Na jarenlang de Kompressor te hebben omarmd om een vier- en achtcilindermotor van extra kracht te voorzien, en andere benzinemotoren conventioneel werden ingespoten, gooit Mercedes-Benz het sinds enige tijd over een andere boeg. De Kompressor is verruild voor de turbo en ook de gewone benzinemotor wordt gefaseerd uitgezwaaid ten faveure van iets nieuws. Het codewoord is CGI, ofwel Charged Gasoline Injection mag het nu gaan maken. Deze geavanceerde directe inspuiting zagen we ook al bij de E-Klasse opduiken. Afhankelijk van het type werken deze motoren samen met een turbo. Zo ook in onze C 200 CGI Estate Avantgarde.

Strak pak

Waarbij het in de grootvader S-Klasse om het summum van comfort en rust draait en de E-Klasse de statige heer speelt, is de C-Klasse de jongere zoon. In een keurig strak en modern maatpak van Benz welteverstaan. Zeker als je kiest voor de populaire Avantgarde-uitvoering, waarbij de krachtige stergrille, chromen accenten en 17 inch lichtmetalen wielen tegelijkertijd meer dynamiek inbrengen. Daar past naar onze mening de blauwgrijze lak uitstekend bij, nog beter dan het al snel stemmige zwart of het wat saaie doe-maar-weer-grijs. Ook de aan weerszijden van de voorbumper gemonteerde horizontale LED-strips voor de dagrijverlichting zetten de C-Klasse zo helder op de kaart. Tenminste, als je het Intelligent Light System met adaptieve bi-xenonverlichting besteld. Liefhebbers kunnen de C-Klasse nog flitsender laten optreden met het AMG-pakket, bestaande uit een bodykit en niet mis te verstane lichtmetalen wielen. Voor deze keer zien we daar van af en houden we het ‘zakelijk’ correct. De C-Klasse behoudt zo ook het vleugje statigheid dat in elke Benz verscholen is.

Hoewel de meeste C-Klasse kopers het liefst wegrijden in een sedan, verschijnt nu een Estate ten tonele. Ook in deze ‘gezinsvriendelijke’ variant blijft de aangeboren karakter van het model overeind; niet teveel lifestyle, maar evenmin recht-toe-recht aan zoals bij een E-Klasse, die zich ten doel stelt zoveel mogelijk ruimte aan te bieden. Als we de cijferlijst erbij pakken blijkt de C-Klasse Estate overigens evenmin bescheiden te zijn. De bagageruimte meet 485 liter en kan door de achterbank neer te klappen groeien tot 1500 liters. Net even meer dan een A4 Avant en aanmerkelijk groter dan een 3-Touring kan verstouwen. Op de achterbank is het trouwens ook goed toeven. Hoewel de middenklassers in deze klasse met het predikaat ‘premium’ niet al teveel focus leggen op interieurruimte valt er achterin prima te zitten; zowel de hoofd- als beenruimte zijn netjes afgestemd op lijf en leden van de meeste volwassenen. Toch zitten wij natuurlijk het liefst voorin. Mercedes-Benz schotelt hier een vertrouwde set stoelen voor. Het wat vlakke model lijkt een voorbode van onvoldoende zitcomfort, maar schijn bedriegt! Bovendien zijn ze uitgebreid verstelbaar waardoor ook de bovenbenen onderweg goed kunnen rusten. De inrichting van het interieur is verder vertrouwd; rustig en een beetje kil, met een hoekig dashboard voorzien van bekende toeters en bellen op plekken waar je het verwacht. Ook is de COMAND-draaiknop centraal in de middentunnel opgenomen ten behoeve van infotainment en de routeplanner. Het radio/navigatiedisplay is verscholen achter een klepje dat je zelf moet uitklappen. In de praktijk laat je het altijd open staan en dus heeft het een overbodige functie. Dat weten de Duiters ook, want met de voor medio 2011 gepland staande facelift gaat ook het interieur op de schop en kunnen we een tweede vaste koepel met geïntegreerd TFT-scherm tegemoet zien. Met de navigatie zelf – onderdeel van het Business pakket - is overigens niet veel mis. Het dirigeert de juiste route eenvoudig met pijlen en geeft op straatniveau iets meer details. Wie de portemonnee verder opentrekt wordt bediend met uitgebreide Europa-kaarten.

