Nadat Volkswagen de Iroc concept aan het publiek had voorgesteld, zagen vele liefhebbers het al helemaal voor zich: de Scirocco komt terug! En zo geschiedde. Net als de Passat CC ontbreekt het deze sportieve spruit niet aan lef. Met een dreigende neus met uitlopende platte koplampen, lakzwarte grille, felle lakkleuren en het gespierde achtersteven lieten de designers er echt geen gras over groeien. En zo hoort het, wie een Scirocco aanschaft – toch wel te beschouwen als een smaakmaker in het gamma - mag best gezien worden, ook al is het een degelijk Duitse Volkswagen. Zeker in het groen – wit is pas écht populair – oogt de Scirocco toch wel als een gifkikkertje. Het 17 inch lichtmetaal is dan nog vrij braaf, voor het oog zouden we voor een set 'Interlagos' wielen gaan, waarmee de Scirocco in vrijwel elke brochure en advertentie furore maakt. De getoonde mistlampen zijn trouwens altijd optioneel, eigenaardig!

Grommend sleuren

Want de sportieve rijder die naarstig de brochure heeft bemachtigt tekent natuurlijk al snel voor een krachtige TSI motor met 160 of zelfs 200 pk. Helaas, het moet van de baas een diesel zijn. Zoals het een echte VW betaamt staan er echter ook TDI motoren paraat – want zelfs de Beetle is er als diesel. Naar keuze een versie met 140 of 170 pk. Onze gifkikker heeft met de minst krachtige versie van doen, en is dat een straf? Ja en nee. Ja, omdat een diesel nou eenmaal niet een heel groot toerenbereik heeft en de beleving per versnelling dus vroeger ten einde is dan bij een TSI. Maar, die TDI geeft de Scirocco wel behoorlijk de sporen. Met een flinke 320 Nm trekkracht is de kenmerkende dieselduw al bij 1800 toeren van de partij, en sleurt de machinekamer tot over de 4000 toeren naar hogere snelheden, tot maximaal 207 km/u. Bovendien is de common rail diesel niet zo’n herrieschopper als de voorgaande pompverstuivers; hij zet het nu meer op een grommen dan een getokkel. Een stoplichtsprintje klaren is de moeite niet; de koppeling laat zich gemakkelijk doseren (dat is wel eens anders bij andere TDI-modellen) en daarnaast is de zesbak strak en welwillend voor het snellere schakelwerk. Eerlijk gezegd een fijnere transmissie dan die in de onlangs geteste GTI en ondanks dat DSG ook niet te versmaden is, hebben we die niet gemist.

Net goed

De Sciroccorijder is volgens de technici in Wolfsburg iemand die van een sportief uurtje doorrijden houdt, bochten als een uitdaging ziet maar op de lange rit wel met enig comfort kilometers wil vreten. Dus is het onderstel een compromis, maar wel een die ons goed bevalt. Wel stevig, maar niet met de stugheid van de Golf GTI bijvoorbeeld. Oneffenheden, richels en ander asfaltterreur wordt meer vergeven, en dat soepele randje is net datgene dat je nodig hebt voor de lange duur, zeker als TDI-rijder. Voor wie uit een GTI komt en de Scirocco als een nieuw avontuur ziet is dit karakter misschien te netjes. Er is niet veel aan te doen, een nog iets straffer sportonderstel is niet leverbaar. Omdat de Scirocco het elektronische differentieel uit het Golf-topmodel ontbeert, zijn bovendien de gripgrenzen in bochten eerder bereikt. Het bederft de feestvreugde van dit scheurijzer echter niet als zodanig.

Net even anders

Terwijl de looks van de Scirocco-koets er niet om liegen oogt de cockpit met een Eos/Golf V-dashboard veilig vertrouwd. De designers maakten zich er echter niet meteen vanaf. De speelruimte is ingevuld met onconventionele accenten die uitstekend bij de Scirocco passen. Hier en daar komt het design scherp uit de hoek. We zagen het al aan de buitenspiegels, maar ook de driehoekige deurgrepen, sportkuipjes achter en zwartgelakte ventilatieroosters mogen er zijn. Tegelijkertijd zorgt de donkere dakhemel (optie in pakket) en uitstekende sportstoelen met stof en alcantara voorin voor een opgesloten, gedrongen sfeer. Als kun je in de Highline Plus-uitvoering met het fraaie glazen kanteldak iets meer lucht scheppen. Het lederen afgeplatte sportstuur is niets nieuws maar pakt bijzonder stevig beet voor het betere stuurmanswerk. Samen met een vastgeklampte, lage zit komen we tot een ideale rijderspositie.

Wat niet aan de rijbeleving af doet, maar toch een nadeel is van ‘hergebruik’ in het onderdelenmagazijn is het instrumentarium en de boordcomputer. Deze is nog van de oude stempel met een rood monochroom scherm met relatief grote pixels. Het is een kniesoor die daar op let misschien, maar toch een beetje terug in de tijd voor zo’n nieuwe telg. En hoewel de Scirocco niet wordt aangeschaft om als praktische pakezel te dienen, is de bagageruimte met 292 liter aangenaam van formaat en bovendien goed toegankelijk. Dat is op weg naar de achterbank wel anders, al houd je voor een rit naar de stad je passagiers wel te vriend.

Blijven lachen

Volkswagen lijkt met de terugkeer van de Scirocco de juiste snaar bij het publiek te raken. Het model ziet er naar Volkswagenbegrippen gedurfd en uitdagend uit, maar is toch een echte VW. Het interieur is net even anders maar vertrouwd, technisch slaat de Duitser geen nieuwe wegen in. Toch weet Volkswagen met dit recept de sportief ingestelde bestuurder plezierig te vermaken, ook als trekkrachtrijke diesel. Daar verandert de prijs niet veel aan, al betaal je wel extra voor meer rijplezier en opvallen in de menigte; 33.250 euro voor een 2.0 TDI Highline is zo’n 2675 euro meer dan een ongeveer gelijkwaardige driedeurs Golf moet opbrengen. Als je echter eenmaal in de markt bent voor een Scirocco zal die glimlach echt niet verdwijnen.