De CX-7 heeft toch wel een bijzonder plekje in het modelgamma van Mazda. Het merk ontwikkelde de auto met oog op de Amerikaanse markt, die in 2006 met smart zat te wachten op een stoere Mazda met SUV-trekjes. Eenmaal geïntroduceerd begon men in Europa toch te ‘klagen’. Waarom wij niet? Mazda gaf gehoor aan deze verlangens en stuurde de CX-7 ook naar onze contreien, met inachtneming van onze maatstaven van comfort- en rijeigenschappen.

Maar we weten allemaal dat de CX-7 sindsdien geen daverend succes in ons land is geweest. En dat ligt niet eens zozeer aan de auto zelf. Het knelpunt zit vooral onder de motorkap. Mazda leverde de CX-7 altijd met de 2.3 liter turbomotor uit de 3 MPS. Een pittige krachtbron die er flink de vaart in zet, maar ook best een flinke slok lust. En dat terwijl veel SUV-kopers – die meestal de nodige kilometers maken – liever voor een diesel opteren. Met de komst van het faceliftmodel kan de toekomst er voor de CX-7 heel anders uit gaan zien.

Nosejob

Het zichtbare resultaat van de opfriskuur bevindt zich hoofdzakelijk vooraan. Geheel volgens de trend in autoland is de neuspartij flink aangescherpt. De in eerste instantie forse, maar vrij bescheiden ontworpen neus met daarachter een opvallend vlakke voorruit is verruild voor een veel sprekender gezicht, met dank aan de grote, met chroom omlijste ondergrille en hoekige mistlampen. Een geslaagde zet wat ons betreft, die goed aansluit op de rest van de glooiende carrosserie. Overigens is niet alleen het front op de tekentafel gegaan, Mazda monteert voortaan ook chromen dorpels en wie goed kijkt ziet ook een iets andere achterbumper.

Om de kritische Europeaan en de tand des tijds te weerstaan hebben de interieurontwerpers hun visie op de CX-7 cockpit herzien. De vernieuwing in het interieur is echter vooral voelbaar, omdat de materiaalkeuze hoog op de ladder heeft gestaan. En daar zijn we dik tevreden over. Nog steeds is her en der het nodige harde kunststof te vinden, maar het geheel steekt goed in elkaar en daardoor stoort dat allerminst. Van een echte premium look and feel is geen sprake, maar Mazda schaart de CX-7 ook niet in die categorie.

Navigatie!

Nieuw in het binnenste van de CX-7 is verder een nieuw stuurwiel en een ander instrumentarium met witte wijzernaalden. Broodnodiger van aard is de komst van geïntegreerde navigatie. De Japanners konden het systeem mooi van de nieuwe ‘3’ lenen en hebben het ingebouwd naast het radiodisplay bovenaan het dashboard. Het scherm is van formaat ‘TomTom’ en geeft een redelijk eenvoudige weergave van de kaarten. De bediening van de routeplanner zit met knoppen op het stuur; niet de meest gebruiksvriendelijke opzet, het scheelt echter wel weer extra drukte op de middenconsole. De ontwerpers zijn daar ook met nieuwe ventilatieroosters op de proppen gekomen die Seat Exeo rijders wel zullen herkennen, maar vergaten de buitenste twee exemplaren bij de portieren ook te vervangen. Kiezen is soms lastig...

De facelift aan de CX-7 verandert niets aan het ruimte-aanbod en zitcomfort. De 4.70 meter lange koets biedt plaats aan maximaal vijf personen, waarbij het topmodel GT-L de inzittenden verwend met beige of zwart leder bekleed meubilair. We zitten er zonder meer prima op, al heeft Mazda geen moeite gedaan om er comfortabele fauteuils van te maken. Ook de ver naar achteren geplaatste armsteun voorin is geen verwennerij in dat opzicht. De keuze voor stevig ondersteunende stoelen is echter geen onlogische gedachte, want de CX-7 had al zo zijn sportieve karaktertrekjes met zijn 260 pk sterke 2.3 DISI turbomotor, die soms zelfs een beetje te nerveus reageert voor deze mastodont.

