De Europese automerken moeten het Kia nageven, de Koreanen waren er vliegensvlug bij toen de SUV-markt opbloeide. Al in 2002 deed het merk een poging de markt van grote, stoere auto’s met terreincapaciteiten te betreden. En met succes. De Europeanen vielen in de smaak voor het design, de relatief luxe uitrusting en een vriendelijke prijs en verkozen maar al te graag de standaard gezinsauto voor een stoer exemplaar met hoge zit en terreincapaciteiten. In de jaren erna hadden steeds meer Europese merken hun antwoord klaar, met betere rijeigenschappen en meer verfijning. Bovendien gingen de gebruikskosten door de gestegen benzineprijzen en milieubesef niet in de koude kleren zitten. Aan het eind van de levenscyclus heeft Kia zelfs de dieselversie uit de showroom gehaald omdat er geen roetfilter voorhanden was. Moest dit het einde van de Sorento worden?

Koerswijziging

Het logische antwoord is nee. Kia houdt de Sorento vol trots in de familie en heeft een nieuwe koers bewandeld om opnieuw het publiek voor zich te winnen. Allereerst ging de koetswerkstructuur op de schop. Voortaan heeft de Sorento een zelfdragende carrosserie, in plaats van een ladderchassis. Dat heeft mede dankzij een lager zwaartepunt in principe positieve gevolgen voor de rij-eigenschappen op de weg, iets waarin de vorige Sorento geen voortrekker is geweest. Dat deze wijziging gevolgen heeft voor het maximale trekvermogen – nu 2500 kilo in plaats van de maximale 3.5 ton – zal wellicht aannemers of manegehouders kunnen teleurstellen. Kia heeft ook gekozen om de nieuwe Sorento naar wens te laten ‘bluffen’. Zijn hoge bouw en robuust ogende carrosserie impliceert immers een onverwoestbare metgezel waarmee je overal uit de voeten kunt. Toch kun je ‘m nu ook met tweewielaandrijving bestellen. De Koreaan wordt dan voorwielaangedreven en de Kia-koper houdt minstens drie mille in zijn zak. Bovendien scheelt het iets aan gewicht en brandstofverbruik, met name dat laatste is voor Kia (en vele andere merken) een reden geweest de klant voortaan te laten kiezen.

Trekkracht op afroep

Onder de motorkap rekent de Sorento ook af met het verleden. De rijkelijke 3.5 V6 ruimt het veld voor een 2.4 liter viercilinder, dieselrijders kunnen kilometers maken met de splinternieuwe 2.2 CRDi. Beide motoren zijn leverbaar met handgeschakelde zesversnellingsbak of zestrapsautomaat. Kia had voor ons de 2.2 CRDi met voorwielaandrijving en een zesbak klaarstaan. Deze oliestoker levert een behoorlijke vracht vermogen: 197 pk en een flinke 430 Nm trekkracht. Deze krachten komen in de praktijk verrassend goed uit de verf. Dat zit niet zozeer in de forse dieselduw of snelle acceleraties, maar wel in het buitengewoon soepele karakter van de motor. Hoewel het maximumkoppel vanaf 1800 toeren volledig beschikbaar is, zit al rond 1400 toeren de sleur er al goed in. Daardoor maak je een vlotte start en kun je zonder problemen (on)bedoeld in een hoge versnelling accelereren zonder dat de turbo eerst op adem moet komen. Bijvoorbeeld bij het nemen van rotondes, of tijdens uitlopend fileverkeer. Bovendien blijft de CRDi beschaafd grommen en zijn motorvibraties afwezig. Hoewel iets ons zegt in ons dat een dergelijke auto een automaat verdient, stelt de manuele transmissie ons niet teleur. Deze laat zich prettig en niet onnodig licht bedienen.

Toch 4WD?

Het daverende enthousiasme van de 2.2 CRDi kunnen de voorwielen redelijk goed aan. Bij droge omstandigheden is er geen vuiltje aan de lucht, maar zodra het wegdek vochtig is en je een beetje haast hebt, begint de strijd om grip. Vooral bij een vlotte start bij het verkeerslicht of in een snelle bocht smoort de tractieregeling genadeloos de krachten, iets dat in dat geval bij de 4WD-variant niet zou zijn opgetreden. Ook al zal de Sorento met 2WD meestal onderweg geen spelbreker zijn, het doet toch afbreuk aan de verder zo verfijnde indruk die de techniek maakt. De rijeigenschappen zijn namelijk aanzienlijk opgewaardeerd, waarbij de Sorento solide op het asfalt rolt maar wel een comfortabele inslag verkiest boven een dynamische. Bovendien straalt dit type auto uit een avontuurtje – sneeuw...- niet uit de weg gaan en daar hoort vierwielaandrijving toch wel bij. Maar eerlijk is eerlijk, daar moet wel 3 mille extra voor worden neergeteld.

