Infiniti, da’s Amerikaans zegt u? Nee, het nieuwste automerk in Nederland vindt zijn oorsprong in Japan, waar het al sinds jaar en dag een begeerlijk bestaan heeft opgebouwd als luxe-divisie van Nissan. De verwarring met Amerika is echter niet zo vreemd, aangezien Infiniti’s daar sinds de jaren 90 gretig aftrek vinden. En hoewel Infiniti pas sinds dit jaar officieel in Nederland voet aan wal heeft gezet, kon je er best al eens een zijn tegengekomen. Grote kans dat de grote SUV FX of kleinere EX is geweest. Die laatste nemen we vandaag, bescheiden als we zijn, onder de loep.

Onze eerste kennismaking met de EX begint bij het Infiniti Centre in Barendrecht. In loungeachtige sferen, omring door het modelgamma nemen we zittend op designmeubilair de goodie bag van de importeur in ontvangst, om verder te proeven aan de merkbeleving. De bijgeleverde muziek-cd blijkt voornamelijk mysterieuze klanken ten gehore te brengen en ook het magazine is echt geen standaard nummer met lifestyle, fashion en luxury. Het is duidelijk: Infiniti slaat een eigen weg in. Een gedurfde zet, maar toch niet zo gek. Er is immers al een gevestigde orde en om door te breken zul je je moeten onderscheiden. Bij onze eerste aanblik op de EX zien we deze ambitie bevestigd: hij ís ook anders. Het silhouet van de carrosserie doet denken aan een midi-SUV, maar de koets is veel meer gladgestreken en bovendien is de daklijn lager. De brochure spreekt van een coupé crossover, en daar is dus geen woord gelogen aan. Slechts de relatief lange motorkap en brede wielkasten gaan voor het stoere, voor de rest is het dynamiek en uiterlijk onderscheid dat de klok slaat. Dat de EX (volgens de brochure) geen allemansvriend is, durven we toch te betwijfelen. Zijn voorkomen trekt wel alle blikken naar zich toe, maar is niet agressief of over de top.

(Geen) Overdaad

In het interieur ontdekken we een overvloed aan pure verwennerij. De Japanners kozen het nu toepasselijke thema credo ‘overdaad schaadt niet’, en gingen rijkelijk aan de slag met lederen bekleding, veel luxe en allerhande snuisterijen. Niet alleen de stoelen, deurpanelen en achterbank zijn met leer bekleed, ook het dashboard is met dit materiaal afgewerkt. En omdat zwart of beige te gewoontjes is kozen de designers voor een roodbruine tint. Staat ‘m goed, net als het handgebeitste esdoornhout in de middenconsole, overigens. De opbouw van het dashboard kennen we deels uit de G37 die we eerder reden, maar is in de EX glooiender ingedeeld, met een woud aan (draai)knoppen voor de regeling van het klimaat, de stoelverwarming, het elektrisch neer- en opklappen van de achterbankleuning(!) en de geluidsinstallatie met telefonie en navigatie. Dat laatste systeem gebruikt Nissan ook in diverse modellen en werkt niet alleen foutloos, maar heeft ook een fraaie grafische weergave. Handig is bijvoorbeeld de aanduiding van de borden boven de snelweg. Zo kun je onderweg echt nóóit meer een afslag missen. Minder uitgedacht vinden wij de fantasieloze recht-toe-recht-aan knoppen voor het stoelgeheugen en de raambediening. Maar ja, als dat het enige is.

Afgaand op de rijkelijke aankleding van de cockpit, kan het zitmeubilair vast niet teleurstellen. De stoelen verschaffen inderdaad een heerlijke zit, maar de langere lieden onder ons zouden graag nog iets lager willen zitten. Helaas biedt de elektrische stoelverstelling daar geen mogelijkheid toe. Wel is het stuurwiel naar believen elektrisch te positioneren. Wie met z’n vieren op pad gaat krijgt wellicht gedrang bij het voorportier, want achterin plaatsnemen staat in schril contrast met hoe bestuurder en bijrijder vertoeven. Zowel het aantal vrije centimeters voor het hoofd als benen schieten te kort om ook volwassen achterpassagiers riant te laten plaatsnemen. De bagageruimte is met 340 liter weliswaar bescheiden, maar wel bemeten op een rit naar Schiphol of het vakantiehuis in Frankrijk.

