Zonder dollen, de Chrysler Grand Voyager is een kast van een auto. Niet zo gek, deze aanstichter van het MPV segment is een Amerikaan, en daar houden ze wel van een maatje meer. Daar wordt de auto zelfs een mini-van genoemd. Woorden die we hier niet in de mond durven te nemen, want met een lengte van ruim 5.10 meter en een behoorlijke breedte steekt de Grand Voyager met kop en schouders boven elke Espace, Galaxy of andere MPV uit. De wielbasis is net iets meer dan drie meter, passen twee smarts zijwaarts tussen! Chrysler heeft voor deze generatie de normal-sized Voyager laten varen, daarvoor heeft het concern de Dodge Journey op de kaart gezet. Ondanks dat de Grand Voyager enorm oogt, straalt de auto zeker een bepaalde klasse uit, zeker met de Modern Blue Pearl lakkleur en het 17 inch lichtmetaal. De koets is vooral hoekig, om zoveel mogelijk ruimte te kunnen bieden. Vooraan de relatief korte neus prijkt de zo kenmerkende chroom-look Chrysler grille. Ook de portierhendels en sierstrips zijn voorzien van deze bling.

Dankzij de 25 jaar tellende geschiedenis van de (Grand) Voyager wisten de ontwikkelaars heel goed hoe een doordacht, praktisch en geriefelijk interieur er uit moest zien. Net als bij concerngenoot Dodge Journey staat convenience op de eerste plaats. Allereerst de entree, met twee grote voorportieren en twee schuifdeuren. Toch is voorin plaatsnemen nog een hele klim. Je hebt echt het gevoel een kolos te betreden. Voor de passagiers achterin staan twee captain chairs en een bank als derde zitrij ten dienst. De zit achterin is zoals we vaker bij MPV’s zien, met de knie-en iets opgetrokken, vanwege het ontbreken van een diepe wagenbodem om je voeten onder de stoel te plaatsen. Maar die bodem is geen loze ruimte, zo blijkt later.

De leefruimte van de Grand Voyager is in een mum van tijd om te toveren tot een balzaal voor de nodige bagage. De tweede en derde zitrij laten zich eenvoudig in de bodem verzinken. De twee captain chairs kun je zelf in de vloer klappen en zo helemaal laten verdwijnen. Stow ’n Go heet dat. Zeulen met stoelen is dus niet nodig, dat zagen die Amerikanen natuurlijk niet zitten. Helemaal achterin kun je de achterbank met een druk op de knop elektrisch laten zakken. Op deze manier heb je altijd de mogelijkheid om de interieurindeling te variëren en kun je ook geen stoelen ‘vergeten’. Optioneel is ook Swivel ’n Go te bestellen. Je kunt dan een vergaderzaalopstelling creëren met een tafeltje in het midden. Mis je alleen nog de draadloze internetverbinding…(is overigens in ontwikkeling!). De Grand Voyager is missschien dan wel een te grote MPV voor ons Europees continent, dit kolos schept wel de mogelijkheid om én bagage, én passagiers te vervoeren. Met het achterbank in positie kunnen er bijvoorbeeld nog acht verhuisdozen mee, en als je alles uit de kast haalt kunnen er zo dertig (!) verhuisdozen van A naar B. Zet ze daar maar neer, de niveauregeling voorkomt het doorzakken wel!

De living, zoals we die in de introductie maar genoemd hebben, is typisch Amerikaans ingericht. Diverse plastic panelen – niet allemaal rammel- en piepvrij - worden afgewisseld met houtafwerking, chromen details en leder op de verwarmbare stoelen, die wel bijna aan fauteuils doen denken. Het type leder is vrij stug– heb je geen last van milkshakeresten. Nog even over milkshakes, er zijn voor zeven passagiers veertien bekerhouders aanwezig. Bij wijze van een binnenpretje hebben we ze allemaal kunnen benutten tijdens een McDrive-bezoek. Verder zijn bakjes en vakjes eveneens volop aanwezig, in de middentunnel is tussen de voorstoelen een console geplaatst, waar je prullaria, cd’s en koptelefoons kunt opbergen en het bovenste deel naar achteren kunt verschuiven. Want in de Grand Vogayer mag geleefd worden, dus is ook het nodige video-entertainment aanwezig. Niet alleen bevinden zich allerlei aansluitingen voor externe DVD-spelers en spelcomputers, ook zijn twee TFT-schermen in het plafond geplaatst. Die werken overigens desnoods gescheiden, zodat de tweede en derde zitrij hun eigen vermaak hebben. Klaptafeltjes achter de voorstoelen, de zonwering en LED-leeslampjes doen denken aan de aankleding van een vliegtuig. Zo blijft het lang stil achterin...en dat is precies de bedoeling met deze reiswagen.

