In een tijd waarin CO2-uitstoot en brandstofverbruik steeds belangrijk wordt gevonden is voor elke autofabrikant een ‘groene’ strategie vereist. Het ene merk is er snel bij, de ander komt pas later met bespaarplannen. Dat kan natuurlijk verschillende redenen hebben. Het simpelweg plaatsen van een dichte aerodynamischer grille, ecobanden en lange overbrengingen in de transmissie zou bij werkpaarden en terreinridders als Land Rovers afbreuk doen aan hun terreinkwaliteiten en robuuste imago. Daarom gooien de Britten het voorlopig over een andere boeg. De Freelander profiteert daarvan onder de noemer e_Terrain Technologies als eerste.

Stilstand is vooruitgang

Land Rover ging nog niet voor gewichtsbesparing of downsizing van het motorpalet, maar monteert wel een stop-start systeem, dat de turbodiesel automatisch doet afslaan voor een verkeerslicht wanneer je als bestuurder de versnellng in ‘vrij’ heeft gezet. Naar eigen zeggen levert een ‘stop’ van drie seconden al verbruikswinst op. Het systeem is automatisch actief maar wel uit te schakelen met een druk op de knop. Bij bepaalde omstandigheden zoals een koude buiten- of motortemperatuur of beperkte accucapaciteit wordt de motor nooit uitgeschakeld. In de testperiode werkte het systeem vrijwel altijd, bovendien al vlak nadat de motor koud was gestart. Voor de extra starts wordt wel gebruik gemaakt van een versterkte startmotor. Deze is wel van het conventionele type. Er zijn ook merken die een onhoorbare en flitsendsnelle generator als startmotor gebruiken, maar dit is echter prijziger om te ontwikkelen.

In de gecombineerde verbruikscyclus – die voor elke auto hetzelfde is – daalt het verbruik van de Freelander TD4 met liefst 0.7l/100km naar 6.8l.100km. Van de bijbehorende CO2-uitstoot is nu nog 179 gram per kilometer over, terwijl voorheen nog 194 g/km de lucht in werd geblazen. Een fraaie milieuwinst van 8%, die ook gunstig is voor de portemonnee en waar je praktisch niets voor hoeft te doen of te laten. Wie het kleine niet eert... Wel is het praktijkcijfer natuurlijk zeer afhankelijk van de omstandigheden en rijstijl. In druk stadsverkeer – waar menig Land Rover ook graag doorheen worstelt - scheelt het 20%, dat tikt lekker aan. Ons testverbruik lag op 8.0l/100km en dat is een nette score. Die gemiddelde CO2-uitstoot wordt trouwens drie jaar lang en maximaal 75.000 km gecompenseerd met duurzame projecten in China, Turkije, Oeganda en Tajikistan, ter versterking van het groene imago (en ter ontlasting van het leefklimaat, uiteraard). Ook de vrijgekomen uitstoot bij assemblage wordt geneutraliseerd.

Dat we hier te maken hebben met het groenste familielid is verder niet te zien. Daarom is de door ons gereden demo flink bestickerd. Bovendien koos de importeur voor het Style Pack, waardoor de misschien wat jeugdige uitstraling van Land Rovers kleinste als sneeuw voor de zon verdwijnt. De ‘massive’ bumpers, ‘striking’ 19 inch wielen, ‘sporty’ grill, ‘chromed’ uitlaatsierstukken en de ‘medium-sized’ achterspoiler geven de Freelander het imposante en krachtige aanzien van bijvoorbeeld de Range Rover Sport, terwijl deze met viereneenhalve meter lengte toch echt wel een maat kleiner is.

Het nieuwe start-stop systeem is alleen leverbaar op de Freelander TD4_e. Immers, een zelfontbrander is van nature spaarzamer met brandstof en bovendien wordt het overgrote deel van deze stoere heren met een diesel aangeschaft. Deze 2.2 turbodiesel is afkomstig van Ford en levert in de Brit ruim 150 pk. Samen met 400 Nm aan trekkracht, dat vanaf 1500 toeren voelbaar op gang komt kun je met de Freelander lekker soepel op pad. Meer heb je echt niet nodig, maar mag natuurlijk wel... De viercilindere komt tot leven alsof het een oude Defender is, maar is in de praktijk een geciviliseerde broeder. Bij acceleratie klinkt-ie absoluut als een diesel, op constante snelheid blijft motorumoer aangenaam achterwege, al compenseert het 19 inch rubber en de relatief grote luchtweerstand weer het nodige aan decibellen. Standaard monteert Land Rover een strak schakelende zesbak, die met een stevige hand bediend kan worden. Deze weerstand bevalt ons wel bij een auto van dit kaliber. Naast het genoemde start-stop systeem heeft Land Rover ook een schakelindicator in de toerenteller gezet. Een subtiel groen plusje gaat branden bij het optimale opschakelmoment. Het commando volgt echter pas bij een redelijk constante snelheid. Blijkbaar weet het brein erachter met acceleratie geen raad.

