De Fiatjes 500, ze blijven leuk. Het olijke, bolle koetsje dat is voorzien van rijkelijk chroom en in vele kleurstellingen leverbaar is heeft sinds zijn introductie bijna drie jaar terug heel wat los gemaakt bij het publiek. Nog altijd doet de compacte Italiaan het uitstekend in de verkoopstatistieken en blijkt het geen modieus aandachttrekkend eendagsvliegje. Zeker nu de overheid zeer zuinige auto’s heeft vrijgesteld van BPM en wegenbelasting zijn de kansen voor de 500 nog groter. De Fiat 500 met 1.2 liter benzinemotor en de Dualogic semi-automaat valt gretig in de prijzen en dat maakt hip rijden nog beter betaalbaar. Sinds de lente van dit jaar heeft Fiat het 500-gamma uitgebreid met de 500C, ofwel een 500 met stoffen kapje, maar met behoud van de (dak)stijlen. Een bijna-cabrio dus. Het ontwikkelen van een echte dakloze versie was waarschijnlijk een onmogelijke of veel te kostbare opgave, maar ook wel weer een originele keuze keuze – zijn illustere voorganger had het immers ook. Bovendien heeft zo’n constructie ook onderweg zo zijn voordelen, waarover later meer.

Zet de 500C naast een gewone 500 – grote kans dat het ook een crème-kleurig exemplaar is – en de verschillen zijn marginaal. Het stoffen dak van de 500C – leverbaar in drie kleuren – sluit fraai aan op het achterklepje, waarbij alleen opvalt dat de achterruit iets kleiner is uitgevallen. Zodra de eerste zonnestralen zich laten zien begint het te kriebelen en is het tijd om de 500 tot 500C om te dopen. Met een druk op de knop boven de binnenspiegel rolt de rode dakhemel naar achter. Veel leuker is het om nog een stap verder te gaan, zodat het dakje inclusief de glazen achterruit zich helemaal naar beneden vouwt en de open-lucht beleving compleet is. Daardoor wordt wel het zicht in de binnenspiegel belemmerd maar krijgt de rijwind daarentegen geen kans te gaan ‘bulderen’. Het windvangertje bovenaan de voorruit hebben we in de meeste gevallen neergeklapt omdat het suizen van de lucht op hogere snelheden ons pleziertje een beetje ontneemt. Doordat de 500 zijn dakstijlen heeft behouden kan de wind sowieso al veel meer buiten de deur blijven in vergelijking met echte cabrio’s. Dat maakt fanatiek open rijden heel lang een aangename bezigheid. Dat kan overigens met een beetje inschikken best met z’n vieren; wie de easy-entry functie van de voorstoelen doorheeft neemt vrij gemakkelijk plaats. Dan blijkt de 500 meer ruimte te bieden dan op het eerste gezicht het geval lijkt. Stoelverwarming voorin zou de cabriopret vervolmaken maken maar is helaas niet beschikbaar, anders zouden alleen regendruppels spelbreker zijn. Wie een luchtige rit graag wil combineren met zijn favoriete muziek komt weer niet van een koude kermis thuis; de stereoinstallatie met subwoofer in deze meest complete Rock-versie swingt regelrecht de pan uit, ook bij een gangetje van 120. Dat zien we graag!

Dat Fiat ons de sleutels van de meest luxe uitgevoerde 500C heeft gegeven is in dit geval zo ‘ongelukkig’ nog niet. De Rock-versie is er namelijk met de meest belangrijke en interessante motorisering, de 1.2 liter benzinemotor met 69 pk. Een feitelijk zeer spaarzaam type, die in ons land kan worden beloond met vrijstelling van wegenbelasting en BPM. Dat laatste heeft uiteraard positieve gevolgen voor de aanschafprijs. De viercilinder gekoppeld aan de Dualogic semi-automaat, een gerobotiseerde vijfbak waarbij niet zelf hoeft te worden gekoppeld en een tikje tegen de pook voldoende is om van verzet te wisselen. Ook aanwezig is een start/stop-systeem om in stedelijk verkeer extra druppels brandstof te besparen. Uit eerdere ervaringen met deze aandrijflijn bleek al dat de 500 met de 1.2 niet veel te kort komt. Ook de 40 kilo zwaardere 500C – de C moest natuurlijk net zo stevig en veilig blijven – kan acceptabel met de 69 pk's vooruit. De krachtbron is soepel, netjes stil en kan – zolang de ijverige ECO stand van de Dualogic-automaat niet is ingeschakeld – goed zijn krachten kwijt. Met een beheerste gasvoet kunnen we met Dualogic best vrienden worden; schakelcommando’s worden voor dit type transmissie, verfijnd en kordaat opgevolgd, een tandje terug is al helemaal in een oogwenk bediend. Echt vlot wordt de 500 er niet mee, al dat doet in principe geen afbreuk aan het echte cabriorijden. Toch stimuleert de 500C door zijn compacte afmetingen en wendbare karakter veel meer tot een opgewekte rijstijl, waardoor het verlangen naar de 1.4 16V met 100 pk er wel meerdere malen is geweest. We weten uit eigen ervaring dat ook het onderstel dat best kan hebben. Helaas is deze krachtigere variant niet als Rock-versie te bestellen maar alleen als Sport. Werd-ie waarschijnlijk te duur van, de 1.2 Dualogic Start&Stop blijft namelijk net onder de 20 mille.

In de meest luxueuze variant is de 500C in optima forma, uitgerust met opties uit menig zakenauto. Zo nemen we plaats op niet al te grote, maar stevig zwart lederen sportstoelen, hebben we de beschikking over een potente audio-installatie met volwassen functionaliteiten als Bluetooth en USB, zitten desnoods koel met dank aan automatisch geregelde airco en kunnen s’ avonds flink bijschijnen met bi-xenonverlichting. Plaats voor zeven(!) airbags is er ook, evenals sensoren in de achterbumper om probleemloos in te parkeren. De Rock-versie heeft een automatisch dimmende binnenspiegel en specifiek 16 inch lichtmetaal. Het betekent niet dat elke andere 500C is kaalgeplukt. De instapper Pop kost aanzienlijk minder (15.795 euro) heeft ook radio/cd, elektrische ramen en spiegels en belangrijke veiligheidsuitrusting. Airco is optioneel maar standaard vanaf de tweede trap Lounge.

De Fiat 500 is leuk, de 500C des te meer. Door het stoffen dak en de fraaie kleurstelling ervan gaat de kleine Italiaan nog meer op chique. Het verrijkt de 500 met nog meer flair en klasse, iets waarvoor de Fiat onomstotelijk in het leven is geroepen. Daarnaast kunnen trotse kopers achter het stuur in een mum van tijd en in weer en wind nog meer plezier beleven. Met een 1.4 zou de 500C nog meer fun bieden, de 1.2 Dualogic is echter capabel genoeg en prijstechnisch bijzonder aantrekkelijk.