Rijd met de nieuwe Mazda 6 en je bent verzekerd van verbazende blikken. ‘Wie had dit verwacht?’ vroeg een voorbijganger zich af. Zeker, de Aurora Blue Mica lak valt zeker op, maar vooral de nieuwe designfilosofie maakt de ‘6’ sprekend. Het ontwerpteam haalde hun inspiratie uit Yugen, de Japanse schoonheidsleer, waarbij een paar penseelstreken al suggestie moeten opwekken. De tijd van veilige keuzes en grijze bedoening ligt al lang achter ons. Zeker bij de door ons gereden GT-M uitvoering straalt de kracht er vanaf, en zien we gelijktijdig originele ontwerpelementen tevoorschijn komen.

Wat te denken van de aluminiumlook mistlampbehuizing? Zo springen ze toch mooi in het oog, ook wanneer je ze niet mag gebruiken. Zowieso hebben de designers zich uitgeleefd op de lichtunits. Hoewel transparante exemplaren aan de achterzijde niet altijd iedereen kan bekoren, zijn ze op de Zes fraai 'ingevuld' en pakt dat goed uit. Het 18 inch lichtmetaal wordt standaard meegeleverd op de GT-M, en weten de gespierde wielkasten mooi op te vullen. Een set subtiele skirts, de sportgrille, een kleine achterspoiler én aerodynamischer bumpers maken verder nog het onderscheid; het dikt de koets nog meer aan. Chroom zien we op het dubbele uitlaatsysteem, iets dat tegenwoordig steeds meer regel dan uitzondering is. Toch heeft deze vertoning bij onze ‘6’ recht van spreken.

Onder de kap ligt namelijk de voorlopige topmotorisering. Nee, op de snelle MPS-versie is het nog wachten, maar de in ons exemplaar gemonteerde 2.5 SV-T benzinemotor is voor deze gelegenheid een prima metgezel. Natuurlijk, met 170 pk trek je niet elke straatsteen uit de grond – alhoewel de banden anders deden vermoeden - maar zijn papieren zijn gewoon bovengemiddeld goed. Volgens de fabriek snelt de viercilinder in 8 seconden naar de 100. Hij presteert gewillig, laat zich daarbij enthousiast horen en weet zich indien nodig heel soepel op te stellen. Zo is de zesde versnelling bij 80 km/u al zonder morren bruikbaar en kun je dus schakellui rijden.

Het directe stuurkarakter van de Zes nodigt je uit om lekker te rijden, waarbij het onderstel zonder problemen dit verlangen beantwoordt. Mede dankzij het ‘platte’ rubber is de reactie wel wat stug, dat moet je voor lief nemen. Het relatief lage gewicht is in casu steeds in het voordeel geweest. Mazda doet niet mee met de gewichtstoename-trend – iets dat we ook al zagen bij de Mazda2 - en laat de weegschaal steken op 1295 kg. Gemiddeld is dat al gauw 100 kg lager dan de concurrentie, een knappe prestatie. Wel voelen de portieren wat lichter aan dan je gewend bent, betrapt!

Beknibbeld op luxe en comfort is er echter niet. Bestuurder en passagiers kijken uit op een strak en goed afgewerkt dashboard, waarbij een antraciete kleurstelling en aluminiumloook afwerking elkaar afwisselen. Ook zien we de uitdagend rood verlichte instrumenten, omringd door een blauwe gloed. Ze dragen de naam Blackout... In het midden prijkt een groot display voor het optionele radio/navigatiesysteem, en daaronder is de klimaatregeling geclusterd. De bediening ligt redelijk voor de hand, al is het wel wennen dat bovenaan het dashboard nog een oranje display is geplaatst met nog meer informatie, en je in eerste instantie niet intuitief met de stuurbediening uit de voeten kunt.

Voor het betere voetenwerk heeft Mazda zelfs aluminium sportpedalen gemonteerd, waarmee het merk laat zien niet over een nacht ijs te gaan. Wil je sportieve looks, dan krijg je ze! Het zitmeubilair is deels bekleed met leder en dat versterkt de sportieve touch and feel van deze Japanner. Het gaat niet zo ver dat je krap en knus zit, natuurlijk. De ‘6’ blijft een kloeke middenklasser, met een schone taak om ruimte en comfort te bieden aan de inzittenden. De zitpositie voorin is vrij laag, maar laat voldoende vrijheid voor een goede zit. We vinden al snel een fijne rijderspositie, met de korte versnellingspook en ietwat dunne stuurwiel prettig binnen handbereik. Dit houden we wel uit! Ook op de achterbank is het goed toeven, en kunnen alle Mazda6-bewonderaars de passagiers niet spotten. De achterste ruiten zijn namelijk extra donker getint.

Handig voor als je schaamteloze meezingers vervoert, want de geluidsinstallatie wordt verzorgd door Bose, dat standaard is op de GT-M. Naast de gebruikelijke zaken als elektrische ramen, spiegels en automatische airconditioning is de ‘6’ ook uitgerust met sleutelloze toegang. De sleutel lijkt in dit geval op een soort USB-stick en communiceert op afstand al met de afdeling beveiliging. Wanneer je de handgreep aanraakt ontgrendelen de portieren en kun je met de start-knop de boel tot leven brengen. Modern is ook de meesturende bochtenverlichting, gecombineerd met de bi-xenonverlichting. Ideaal voor in bochten en tijdens het rijden door de straat. Parkeersensoren voor en achter verschaffen tot slot nog de nodige duidelijkheid aan het einde van de rit. Het ontbreken van comfort-richtingaanwijzers (één keer drukken – drie keer knipperen) is overigens een klein gemis. Tsja, je raakt verwend...

Naast de door ons gereden sedan is de Mazda6 ook als hatchback (5-deurs) en SportBreak te leveren. Zeker de vijfdeurs-versie is een vrij unieke keuze. Alleen Ford pakt het op dezelfde manier aan, bij de Mondeo. Voor 35.495 euro staat de tot GT-M getooide ‘6’ in de showroom, met de 2.5 SV-T motorisering. Een sportieve verschijning met bijpassend adequate motorisering. Hij slaat een mooie brug tussen de mogelijk komende MPS en zijn minder bedeelde broeders, zowel qua looks, als comfort en rijgedrag. En van een testverbruik van 1 op 11 bij een sportieve rijstijl sla je ook niet steil achterover. Dieselfanaten kunnen trouwens ook een GT-M bestellen. Wie niet waagt....