Een 3,6 liter zescilinder boxermotor met variabele turbo, 480 pk (!) en een koppel van 620 Nm bij 1.950 toeren. Het is maar goed dat de 911 Turbo van Porsche tegenwoordig vierwielaandrijving heeft, want anders zouden de bezitters van deze auto vanwege de bovenmatige slijtage van het schoeisel een innige relatie krijgen met hun lokale bandendealer.

Zonder vierwielaandrijving zou de sprint van 0 naar 100 km/h trouwens ook niet in 3,9 seconden volbracht kunnen worden. En zou het weggedrag van de 911 Turbo nog veel listiger zijn dan de oer-Turbo uit de jaren zeventig, vooropgesteld dat je de tegenwoordig standaard aanwezige stabiliserende elektronica zou uitschakelen.

Juist daarom is de jongste 911 Turbo ondanks zijn bijna 500 pk net zo makkelijk te rijden als pakweg een Volkswagen Golf. De koppeling gaat opmerkelijk licht en goed doseerbaar, de zesversnellingsbak laat zich zeer nauwkeurig en trefzeker bedienen en waar je hem heen stuurt, daar gaat de 911 Turbo naar toe. Desgewenst pijlsnel, want als je gas geeft, lijkt het alsof je jezelf met een kanon afschiet.

Vooral die acceleratie is keer op keer een regelrechte sensatie, mede omdat het eigenlijk niet zo bar veel uitmaakt in welke versnelling de auto staat. Vanaf iets meer dan stationair toerental is de trekkracht zo enorm, dat de 911 Turbo er altijd met enorme passen vandoor gaat. We hebben om de proef op de som te nemen een stukje gereden met alleen de even versnellingen in gebruik en dan nog is hij verzengend snel. Ook met alleen de oneven versnellingen trouwens.

Het is allemaal te danken aan de variabele turbo-techniek, een systeem dat bij dieselmotoren al enige tijd wordt toegepast en bestaat uit verstelbare schoepen die de turbo bij lage toerentallen veel sneller laten aanspreken. De hogere uitlaatgastemperaturen van benzinemotoren verhinderden tot voor kort de inzet van die verstelbare schoepen, maar Porsche is er nu in geslaagd om het allemaal wel te laten functioneren. Met spectaculair resultaat, want de motorkracht en de souplesse van de slechts 3,6 liter metende boxermotor zijn vrijwel uniek en vergen normaal gesproken de dubbele motorinhoud.

Rechtuit rijden en van de acceleratie genieten is toch nog maar de helft van het verhaal bij de 911 Turbo. Hij is niet alleen bloedsnel in rechte lijn, maar ook bijna niet uit de bocht te branden. Op een droge weg met voldoende grip wordt de bochtsnelheid eigenlijk bepaald door wat je durft, niet wat de auto kan. En op een natte weg is het nog altijd imposant te zien hoe hard je met zo’n 911 Turbo kunt gaan.

Imposant is ook het uiterlijk van de nieuwe 911 Turbo. De nieuwe – of eigenlijk weer de oude – koplampen doen ook deze variant goed, de achterkant is nog een tikje breder dan voorheen en aan de voorkant lijken de luchtinlaten subtieler. Bovendien zijn de wielen een maatje groter geworden en de banden een maatje breder. En op de een of andere manier is de spoiler minder dominant aanwezig dan voorheen.

Het interieur straalt meer kwaliteit uit dan bij vorige reeks, maar trefzekere bediening van de navigatie vergt toch wel enige gewenning. Het systeem zit voor echt bedieningsgemak te laag en iets te ver weg. Maar goed, je koopt een 911 Turbo niet om de kortste, meest efficiënte weg naar je bestemming te vinden. Veel en vaak verdwalen in verstilde gebieden met weinig verkeer, dat is eigenlijk het mooiste dat je met een 911 Turbo kan overkomen. En dat vergt wel een investering van 191.600 euro.