Het weelderige, rijkelijk aangeklede interieur met voor de verbeelding sprekende materialen en chique kleurstellingen van grote broer Range Rover is niet volledig aan de Freelander besteed. Zijn huidige vorm loopt echter pas mee sinds 2007. Wellicht houdt het merk deze onderdaan liever betaalbaar. In de cockpit treffen we een mix aan van elementen uit de stallen van Land Rover zelf, Volvo (raam- en stoelbediening) en Jaguar (navigatie). Toch is daar niet veel mis mee, het laat een positieve en degelijke indruk achter, want verder zijn de gebruikte materialen dik in orde. Wel oogt de middenconsole en stuurwiel met grote vierkante toetsen wat bedaagd, net als het feit dat de radio niet met het centrale aanraakscherm van de navigatie werkt maar het met een apart monochroom moet doen.

De ‘Command Driving’ zitpositie maakt echter veel goed. De hoge zit verschaft de bestuurder veel overzicht op de weg, waarbij de lederen stoelen lijf en leden verrassend goed weten te ondersteunen. Echt een ‘werkplek’ waar je het heel lang uit houdt. Hier voel je je wel het heertje! Dat geldt ook voor de bestuurder en passagiers achterin, zolang die laatsten achterin niet al te lang zijn. Met het aanbod vrije centimeters voor de kruin is niet veel mis, maar de beenruimte is niet overdadig. Niet iets om je zorgen over te maken, maar hierin is de Freelander geen ‘Prince Charming’.

Comfort Utility Vehicle

Op de weg staat deze ‘groene’ Land Rover zijn mannetje. Tenminste, zolang je geen liefhebber van dynamiek en sportief sturen bent. De technici hebben de focus op gerrafineerd comfort gelegd, maar dat past naar onze mening uitstekend bij een Land Rover. Het resulteert in overhellen bij bochtenwerk en maakt ‘m dus geen bochtenridder. Klinkerwegen en andere oneffenheden worden daarnaast opvallend goed gladgestreken. Ook de hoeveelheid grip voelt vertrouwwekkend aan, want de wielen schuiven de wielen niet snel van hun plaats. De besturing is wat licht en indirect, maar gezien zijn comfortabele ‘mood’ is hem dat vergeven. Zoals het een moderne Land Rover betaamt hebben we de beschikking over het Terrain Response systeem, om de motorkarakteristiek en vierwielaandrijving af te stemmen op elke vorm van terrein zoals zand, modder en sneeuw.

Land Rover’s groentje is geprijsd vanaf 39.900 euro. Het door ons gereden exemplaar is een 50.900 euro kostende SE, voorzien van automatische airco, cruise control, parkeersensoren voor en achter, elektrisch te bedienen of in te klappen buitenspiegels, regensensor en een fraai klinkend Alpine Audiosysteem. Sfeerverhogende zaken als leder/alcantara voor de elektrisch verstelbare voorstoelen, instapverlichting, voetverlichting en metallic-effect dashboardafwerking maken het rijtje aardig compleet. Uit de optielijst is onder meer het genoemde Style Pack (3440 euro), schuif-/kanteldak (1880 euro), DVD-navigatie (2870 euro), verwarmbare voorstoelen (510 euro) en –voorruit (530 euro) en Bluetooth aangevinkt. De totaalprijs komt daardoor op 63 mille.

De Freelander is nu bij Land Rover het symbool voor vooruitgang in brandstofverbruik, de pionier naar zuinigere Land Rovers. Met een aantal interessante opties is de aanschaf nog steeds een flinke investering, en de concurrentie is groot. Wanneer je op zoek bent naar comfort, luxe en bovenmodale terreineigenschappen is de Freelander echter een grote kanshebber. Het C-label biedt naast prijs- en milieuvoordeel ook zakelijk perspectief, want steeds meer zakelijke rijders zijn aangewezen op modellen met A, B, of C-label, zodoende pikt Land Rover hier ook weer een graantje mee.