Een ivoorwitte cabriolet met roodlederen interieur. Poppenkast? Niet als het de Mégane CC Floride betreft. In deze bijzondere kleurstelling verwijst de coupe-cabriolet naar de Renault Floride uit de jaren zestig. Het staaltje gedeeltelijke reïncarnatie is natuurlijk een must-have voor degene die nog zo’n Floride bezit. Hoewel beide modellen verder maar weinig overeenkomsten hebben, siert het de Fransen de moeite die ze hebben genomen om klanten bij tijd en wijle iets speciaals aan te bieden. Bovendien voelden ze zich waarschijnlijk ook verplicht om een stapje extra te zetten, nu de andere Mégane-modellen heel subtiel zijn opgefrist. Maar omdat ongetwijfeld niet iedereen zo'n Floride mooi zal vinden, is de Série Limitée voor Nederland in een oplage van 25 stuks verschenen. En die hebben inmiddels állemaal een trotse koper gevonden. Niet getreurd, de dakloze Fransoos is nog wel verkrijgbaar in de Monaco GP-uitvoering, een sportief nummertje.

Het rijden in zo’n excentriek uitgevoerde Mégane CC voelt speciaal. Terwijl je meestal uitzicht hebt op een donker dashboard en zit op dito getint stof of leder, is het dit keer een heel ander verhaal. De combinatie van het rode bovendek, een rood lederen stuur met beige inleg en rode deurpanelen met beige elementen is elegant en raakt de snaar van het Joie de vivre-gevoel dat zo’n Franse cabriolet in zich heeft. Het klassieke Floride-embleem is leuk bedacht om nog even ‘het-gevoel-van-toen’ extra terug te halen.

Los van de bijzondere uiterlijkheden is deze cabriolet een comfortabele auto. De stoelen zijn groots, je kunt er lekker in weg zakken als in een fauteuil en dankzij de geprofileerde wangen biedt de zitting toch voldoende steun. De techneuten hebben het onderstel conform de bedoeling van het interieur afgestemd: lekker veel comfort, zoals het een reislustige Fransoos betaamt. Hiermee houden we het wel even uit tot Zuid-Frankrijk. Het subtiele glazen windscherm is een stijlvolle vondst om rijwind achterin het interieur buiten de deur te laten, zonder dat het paneel zicht aan de bestuurder ontneemt. Ziet er veel mooier uit dan zo’n gespannen netje. Wel jammer dat de standaard geïntegreerde TomTom-navigatie alleen de weg wist te wijzen in Nederland, Belgie en Luxemburg. Ach, dan maar de kaart mee. Net als vroeger…

Hoewel de Mégane CC met alle toeters en bellen en zijn inklapbare hardtop met geïntegreerd glazen dak natuurlijk wat extra pondjes in de schaal legt, voelt zo'n dakloze versie niet overdreven log of zwaarlijvig aan. Renault heeft er werk van gemaakt de rijeigenschappen op peil te houden, maar legt wel de nadruk op comfort. Verwacht dus niet dat de cabrio vol gaarne instemt met snel rondje haarwapperen. Cruisen vindt-ie het fijnst (en wij ook).

De TCe130 krachtbron betreft een 1.4 liter turbobenzinemotor die we ook al kennen uit andere Mégane-modellen. De viercilinder is stil en komt vrij gemakkelijk uit de startblokken, waarbij de turbo na een hap lucht genomen te hebben voelbaar extra newtonmeters aanlevert. Met de beschikking over zes versnellingen draait de TCe-motor onderweg rustig zijn rondjes. Het staaltje downsizing is echter niet de meest economische in zijn soort, helemaal als hij zo’n 1500 kg moet voortbewegen. Reken op gemiddeld 1 op 12.