne koolstofvezel stoelen, waarvan alleen het exemplaar aan de bestuurderskant is te verstellen. De zit is prettig laag en het zicht naar voren dik in orde. Het zicht naar achteren daarentegen is beperkt of beter gezegd: te verwaarlozen.

Zwaar getuned
De 4C komt met een luide brom tot leven. Het motorgeluid van de 1.75 liter viercilinder is zwaar getuned. De motor levert 240 pk en 350 Nm aan de achterwielen, en wordt standaard gecombineerd met een zestraps automaat met dubbele koppeling. De automaat schakelt zelfstandig, maar kan ook met flippers aan het stuurwiel worden bediend. Een schakelpook is niet voorhanden. Hoeft ook niet. Op de middentunnel bevinden zich namelijk vier knoppen om de transmissie te bedienen. Daar vinden we tevens de bekende DNA-knop van Alfa Romeo om het karakter van de 4C in te stellen in ogenschijnlijk drie modi: All-Weather, Normal en Dynamic. Bij nader inzien blijkt de Dynamic-stand een dubbel leven te leiden. Door de keuzehendel een paar seconden langer in D te houden, wordt de Race-modus geactiveerd en de tractiecontrole uitgeschakeld. De meer geoefend bestuurder kan dan zijn lol op. Maar ook in Dynamic-modus gedraagt de 4C zich al behoorlijk uitdagend en laat de achterzijde tot op zekere hoogte dansen. Wordt het te gortig, dan grijpt het elektronisch vangnet zonder pardon in.

Pure rijdersauto
De snelheidssensatie die de 4C biedt, is echt overweldigend. Vooral de turbo speelt met je zintuigen. Hij sist, blaast en giert erop los. De 4C knalt in 4,5 seconden naar de honderd en die acceleratiekracht maak je ook bewust mee. Klinkt misschien gek, maar bij menig sportwagen ontbreekt dat gevoel. De term isolatie is niet gevallen tijdens het ontwikkelen van de 4C. Het motor- en afrolgeluid komt aan alle kanten het interieur binnen.

In Dynamic- en Race-modus wordt het motorgeluid nog eens versterkt. Leuk voor even, maar op den duur om gek van te worden op lange asfaltlinten. Het chassis is perfect uitgebalanceerd en de besturing (zonder bekrachtiging) messcherp. Voor dagelijks gebruik is de 4C echter niet geschikt. De afleg- en bagageruimte is beperkt en het inladen van de boodschappen vraagt de nodige handelingen. Zo blijft de achterklep niet uit zichzelf open staan. Een gasveer ontbreekt. Maar ach, wat maakt het uit. Dat doet niets af aan het heerlijke gevoel dat de 4C je bezorgt. Wat een genot om met zo’n pure rijdersauto onderweg te zijn. Zelfs drempels vormen niet echt een probleem.

Ook het prijskaartje valt alleszins mee. De Alfa Romeo 4C staat in de orderboeken vanaf 59.650 euro. Een koopje vergeleken met de 33 Stradale die nu voor niet minder dan 1.000.000 euro van eigenaar wisselt. Als de eigenaar er al vanaf wil.