Let's diesel

Maar, het alleenrecht van dit Mazda 3MPS-blok is voorbij. Dealers hoeven voortaan geen ‘nee’ te verkopen wanneer een CX-7 gegadigde om een dieselversie vraagt. Mazda trok namelijk de 2.2 CiTD dieselmotor uit de schappen, die ook in de ‘3’ en ‘6’ leverbaar is. In het grote familielid levert deze zelfontbrander geen 185 maar 173 pk. Dat heeft te maken met de fijnafstemming van het motormanagement voor de forsere CX-7. Het vermogen komt echter al maximaal vrij bij 3500 toeren en 400 Nm trekkracht is paraat vanaf 2000 toeren. Dat zijn de droge cijfers, want in de praktijk is de oliestoker al eerder bij de les. Onder 1500 toeren voelt de CiTD zich niet lekker en zet-ie het op een brommen, tweehonderd omwentelingen later komt de sleur er krachtig in.

Dan blijkt ook dat de diesel er niet alleen is gekomen om de zuinige jongen uit te hangen, het blok heeft maar weinig moeite met de 1775 kilo en helpt de CX-7 vlot op weg, waar dat kan zelfs in een ruk door tot ruim 190 km/u op de teller. De zesversnellingsbak vergt hierbij een ferme hand, en is bij terugschakelen iets te hakerig naar onze smaak. Van zes naar vier is soms echt even zoeken, en dat is jammer. Een automaat dan maar? Die komt niet.

Het verfijnde karakter van de diesel komt ook tot uitdrukking in de rust aan boord. Verbrandingsgeluiden en trillingen zijn verrassend goed onderdrukt – voor het faceliftmodel is daar sowieso extra aandacht aan besteed - en op hogere snelheden zijn het vooral de 19 inch banden en rijwindgeluiden die zich kenbaar maken. Duidelijk is het lepelen van een dieselmotor in het vooronder geen noodgreep is geweest. De 2.2 CiTD voelt zich er in thuis.

Fijn sturen

De dieselversie nodigt je net als zijn benzinebroer graag uit om de sokken er in te zetten. Want hoewel we relatief hoog achter stuur zitten, voelt de CX-7 niet als een loshangend blok aan het been. De besturing is verrassend direct en niet zo ‘veilig vaag’, waardoor je de wielen kunt zetten zoals je wil. Bovendien zorgt de standaard variabele vierwielaandrijving er voor dat de CX-7 niet onbedoeld het zijpad kiest. De demping is stevig, en hoewel dat op de Duitse Autobahn soms voor wat gedribbel heeft gezorgd, zal dat in ons land niet zo’n vaart lopen. Oncomfortabel wordt het niet, een SUV hoeft immers geen sportauto te zijn, eerder een kilometervreter.

Aan de AdBlue

Laten we niet vergeten dat kiezen voor de 2.2 CiTD een lagere brandstofrekening oplevert, in vergelijking met de benzinevariant. In de CX-7 verbruikt de oliestoker gemiddeld 7.5l/100km, en is de uitstoot van CO2 nog net onder de 200 g/km gebleven. Onze overheid ‘beloont’ deze consumptie met een E-label. De Japanners hebben echter nog wel iets extra’s bedacht, waardoor de CX-7 schoner is dan je denkt. Als een van de weinige dieselmodellen op de markt maakt Mazda naast een roetfilter gebruik van een SCR-katalysator met AdBlue additief. Klinkt allemaal heel ingewikkeld, maar dit systeem zorgt ervoor dat emissies zoals NOx – nog een heikel punt bij diesels; een stof die verzuring van het milieu veroorzaakt – met 40% afneemt. Daardoor voldoet de CX-7 met gemak aan de Euro5 emissienorm – zonder dit systeem overigens net niet - en is de CiTD ook voorbereid op de toekomstige lat van Euro6.

Kiezen voor de dieselversie biedt ook bij aanschaf voordelen. De CX-7 met dieselmotor is er vanaf 42.595 euro als TS+ en Business terwijl voor de 2.3 DISI Turbo minstens 51.995 moet worden neergeteld en alleen in de meest luxueuze GT-L leverbaar is. Voor dieselen in alle luxe - met onder meer BOSE audio, dodehoek herkenning, Bluetooth, achteruitrijcamera, leder en xenon - vraagt de dealer 49.995 euro.