Citroën heeft de keuze gemaakt om in feite twee modellijnen te gaan voeren. Niet iedereen blijkt namelijk gecharmeerd van het eigenzinnige karakter waar de fabrikant ooit naam mee maakte. Wil je een ‘traditionele en eigenwijze’ Citroën dan is het zaak een selectie te maken uit de DS-lijn, die de komende jaren trouwens sterk wordt uitgebreid. De meer reguliere modellen blijven de C-aanduiding behouden. Met de nieuwe C4 komt Citroën meer dan ooit de gemiddelde Nederlander (en misschien ook wel de gemiddelde Europeaan) tegemoet onder het mom van: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. In de nieuwe C4 is weinig ruimte voor designhoogstandjes. Desalniettemin is de testauto met 16-inch Boston wielen (optie 570 euro) en de Rouge Babylone exterieurkleur (optie 790 euro) een elegante verschijning.

Chaime et Trame Hermitage

Diezelfde sfeer heerst in het interieur: strak en zakelijk. Helemaal niets mis mee, sterker nog, het binnenste steekt beduidend beter in elkaar dan het dashboard van zijn voorganger. Mooie zachte materialen in de kleur zwart voeren de boventoon. Citroën probeert met een specifieke decorinleg en de ‘Chaime et Trame Hermitage’ interieurbekleding de boel nog wat op te vrolijken. Over het meubilair absoluut geen klachten, de stoelen zitten als gegoten. Een figuurlijke ‘houten bilpartij’ zul je niet snel krijgen, ook niet tijdens lange ritten. Nee, op dat punt overklast ie menig concurrent. Het comfort is dus dik in orde. En dat zullen ook de achterpassagiers beamen, als het gaat om het ruimteaanbod. Aan opbergvakjes en –bakjes ontbreekt het de nieuwe C4 evenmin. Zo bevindt zich bijvoorbeeld vóór de selectiehendel van de EGS-versnellingsbak een immens opbergvak. Het lijkt wel een bodemloze put, zo diep is het vak.

C4 Picasso

In tegenstelling tot zijn voorganger heeft het stuurwiel in de nieuwe C4 geen vast hart meer. Citroën is op dat vlak weer terug bij af, en dat is maar goed ook. Wat wel behouden is gebleven, is de hele reeks aan functietoetsen en scrollwieltjes op het stuur. Het lijkt in eerste instantie iets te veel van het goede, zeg maar gerust een warboel, maar de verschillende knoppen laten zich opvallend intuïtief bedienen. Achter het stuur bevinden zich de schakelpaddles. Ze zijn verankerd aan de stuurkolom en draaien dus niet mee. Die flippers hebben we tijdens de testperiode trouwens verdacht veel benut. De transmissie in de e-HDi is namelijk vrijwel identiek aan het exemplaar in de vorige en huidige generatie C4 Picasso 2.0 HDi (en 1.6 e-HDi). Inderdaad, een gerobotiseerde handbak. De transmissie neemt het koppelen voor zijn rekening. Het systeem vraagt even gewenning en zal niet bij iedereen in de smaak vallen. Bij overschakelen houdt ie korte tijd nadrukkelijk in. Kort gas liften bij de gangwissel maakt het dipje in het accelereren draaglijker.

EGS-transmissie

Citroën heeft de aanduiding e-HDi in het leven geroepen voor de groene uitvoeringen van haar modellen met een zogenaamde micro hybride aandrijflijn. Een ietwat optimistische aanduiding, want er is geen sprake van een alternatieve aandrijflijn. Het micro hybride aandeel is vrij summier met het stop-/startsysteem en een systeem voor remenergierecuperatie. Al zou de EGS-transmissie op papier ook een gunstiger verbruik tot gevolg hebben. Overigens werkt de stop-start-automaat vlekkeloos. Zodra de snelheid beneden de 7 km/u zakt, schakelt de motor zichzelf uit. Voorwaarde is wel dat je de voet op de rem houdt. Laat je de rem los, springt de motor als de wiedeweerga weer aan. Echt een pluim voor het systeem; het functioneert feilloos! Helaas bleef het testverbruik van 1 op 17,8 achter op de waarden volgens fabrieksopgaaf. Kan ook met het weer te maken hebben, want gedurende de testperiode was het winters koud en dan houdt de stop-start-automaat zich enigszins op de achtergrond. Citroën zelf claimt een gemiddeld verbruik van 1 op 23,8, wat neerkomt op een CO2-uitstoot van 109 g/km. Daarmee komt de C4 e-HDi in aanmerking voor 20 procent bijtelling bij zakelijk gebruik.

All weather

Ondanks de eerder genoemde gure weersomstandigheden hebben we toch een goed beeld gekregen van de spaarzame C4. Even terzijde: de gemonteerde all weather-banden boden weinig soelaas bij wegrijden op een besneeuwde ondergrond. De tractiecontrole maakte overuren. Winterbanden zijn wat dat betreft de betere keuze onder winterse omstandigheden. Maar goed, met het juiste schoeisel hoef je absoluut geen concessies te doen om (op papier) groen te rijden en gunstig bij te tellen. Met 112 pk en -belangrijker- 270 Nm aan koppel kom je echt helemaal niets te kort. Nul tot honderd kan desgewenst in 11,2 tellen en de topsnelheid bedraagt 190 km/u. De Fransoos is te allen tijde goed bij de les en bepaald geen sloom spaarvarken. Bij tussenacceleraties op snelwegtempo schuwt de transmissie niet om twee versnellingen terug te schakelen. En dat is erg prettig, kunnen we je vertellen. In manuele modus voert de bestuurder tot bepaalde hoogte zelf de regie. Trap je het gaspedaal door de ‘kickdown’ dan neemt de elektronica het over, en dat geldt ook bij doortrekken tot ver in het rode toerengebied. Citroën vraagt voor de C4 een minimale vergoeding van 18.990 euro als 1.4 VTi. Onze e-HDi in Tendance-uitvoering met onder meer een automatische airco, dagrijverlichting (geen led’s), een audiosysteem, mistlampen vóór en een regen- en lichtsensor moet 27.250 euro opbrengen. Een zakelijk en verantwoorde keuze. Wie op zoek is naar een traditioneel en eigenzinnig gestileerd model in deze klasse, moet nog even wachten op de Citroën DS4 die binnen enkele maanden in de showroom staat.