Kinderspel

Een reisje naar het Zuiden loopt echter wel aardig in de papieren, want Infiniti heeft geen dieselmotoren in huis. De EX is alleen leverbaar met de 3.7 liter zescilinder, die ook in de eerder geteste G te vinden is. Deze levert 320 pk en het is eigenlijk onnodig om te zeggen dat de 1876 kg wegende EX-koets voor dit blok kinderspel is. Met een druk op de knop komt de krachtbron dociel tot leven, die zich stationair statig stilhoudt. Wie een rustige acceleratie inzet wordt geconfronteerd met een opzwepend gezoem in het vooronder. De zeventrapsautomaat schakelt ongemerkt door naar een hoge versnelling, om het toerental laag te houden. Maar, zodra je het gaspedaal beroert komt de vaart er direct in en schakelt organiseert de zescilinder met hulp van het uitlaatsysteem een fraaie symphonie. Wat klinkt dat mooi! Zijn beschaafde karakter slaat hij compleet in de wind en de EX zoekt de aandacht op. En naar Japans kun je lang van deze sound geniten. Met gemak wijst de toerentellernaald een cijfer aan dat boven de 7 ligt. Tegen die tijd schreeuwt het wel uit, maar maakt dan onwerkelijk grote stappen. Dus zo voelt het om in ruim zes tellen naar 100 gesleurd te worden! Om rijbewijskoesterende redenen hebben we de topsnelheid niet uitgeprobeerd, maar wel weten we dat de koek boven de 160 nog lang niet op is. Wanneer je de EX tot het uiterste dwingt rijd je maximaal 240 km/u. De V6 handelt het zo soepel en gemakkelijk af, alsof het niets is. Wel zul je bij ‘plezierig gebruik’ elke 100 kilometer een liter benzine bij de fabrieksopgave moeten optellen, want om die 11.2l/100km die het merk opgeeft te halen moet je veel laten. Dat is pas zonde van je geld!

Koersvast

Omdat Infiniti de EX juist vooral als een dynamische crossover positioneert, waren de verwachtingen op dit vlak hooggespannen. En het mag worden gezegd, de EX ligt als een blok op de weg. En dan bedoelen we geen blok beton. Wie zijn stuurmanskunsten op de EX loslaat wordt allerminst teleurgesteld. De besturing is niet te licht en dankzij de standaard variabele vierwielaandrijving vindt het 18 inch rubber vrijwel altijd grip. In lange doordraaiers of snelle bochten is er ook geen sprake van dramatisch overhellen, dus ook wat dat betreft verrast deze Japanner ons in positieve zin. Maar gaandeweg de testweek – wanneer de pk’s zijn ingewerkt - verdwijnt onze sportieve bui als sneeuw voor de zon en maakt deze – met dank aan alle luxe en vertier - plaats voor een relaxede en rustgevende stemming. Want ook voor comfort ben je aan het juiste adres, ook zonder moderne snuisterijen als elektronisch geregelde dempers of luchtvering. We raden dan wel de ouderwetse klinkerwegen te mijden, want dergelijke oneffenheden geeft de EX onverwacht onbescheiden door.

Als het om de standaarduitrusting gaat kunnen we eigenlijk kort zijn. What you need is what you get, it’s all inclusive. Voor de verandering in dit segment is de optielijst korter dan de lijst met standaardvoorzieningen en kun je de EX 'slechts' 10.000 euro duurder maken. Alleen een 360 graden zicht parkeercamera (aanrader!), alu dakrails, xenonverlichting, een schuifdak, adaptieve cruise control en een Multimedia Pack met Bose audio is nog bij te bestellen. Voor de rest zijn zaken als een automaat, parkeersensoren, keyless entry, bluetooth, 18 inch wielen en lederen bekleding met elektrisch te verstellen en verwarmbare stoelen op de door ons gereden EX37 GT allemaal standaard. En de prijs voor dit onderscheidend en verfijnd staaltje verwennerij? Net geen 70.000 euro. Inderdaad, net als bij de ‘grote Drie’ zul je ook in Barendrecht flink moeten investeren. Daarin verschilt Infiniti dan weer niet.