Een rijdend vakantiehuis als dit weegt toch al gauw – zonder passagiers - 2000 kilo. Dat vraagt om een passende motorisering. Een viercilinder is voor Amerikanen not done, zodoende ligt er een V6 in het vooronder, met 3.8 liter ruim bemeten. Veel pk’s weten de technici er niet uit te halen. Bij 193 pk vonden ze het wel genoeg. Misschien niet de meest efficiente oplossing – wij reden net 1 op 6 - maar wel een comfortabele. Stationair loopt de zescilinder zoals een Amerikaan hoort te klinken, zacht en geruisloos. De uitlaat ‘borrelt’ nog zelfs een zacht deuntje mee. Eenmaal onderweg weet het gevaarte samen met de standaard zestrapsautomaat – dat dan weer wel! – vlot vaart te bereiken. Wie voluit gaat wordt zelfs kort op wielspin getrakteerd, de 3.8 klinkt dan wel wat gestressed. Logisch, daar houd-ie niet van, aard van het beestje. Als het moet sprint je dan in 12.6 seconden naar de honderd. Maar nogmaals, daar nodigt de Grand Voyager niet toe uit.

Dit karakter zien we ook terug in het onderstel. Het is niet Amerikaans zompig – die goede oude tijd wat Chrysler betreft voorbij – maar zacht afgeveerd is het wel. Het zachte zitmeubilair werkt vlotte koersbewegingen ook tegen en al snel leer je wat Amerikaans rijden is. Rustig aan, lekker cruisen. Daar is deze reiziger heel goed in. De motor laat dan weinig van zich horen want met de zestrapsautomaat blijft de toerenteller vaak onder de 2000 toeren. Wel zul je enig windgeruis ondervinden, maar dat is onontkoombaar met zo’m formaat. Sturen gaat erg licht, zoals je ook zou verwachten.

We hebben het al even aangestipt, maar qua uitrusting pakt de Grand Voyager ook uit. Naast de elektrische schuifdeuren laat ook de achterklep zich elektrisch openen en sluiten, al dan niet op afstand. Voor ons Europeanen toch een waar schouwspel. Bijzonder is dat naast de portierruiten ook de achterste zijruiten elektrisch openen. Meer elektriek vinden we in de pedalenverstelling. Het schuifdak brengt nog meer licht in het interieur, met een briesje voor de liefhebbers. Radio/CD/DVD en harddisk, met Bluetooth en navigatie wordt verzorgd door het MyGIG-multimediasysteem dat prettig hoog is geplaatst. 9 speakers en een subwoofer galmen door de ruimte. Bandenspanningsensoren, ESP en Xenon vullen nog het hoofdstuk veiligheid aan. Naar het zich laat raden is parkeren niet altijd een gemakkelijke opgave. Chrysler voorziet de Grand Voyager Limited van parkeersensoren met achteruitrijcamera. Zie je ook geen kids uit de wijk over het hoofd die plotseling verstoppertje spelen…

De verkoopprijs van de Grand Voyager start bij 46.000 euro. Onze 3.8 V6 Limited is prijziger; 58.690 euro, inclusief een heleboel slurptax. Nog altijd geen onredelijk bedrag, gezien zijn ruimtekwaliteiten en de luxe die aanwezig is. Voor onze regio is de Grand Voyager vrij uniek, en dat zal ook wel zo blijven. Het merk interpreteert de term gezinsauto naar onze begrippen heel erg ruim, op alle fronten. Zijn Amerikaanse trekjes als de gretige brandstofinname, soms goedkope materiaalgebruik en forse gewicht zul je voor lief moeten nemen.