Na het vertrek van de Chevrolet Tacuma (voorheen bedeeld met het Daewoo-label) bleef het even stil in de showroom. Gezinnen die op zoek waren naar een ruime gezinsauto waren aangewezen op de wat anonieme Nubira SW, Cruze sedan of stuk duurdere Captiva. Met de Orlando is het ‘gat’ in de modelfamilie voorlopig weer gedicht, en hoe. Het ‘boxy’ design met grote familiegrille, zilverkleurige skidplates op de bumpers en de niet-te-missen 18 inch wielen doen lekker stoer en robuust aan. De Orlando wil geen dertien-in-een-dozijn-MPV zijn, maar eerder een flinke ruimtewagen die optisch leunt op de SUV’s en crossovers. Daarmee is de Orlando samen met de S-MAX van Ford één van de weinige MPV’s die rebels in het leven staat, al kiest Chevrolet voor stoer en accentueert Ford het sportieve element. Beide zijn ook een slag groter dan de geijkte MPV's zoals de Renault Grand Scenic en Volkswagen Touran. De keuze van Chevrolet om de Orlando heldhaftig te presenteren blijkt wel smaakgevoelig; gedurende de testweek waren de meningen verdeeld tot ‘echt niét mooi’ tot ‘leuk gedaan!’.

Verhuisklusjes
Hoe origineel Chevrolet met de Orlando uit de hoek is gekomen; het mag niet afbreuk doen aan de reden waarvoor hij daadwerkelijk in de markt is gezet; gezinnen met kinderen en bagage vervoeren. Zijn makers hebben het echter goed begrepen; er is altijd plaats voor zeven personen en bakjes en vakjes zijn er in overvloed. Dat geldt ook voor hoofd- en beenruimte, al is de derde zitrij – zoals altijd – alleen geschikt voor kinderen. Achterin geldt wel het credo ‘what you see is what you get’, de zittingen kunnen niet worden verschoven om met centimeters beenruimte te variëren, wel is de rugleuning op de achterbank instelbaar. De Orlando laat zich weer niet afschrikken door verhuisklusjes; de achterbank is in twee delen neerklapbaar en de derde zitrij laat zich volledig inklappen in de wagenbodem en dat tikt lekker aan. Die hoekige koets is zo gek nog niet! Totdat je moet inparkeren overigens, het overzicht rondom is namelijk beperkt – zeker als de stoel vrij laag staat gepositioneerd. Parkeersensoren ten spijt...

Stoer als de Orlando er uit ziet is het interieur vooral logisch ingericht en functioneel. Je kijkt uit op een breed landschap met het DNA van andere Chevrolet modellen, met daarbij een hooggeplaatst navigatiedisplay. Het systeem kennen we uit de Opel Zafira maar is – ondanks het vele aantal toetsen op het paneel eronder – minder doordacht te bedienen. Achter het (radio)paneel gaat nog een opbergvak en USB-aansluiting schuil voor telefoons en mp3-spelers. Verrassing! De zwarte pianolook afwerking is helemaal van deze tijd maar levert al snel vette (kinder)vingerafdrukken op. Andere hoogwaardige verwennerij met afwerkingsmaterialen zijn niet aan de Orlando besteed; Chevrolet bekleedt de deurpanelen bijvoorbeeld niet met stof maar met krasgevoelig kunststof. Toch kan de algehele kwaliteitsindruk er wel mee door, al zijn er (Europese) MPV’s die hier meer punten scoren. Alle waar naar z’n geld.

1.8 een beetje gewoontjes
Ondanks dat Chevrolet leunt op de kennis en kunde van General Motors (Opel) is het motorpalet gemixed. De 2.0 liter diesel is elders ontwikkeld maar de 1.8 benzinemotor die wij rijden is een oude Opel-bekende. Helaas geen bijzonder goede. Hoewel 140 pk voor de 1500 kg wegende Orlando best afdoende moet zijn voelt de viercilinder niet naar die mate daadkrachtig aan. Het is een licht brommerig type die niet zo levendig aanvoelt en te lijden heeft gehad onder de nieuwste Euro5-emissieregeling; de acceleratie verloopt onder vollast soms heel licht schokkerig. Pas bij hoge toeren komt de kracht aardig in ‘m los en dat betekent veel schakelen. Dankzij goede geluidsisolatie zet hij dan geen grote keel op en dat is dan wel weer prettig. De 1.4 Turbo uit de diverse Opel-modellen – die wel een zesbak heeft - was beter op z’n plaats geweest, al was het voor een (theoretisch) laag verbruikscijfer. De hiërarchie in het concern heeft echter anders besloten. Gemiddeld lust de 1.8 liter zo'n 7.3 l/100km en wordt er 172 gram CO2 uitgestoten. Dankzij de grote omvang van de carrosserie levert dit een groen C-label op. Het testverbruik van 1 op 11 is nog net acceptabel maar echter niet om over naar huis te schrijven. Daar sta je dan aan de pomp met je groene label!

Prettig sturen
Geen zorgen hoef je je te maken om hoe de Orlando onderweg aanvoelt. De besturing is prettig en lang niet meer zo wazig en stroperig; dat heeft Chevrolet sinds de Cruze echt onder de knie gekregen. Daarnaast volgt de Orlando redelijk strak zijn koers, al voel je wel met een flinke auto onderweg te zijn. Overhellen blijft beperkt. Wel komt het nadeel van 18 inch wielen boven water; op korte oneffenheden heeft het platte rubber voelbaar minder incasseringsvermogen en dat voel je een beetje. Dat wordt dus kiezen voor looks of net iets meer comfort met 17 inch, die standaard voor de LTZ-uitvoering zijn weggelegd.

Prijzen en uitrusting
De hier gereden Orlando 1.8 LTZ staat voor 26.895 euro in de prijslijst. De importeur heeft daarbij 18 inch lichtmetaal (in plaats van 17 inch) als optie mee besteld. Die zijn standaard op de LTZ+ uitvoering, maar dan moet je ook van lederen bekleding en stoelverwarming houden. De LTZ is verder compleet uitgerust met zes airbags, ESP, elektrische ramen rondom, automatische airco, radio/cd met stuurbediening en USB, navigatie, parkeersensoren, mistlampen, een boordcomputer en cruise control. Wanneer je dat laatste kunt missen en genoegen neemt met 16 inch wielen is de LT-uitvoering een prima keuze, want die kost nog geen 25 mille. Het Orlando-gamma begint bij de 1.8 LS en die kost 23.395 euro. De dieselvariant 2.0D kost vier mille meer.

Conclusie
Chevrolet is er in geslaagd het MPV-segment op te stoken met een geheel eigen, toch wel unieke interpretatie. De Orlando ziet er stoer uit maar verliest zijn takenpakket als ruimte-auto niet uit het oog. Hoewel hij niet meer dan de standaard flexibele interieurmogelijkheden biedt voldoet de Chevy als gezinsauto. Zijn 1.8 liter benzinemotor is ons te gewoontjes en lust een aardige slok omdat hij flink aan de bak moet. Onderweg verrast de Orlando met prettige besturing en volwassen rij-eigenschappen. De 18 inch wielen staan 'm bijzonder goed maar snoepen wel iets aan het comfort.