Tevreden tokkelt de achtcilinder in de Range Rover. Buiten waait een ijzige wind om de auto. Het is guur, maar binnen merk je er niets van. De stoelverwarming staat maximaal aan, de kachel op standje tropisch en ook het dikke lederen stuur is verwarmd. Over de 29 speakers van de Meridian audioinstallatie klinkt het Allegretto uit de Zevende symfonie van Beethoven. De massagestoel begint aan zijn programma. Er zijn rustoorden waar het slechter toeven is. Terwijl de muziek subtiel opbouwt, verschijnt in de binnenspiegel iets geels. Iets ontzettend geels, met twee grote rode sleepogen. De test is begonnen.

Waar de Range Rover het van zijn luxe moet hebben, is de praktische bruikbaarheid een van de belangrijkste punten van de Panda. Hij heeft met 9,7 meter weliswaar de grootste draaicirkel van alle nieuwe Panda’s, maar dat is niks vergeleken met de 13 meter van de Range Rover. De Panda Cross heeft een TwinAir Turbo tweecilinder met 90 pk. De vierwielaandrijving is, in tegenstelling tot die van de Range Rover, niet permanent. Toch is de Panda geroemd om zijn prestaties in het terrein. Vooral in de Alpenlanden kom je de Panda met vierwielaandrijving regelmatig tegen.

Charme
In Nederland zijn het allebei moeilijke auto’s, zoals ze hier staan. De Panda Cross omdat hij met zijn vanafprijs van nét geen 20 mille twee keer zoveel kost als de basis-Panda en de Range Rover Long Wheelbase die - dankzij wat opties - net geen tienvoud van de Panda kost. De BPM-straf op deze Range Rover bedraagt net geen 48.000 euro. Voor het BPM-bedrag alleen kun je dus normaal gesproken al iets leuks kopen.

Toch hebben allebei de auto’s hun charme. De Range Rover is een bizarre samensmelting van totale luxe met offroadmogelijkheden. De Panda mag dan klein zijn, hij is door Fiat flink opgetuigd met beplating, dagrij-LED’s en sleepogen en kan in het terrein mee met de besten. 

Baggeren
We draaien van het asfalt af, de bossen in. De Panda hobbelt vrolijk voor de Range Rover uit. De tweecilinder bromt er lustig op los. Het geluid laat hem eigenlijk minder krachtig klinken dan hij daadwerkelijk is. Negentig pk en 145 Nm’s zijn ruim voldoende voor de auto. Heuvel op, heuvel af, door smalle paden heen, het maakt de Panda tot de ideale boswachtersauto. De Range Rover kan soms maar met moeite volgen. Klein zijn heeft zo zijn voordelen…

De Range Rover voelt in de bossen een beetje uit z’n natuurlijke habitat. De auto is uitgerust met camera’s rondom, die het manouvreren wat gemakkelijker maken. Meerdere boomstammen hadden we anders gemist. Maar het feit dat je in - want dat is het - een superlimo door de bossen kunt rijden, een modderpoel door kunt steken, een kleine rivier kunt oversteken, terwijl je achterin in je massagestoel van een glas champagne en een film met volledig surroundgeluid zit te genieten, heeft echt iets bizars. Als je rustig aan doet in het terrein, blijft het glas champagne nog overeind ook.

Onoverwinnelijk
Toch hebben de auto’s meer overeenkomsten dan je zou denken. Ze geven je namelijk een onoverwinnelijk gevoel. De Panda omdat je overal kunt komen, in tegenstelling tot veel van zijn ‘allroad’ soortgenoten. Hij wordt gekscherend een berggeit genoemd, maar dat is het ook echt. Hij klimt vrolijk verder waar heel veel concurrenten, ook uit hogere segmenten, zouden stoppen. In de Range Rover is het de zware diesel-V8, de hoge zit, het dikke stuur, maar vooral de rust aan boord die een onoverwinnelijk gevoel geeft. Hij laat zich niet zomaar gek maken. Met deze auto kom je overal. En overal uitgerust aan.

Stad bezoeken
De overgrote meerderheid van zowel de Panda Cross als de Range Rover LWB zal echter op verharde weg en de stad gebruikt worden. Gelukkig functioneren ze daar ook uitstekend, bleek toen we de auto’s door Amsterdam loodsten. De Fiat is praktisch net zo wendbaar als alle andere Panda’s en profiteert van de extra pk’s. Op nat wegdek merk je ook dat de vierwielaandrijving strak schakelt, want grip is er altijd, hoe kwiek de tweecilinder ook zijn vermogen de weg op stuurt. De Range Rover wordt meteen een limousine. Drempels verdwijnen onder de net geen 2.500 kg alsof ze er nooit lagen. Binnen is het rustig, totdat je een parkeergarage probeert. Voor sommige bochten moet je dan drie keer steken, tot grote ergernis van ander verkeer. Maar goed: better safe than sorry.