Het lijkt natuurlijk niets, zo’n een-punt-tweetje in een auto van dit kaliber. De hoge en breedgebouwde carrosserie– die in de hier geteste Expedition uitvoering nog extra is geaccentueerd met zwart kunststof spatbordverbreders én de aanwezigheid van 17 inch wielen met brede banden - suggereert een compacte, maar robuuste SUV die nogal wat kracht nodig heeft om overtuigend voor de dag te komen. Niet voor niets is de Yeti met 1.8 TSI en 2.0 TDI turbo(diesel)motoren leverbaar die maximaal 170 pk op de been brengen. Toch zijn het juist de ‘basismotoren’ die in dit segment gretig aftrek vinden. Met een 1.2 TSI – en kijk nou nog eens naar dat neusje met die dubbele lampen – is de Yeti dus opeens een stuk vriendelijker. De nieuwe krachtbron uit de VAG-stallen wordt breed ingezet en heeft ook snel Skoda kunnen inburgeren. Uit de 1200cc’s komen 105 pk’s tevoorschijn, precies het aantal dat de voorheen veelgebruikte 1.6 zestienklepper ook te bieden heeft. Dankzij de turbo heeft het kleinste TSI-familielid daarnaast in een groot bereik 175 Nm beschikbaar, zodat er altijd genoeg daadkracht voorhanden is. Deze waarden vormen samen een prettiger, moderner en ook zuiniger alternatief; een regelrecht staaltje downsizing dus.

Moedige 1.2

En laten we maar meteen met de deur in huis vallen; de 1.2 TSI voldoet in de Yeti zonder meer. Bij vertrek vanuit stilstand, waarbij de krachtbron even op toeren moet komen, is wel te merken dat de twaalfhonderd het van zijn turbo moet hebben. Helemaal als je op de koppeling wil wegrijden. De viercilinder moet onderin even wakker geschud worden om kilo’s op gang te brengen. Vanaf zo’n 1800 toeren verdwijnt deze aarzeling en is de techniek goed op stoom om de Yeti soepel en gemakkelijk te laten versnellen. Met dank aan de standaard handgeschakelde zesbak is er altijd wel een verzet beschikbaar waarin de TSI zijn kracht kan uiten. Door het relatief bescheiden vermogen is de prestatiedrang weliswaar nooit zo indrukwekkend als we van andere (grotere) TSI’s gewend zijn, de meeste Yeti-rijders hoeven echter niet naar meer te verlangen. Dat wordt anders wanneer er bijvoorbeeld een caravan meegesleurd moet worden of snelheden boven 120 km/u gewenst zijn. In het geval van onze instapper is haastige spoed dan toch zelden goed; de fut na ons landelijke limiet begint dan wel af te nemen, voor actie moeten we dan een tandje terug, of verlangen naar de 1.4 TSI.

De 1.2 TSI is dus vooral bedoeld als brave borst, waarin bruikbare prestaties en zuinigheid optimaal zijn verenigd. Geen wonder dat de instapper ook alleen in voorwielaangedreven Yeti’s wordt gelepeld. Het testgemiddelde van 1 op 12 is echter niet bijzonder laag. Rekening houdend dat er veelvuldig snelwegkilometers zijn gemaakt kan dat bij meer variatie en lagere snelheden nog wel eens iets gunstiger uitvallen. Zuiniger dan de fabrieksopgave van 1 op 15.6 wordt het hoe dan ook nooit.

Veelzijdig

Een vast gegeven is de grote hoeveelheid ruimte die de Yeti te bieden heeft, met de bijbehorende afwerking van in het interieur. Hoewel Skoda nog altijd de Roomster als meest ruimtelijke en veelzijdige in het gamma ziet, kan ook de Yeti-rijder zich rijk rekenen met het nodige aantal liters en functionaliteit, meer nog dan bijvoorbeeld de 20 centimeter langere Tiguan van VW in zich heeft. De achterbank is zodoende niet alleen in delen neerklapbaar maar ook te verschuiven, om te kunnen variëren met been- en bagageruimte. Dat kan ook zijwaarts, zodat de twee buitenste iets dichter tegen elkaar aan komen te staan. Voor de echte verhuisklussen kan het zitmeubilair ook volledig worden uitgenomen om 1760 liters op te gaan vullen. In de opstelling voor alledag is er achterin genoeg ruimte voor lijf en leden en valt er met de 405 beschikbare liters bagageruimte niets te klagen.

Van doorsnee tot heel luxe

Ook als het om de afwerking gaat heeft de Yeti zijn zaakjes goed voor elkaar, iets waar Skoda de laatste tijd hard aan heeft kunnen werken. Het dashboard is verder bekend terrein voor VAG-rijders en helder ingedeeld met de bediening voor de klimaatregeling en audio binnen handbereik. Het stuur is net als de voorstoelen uitgebreid te verstellen aan de wensen van de chauffeur, toch moest deze voor een goede rijpositie in ons geval net iets te hoog staan om goed zicht op het instrumentarium te hebben. Hoewel ‘onze’ Expedition niet de meest uitgedoste uitvoering in het gamma is doorsnee luxe als zes airbags, een lederen stuur, radio/CD, halfautomatische airco, elektrisch bedienbare spiegels en ramen (voor) aanwezig. Cruise control is dat niet, 16 inch lichtmetaal weer wel. Ook zouden we iets meer geld uitgeven aan de audio-installatie, want met de standaard speakers voorin klinken onze favoriete tracks toch wat te minnetjes. Bovendien zijn er ook verdraaid handige ingebouwde navigatiesystemen beschikbaar. Wie echt meer te besteden heeft kan zich uiteraard ook laten verwennen met bi-xenon, een panoramadak en handige parkeerpiepers, zo is Skoda ook wel weer.

Allemansvriend

Tijdens het rijden zelf toont de Yeti zich weer als een allemansvriend; vooral niet te stug, en met redelijk wat feedback. Bovendien hebben we door de iets hogere zit en grote spiegels goed overzicht en geen last van dode hoeken. Sportief rijden is van hem geen hobby; om echt op te schieten heb je meer vermogen nodig en bovendien ontaardt zich er naast licht overhellen een niet spannende mate onderstuur. Daarnaast is de tractieregeling fanatiek ingefluisterd een veilige rit te garanderen.

De kracht van de Yeti is zijn veelzijdigheid. Voor zijn postuur biedt de Tsjech bovengemiddeld veel ruimte, dat ook nog eens zeer variabel is in te delen. Bovendien is dit aanbod verpakt in een verfijnd jasje. Ook in prijs stelt de Skoda zich flexibel op; met de 1.2 TSI kost de Tsjech minimaal 19.190 euro, minder dan de helft dan de meest luxe Yeti moet opbrengen! De door ons gereden Expedition komt met een paar opties op ruim 22 mille en biedt dan eigenlijk al het gewenste. Een 1.4 TSI is verleidelijk maar kost 2400 euro meer.