Autokenners of Chrysler PT Cruiser bezitters zullen hun wenkbrauwen fronsen bij het eerste oogcontact met de HHR, wat staat voor Heritage High Roof.. Is dit nou ordinair jatwerk? Helemaal niet! De man achter de HHR ontwierp ruim 8 jaar geleden ook de Chrysler PT Cruiser. Bryan Nesbitt deed voor Chevrolet gewoon opnieuw zijn best en kwam met de HHR op de proppen, die overigens al veel langer bij de Amerikaanse dealers staat.

Meet the rebel in the family, kopt de website van Chevrolet. Daarmee slaan ze de spijker op de kop. Zijn hoge daklijn in combinatie met een lange motorkap inclusief protserige chromen grille en breed uitlopende wielkasten maken de HHR heel herkenbaar. Het heeft veel weg van de uit 1949 stammende Chevrolet Suburban, waarop het design is gebaseerd. Lekker retro, veel chroom, en een knipoog naar de hot rod van weleer. Want dat is het toch wel een beetje. Zeker als je ook naar de rechte achterzijde kijkt, met die dubbele ronde achterlichten. Hoewel de getoonde grondverfgrijze tint niet ieders smaak is – fel oranje is er ook! – maakt het geheel de HHR wel stoer, maar ook minder opvallend. Misschien wel goed voor de doorgaans nuchtere Nederlandse koper. In tegenstelling tot het leveringsprogramma in Amerika wordt de HHR in ons land niet uitgedost met chroomglanzend lichtmetaal, dat zou ‘too much’ zijn.

Chevrolet levert de HHR in één uitvoering, waarbij slechts nog een paar opties aan te vinken zijn. Zo is in alle gevallen een 2.4 liter viercilinder gemonteerd. Deze viercilinder levert 170 pk en is met een vijfbak of 4-traps automaat te leveren. In lijn met zijn Amerikaanse afkomst kozen wij voor de automaat. Een 'hot rod' onder de kap wordt het niet, maar de HHR weet wel aansprekend te presteren. Omdat de automatische transmissie slechts vier verzetten telt, schakelt de bak op hogere snelheden wel een tandje terug. Dat voel je niet zozeer, dat hoor je wel. Het blok zet dan een keel op, waarna met het licht vieren van de voet de rust weer wederkeert. In andere gevallen blijft het wel aangenaam stil. Voor wie het wil weten; bij 180 km/u is de koek op, dan grijpt de begrenzer in. Geen ramp, dachten wij zo. Ook geen ‘disaster’ is de wegligging. Op Amerikaanse deinerigheid of heftige overhelavonturen hebben wij de HHR niet kunnen betrappen. Wat dat betreft komt deze Yank prima mee. Voor extra veiligheid monteert Chevrolet standaard ESP en tractiecontrole. Saillant detail: Wie onverhoopt iets te enthousiast optrekt en te maken krijgt met spinnende wielen, wordt ingelicht met de mededeling ‘low traction’. Voor als je het nog niet door had! De informatievoorziening gaat verder. Bandendruk, koelwatertemperatuur en olie-kwaliteit worden ook nauwkeurig bijgehouden. Het brandstofverbruik wordt per liter weergegeven, preciezer vonden de Yankees niet nodig... De associatie van een gorgelende benzinetank blijft overigens wel achterwege. Wij reden gemiddeld een verdienstelijke 1 op 10.5, waardoor de slurptax nog net niet in zicht is. Een plus!

De cockpitstoelen in ons testexemplaar zijn aangekleed met lederen bekleding. Ook werd een schuif-kanteldak gemonteerd; qua luxe en verwennerij ging Chevrolet all-the-way. De (verwarmbare) stoelen zijn Amerikaans gevormd. Fors bemeten, maar zonder al te veel zijdelingse steun. Ze zijn wel elektrisch te verstellen. Heel 'comfy', maar voor de langere medemens wel een nadeel. De zitpositie is namelijk hoger dan je gewend bent, waardoor je kruin dan in de knel komt met het dakraam, die op zijn beurt ook weer wat hoofdruimte opslokt. Hoewel de radio-cdspeler overeenkomsten vertoont met die uit de andere Chevrolet modellen, is het interieur verder geheel anders opgezet. De ergonomie is dan ook geen uitblinker. De portieren zijn met een druk op de knop op slot te doen, op de plaats waar je de ruitbediening verwacht. In de achterportieren doen die knoppen wel dienst voor de ramen. Het mistachterlicht werd voor Europa achteraf gemonteerd, waardoor deze knop ter hoogte van je knie-en zit. En dat hebben we geweten...Handig is wel de stuurbediening voor de boordcomputer en radio/cd/aux. Maar wat is het stuur groot. Het ouderwetse gevoel van ouderwets hoepelen bekruipt ons. In straatverkeer hoepel je in de rondte. Wel met een pink, als het moet; de stuurbekrachtiging doet flink zijn best. Het materiaalgebruik is zoals je zou verwachten. Harde kunststof delen met hier en daar een minpuntje. Toch doet dat niet al teveel afbreuk, het zit in de aard van het beest(je).

Wat zijn exterieur-looks al doen vermoeden, komt terug in het ruimte-aanbod. Zoals gezegd is de zit voorin krap voor als je langer dan 1.85 meter bent. Achterin gaat het er beter aan toe en kunnen is het prima vertoeven. Als passagier zit je in een gesloten sfeer, te wijten aan de kleine ramen en donkergetinte ruiten. De bagageruimte biedt vanzelfsprekend de meeste ruimte. De indeling is praktisch en hoekig. Aan de linkerzijde is de Pioneer subwoofer ingebouwd, die een aardig deuntje mee weet te blazen. Een praktisch detail is de dubbele bodem voor de bagageruimte. Naar wens is er een tweede hooggeplaatse laadvloer te monteren, voor een extra verdieping. Dit maakt het inladen van grote objecten eenvoudiger.

Wie een graag een HHR voor de deur heeft staan heeft zoals gezegd de keus uit 1 motorisering en 1 uitrustingsniveau. Met een vanafprijs van ruim 30 mille is het geen koopje, maar dan ben je wel direct van de meeste gemakken voorzien, in een klasse apart. Wie houdt van deze retro-klassieker, Amerikaanse ‘roots’ prijs stelt of gewoon een leuk alternatief voor een stationwagon zoekt, is de HHR zo gek nog niet! Het gemoedelijke weggedrag en enkele afwerkingsmissers neem je dan graag op de koop toe.