Net verbruik

Aan dieselkracht is er dus geen gebrek. Is de CRDi dan wel een bescheiden drinker? Volgens Kia moet de krachtbron elke 100 kilometer worden beloond met 6.5 liter diesel, wat goed is voor een C-label. Daar zaten wij met 7.3 liter – ofwel krap 1 op 14 – niet ver naast. Een zeer nette score voor dit formaat auto en een aanmerkelijke vooruitgang ten opzichte van zijn voorganger.

Kia-neus

Om als nieuwe Sorento wederom in de smaak te vallen moet men van goede huize komen. Daarom heeft Kia niet alleen de techniek onder handen genomen, maar ook voor het kersverse in- en exterieur prioriteiten gesteld. Zoals het een nieuw familielid betaamt is op de neus vol trots de nieuwe Peter Schreyer-grille vertegenwoordigd. Deze is omringd door chroom en dat maakt de eerste aanblik imposant. Wanneer je achter de Sorento staat oogt het recht-toe-recht-aan, maar daar hebben we eigenlijk niets op tegen. De 18 inch wielen en het privacy glass trekken meer de aandacht, en dat geldt ook voor de Java Brown lakkleur, een tint die na wit de nieuwe trend belooft te zijn.

Soft touch

In het interieur stond een groot ruimte-aanbod en een goede kwaliteitsbeleving op de shortlist. Om te zeggen dat de inzittenden (nu maximaal zeven) rijkelijk worden vertroeteld gaat wat ver, maar duidelijk is wel dat de gebruikte materialen zichtbaar verbeterd zijn en de cockpit meer sfeer uitstraalt. Zo maakt Kia gebruik van een dashboard met softtouch afwerking en worden de deurpanelen in het geval de koper voor lederen bekleding kiest ook met dat materiaal afgewerkt. De ontwerpers combineren daarnaast aluminium look accenten met een houtachtige sierstrip en dat misstaat allerminst. Aardig is ook de roodoranje kleurige ambianceverlichting langs het verder logisch ingedeelde dashboard, dat doorloopt in de portieren. Ook nieuw in huize Kia is het (optionele) panoramadak, dat voor extra lichtinval zorgt en bijdraagt aan de ruimtebeleving in het interieur. Liefhebbers van geïntegreerde navigatie moeten eveneens bijbetalen, en zullen zich daarvoor tot de dealer moeten wenden. Af fabriek is er geen systeem leverbaar.

Elke Sorento heeft standaard zes airbags, ESP met downhill en hillstartfunctie, 17 inch lichtmetaal, airco en een radio/cd-systeem met AUX en USB-aansluiting. De X-clusive uitvoering is de topversie in de reeks en laat vrijwel niets te wensen over, tot automatische airco, parkeersensoren achter, mistlampen, dakrails, regensensor, cruise control, 18 inch wielen en lederen bekleding aan toe. Xenon, achterlichten met LED’s verlichte instaplijsten en verwarmbare stoelen - waarbij het exemplaar van de bestuurder elektrisch verstelbaar is – mag ook niet in dit rijtje ontbreken. De Sorento met 2.2 CRDi is er vanaf 35.995 euro als X-tra, maar ‘onze’ X-clusive moet exclusief het panorama schuif-kanteldak 40.495 euro opbrengen. Die prijs kan echter nog tien mille verder oplopen wanneer je ook 4WD, een automaat en twee extra zitplaatsen achterin bestelt. Je kunt het zo gek maken als je wilt, maar dan praten we over serieuze bedragen.

Conclusie

Kia heeft een overtuigende poging gedaan de Sorento opnieuw een succes te maken. De Koreaan zet weliswaar geen nieuwe maatstaven, maar komt gewoon goed mee. De SUV ligt beschaafd op ons netvlies en kan daarbij modern voor de dag komen met een soepel dieselmotor en een net verbruik. Qua rijeigenschappen kiest Kia niet voor het dynamische, de Sorento rolt vooral solide. In het uitrustingspakket debuteren praktische features die steeds meer ingeburgerd raken in deze klasse. De vanafprijs van een kleine 30 mille is scherp te noemen, maar die kan zoals gezegd rap oplopen wanneer zaken als 4WD, meer stoelen of een automaat worden besteld.