Honda is traditiegetrouw niet vies van sportieve modellen. Ze komen meestal tot uiting in een aparte modelnaam of door de toevoeging Type R(ace). Omdat een Accord – in tegenstelling tot de Civic – net even te groot is voor het echte werk, hebben de Japanners de Type S(port) bedacht. In die uitvoering is de middenklasser in een sportiever jasje gestoken zonder helemaal los te gaan. Met bumpers uit het Aero Pack, skirts, de donkerchromen grille, 18 inch wielen met fraaie satijnglans en xenonkoplampen is de Accord op subtiele wijze visueel aangesterkt. Door het demo-exemplaar in Premium White Pearl te presenteren vormt het zwarte privacyglas een diep contrast. Doet het altijd goed. Een klein gemis is de dubbele uitlaat, die wel op de 2.4 liter benzinevariant geleverd wordt. Roeten doen diesels toch niet meer?

Kort pookje
Bij instap wordt duidelijk dat ook het interieur een Type S-behandeling heeft ondergaan. De kleine versnellingspook springt er direct uit door z’n juist compacte afmetingen. Die zou qua formaat niet misstaan in een Jazz! Feit is dat de compacte pook lekker in de hand ligt en goed matcht met de uit het dashboard doorlopende aluminium sierlijst. Het rode stiksel keert ook terug in het met leder beklede stuur en zelfs de leder/alcantara stoelen hebben donkerrode inleg. Tel daar de sportpedalen, zwarte dakhemelbekleding en stevig geprofileerde stoelen bij op en we kunnen niet anders zeggen dat de Type S cockpit een zeer verzorgde indruk maakt. De vele knopjes op het stuur en het dashboard kennen we nog uit een eerdere kennismaking met de Accord. Je moet ze even bestuderen, daarnaast wijst het zich vanzelf. Alleen blijft de gedachte spelen dat het ook met minder kan. Huiswerk voor de volgende generatie Accord.

Op de to-do list zou de aantekening ‘meer ruimte’ niet misstaan. Hoewel je voorin helemaal niets te klagen hebt – hooguit wat extra zijdelingse steun – is de Accord Tourer op de achterbank krap. Het gebrek aan – met name beenruimte – vinden wij meer bezwaarlijk dan het formaat van de bagageruimte, die niet groter is dan 1183 liter. Anderzijds profiteert de Accord door zijn compacte achtersteven wel van een sportieve aanblik.

Krachtsreserves
Speciaal voor de Accord Type S (en Executive) levert de 2.2 i-DTEC geen 150, maar 180 pk. Deze in eigen huis vervaardigde diesel is beresterk maar moet wel eerst even op adem komen. Onder 2000 toeren is de diesel nog niet wakker en klinkt dan brommerig. Na een klein moment van aarzeling (turbogat) maakt de Accord vervolgens grote stappen op vrij bescheiden toon. De zesbak schakelt met korte slagen en heeft zodanige overbrengingen dat de flinke vracht Newtonmeters in de praktijk goed voelbaar zijn. En dan gaat het rap met de snelheidsmeter. Erg fijn om zoveel krachtsreserves te hebben.

Niet hard maar zacht
Een verrassende gewaarwording is het onderstel. Hoewel je bij een Type S waarschijnlijk op een vrij stug sportonderstel zult rekenen is de Accord juist vrij soft. Dat voelt tegenstrijdig maar is bij lange trips wel prettig. Snelwegkilometers vliegen comfortabel aan je voorbij. Toch kun je met een gerust hart een bocht induiken; de wielen hebben veel grip en houden de Accord in het gareel. Je wordt er alleen niet toe uitgedaagd omdat je bijna van je stoel valt. Bovendien is de besturing te licht om precies in te kunnen sturen.

Luxepaard
Als sportief bedoeld topmodel in de Accord-reeks is de Type S van alle gemakken voorzien. De 18 inch wielen, leder/alcantara stoelen en xenonverlichting kwamen al even voorbij, maar Honda levert deze uitvoering ook af met stoelverwarming, een elektrisch te openen achterklep en automatisch geregelde airco. Ingebouwde navigatie met achteruitrijcamera en het Advanced Safetypack, waar adaptieve cruise control, een rijstrookassistent en radargestuurd noodremsysteem onderdeel van is, wordt tegen meerprijs geleverd. Honda vraagt hiervoor respectievelijk 2350 euro en 2800 euro extra, bovenop de 43.790 euro die de Accord Tourer Type S zelf kost.

Conclusie
De Honda Accord pretendeert als Type S sportiever te zijn dan anders. Qua looks valt daar ook niet op af te dingen. Zijn onderstel biedt echter verrassend veel comfort. Dat is even schrikken voor wie een strak sturende stationwagon zoekt, maar valt zeer te waarderen op lange afstanden. De i-DTEC heeft veel krachtsreserve en maakt grote stappen. Een heerlijke reisauto, maar geen ruimtekampioen.