Potente CGI

Aangezien de eisen en verwachtingen op het vlak van motortechniek in rap tempo zijn toegenomen en zwaarder meewegen in het aankoopbeslissingsproces van menig (zakelijk) rijder (en leasemaatschappij!), heeft Mercedes in rap tempo een nieuwe CGI-motorgeneratie uitgerold. De ‘volumemodellen’ waren het eerst aan de beurt, waaronder de C-Klasse. Zodoende werd de 1.8 liter Kompressormotor met pensioen gestuurd en is een nieuwe turbomotor met dezelfde cilinderinhoud aan zet. Naar gelang de uitvoering levert de motor 156 tot 204 pk. In de C 200 CGI van onze loge zit 184 pk verscholen en combineert dat met 270 Nm trekkracht dat vanaf 1800 tot 4600 toeren beschikbaar is. Niet tegen onze verwachting in komt de Duitser er vlot mee uit de voeten. Zelfs met de vijftrapsautomaat, die toch aardige grote stappen neemt, stijgt de vaart in rap tempo. De transmissie kan goed overweg met het soepel vrijkomende motorkarakter, dat in de Comfort-stand het beste tot uiting komt. Er wordt dan vroeg opgeschakeld; zelfs bij forse acceleratie kiest de bak al voor het einde van het toerenbereik een hogere versnelling, overigens direct gevolgd door een forse por in de rug van de dan dociel grommende CGI. Met terugschakelen blijkt reactie van de automaat niet de snelste, iets dat we ook al eerder hebben geconstateerd in een E-Klasse. De Sport-stand verandert daar – hoe graag de naam je het doet geloven – erg weinig aan. Daarbij zijn de verzetwisselingen niet altijd onmerkbaar en gaan (gelukkig) incidenteel gepaard met een zachte bonk, met name wanneer tijdens die actie net (toevallig) het gaspedaal wordt losgelaten. Tijd voor iets nieuws dus; en dat komt! Langzaamaan vindt – ook ten gunste van meer efficiëntie – de zeventraps 7G Tronic transmissie uit de grotere Benzen zijn weg naar de C-Klasse en dat zal met de facelift nog wel kracht bij worden gezet. Het gemiddelde testverbruik van 1 op 12.5 was hoe dan ook nog netjes te noemen, vrij dicht in de buurt van de fabrieksopgave. En die ligt overigens weer lager dan de waarde die zijn voorganger 200 Kompressor met handgeschakelde transmissie kreeg toegewezen. Een bevestiging dat de CGI’s een efficiëntieslag hebben kunnen maken. De volgende stap die de heren in Stuttgart nog gaan maken is start/stop-techniek op automaatvarianten, want momenteel komen alleen de handgeschakelde varianten daarvoor in aanmerking.

Niets hoeft men te doen aan de manier waarop de C-Klasse over het asfalt rolt. Mercedes-Benz heeft gekozen voor een mix tussen dynamiek en comfort die eigenlijk beide groepen bestuurders kan aanspreken. Door die balans zoef je rechtuit en wordt minder fraai wegdek opvallend goed gladgestreken. Toch gaat de carrosserie niet op een oor hangen in de bocht en blijken sportieve bewegingen aan het rad niet te resulteren in gripverliezen of drama. De Estate blijft strak en neutraal op koers, volledig in zijn rol om heel behoorlijk kilometers te vreten. En moet het echt sportief, dan biedt het AMG pakket uitkomst.

Prijzen en conclusie

Om die kilometers überhaupt af te kunnen leggen is wel een investering noodzakelijk. Die begint bij de Estate vanaf 37.950 euro. Onze 200 CGI met automatische transmissie staat voor 44.297 euro te boek. Een niet onverdienstelijk bedrag dat slechts beperkt hoeft te worden opgehoogd om in je element voor de dag te komen. Het Avantgarde niveau (+1990 euro) trakteert namelijk naast de uiterlijke details op stof/artico leder bekleding, aluminium sierinleg, een multifunctioneel leder stuur, extra interieurverlichting en een middenarmsteun achter. Het Business Class pakket voegt daar courante zaken als pijlnavigatie, Bluetooth, alarm, parkeerhulp en hoogwaardige vloermatten aan toe. Daarvoor betaal je net geen twee mille bij en dat zijn voor de verandering geen typische ‘Duitse’ meerprijzen.

De C-Klasse Estate is een zeer ontspannende reiscombi voor de zakelijk rijder en het gezin. Het ruimte-aanbod overtuigt in deze klasse en zijn uitrusting is met een paar vinkjes en een beperkte meerprijs op niveau. De belangrijkste nieuwkomer, de 200 CGI krachtbron, is een aanwinst van het gamma en weet niet alleen vlotte prestaties neer te zetten maar ook nog redelijk zuinig met brandstof om te springen. De vijftrapsautomaat draagt bij aan relaxed zoeven over de weg maar omdat het ook best leuk sturen is zouden wij een zesbak niet zomaar van de hand doen.