Het is niet zonder gevaar als je als fabrikant van premium-auto’s onder eigen merknaam in de goedkopere klassen stapt. De lagere prijzen die daar gehanteerd worden, dwingen je om compromissen te sluiten als het om kwaliteit gaat. Goedkopere kunststoffen en eenvoudiger productiemethoden maken vaak zichtbaar dat niet de standaards kunnen worden gehanteerd die gebruikelijk zijn voor het merk.

Dat was het verhaal zo’n beetje achter de Mercedes A-klasse en later gold het in iets mindere mate voor de B-klasse. Maar helaas eisten de groeiambities van Mercedes ook hun tol in de modelreeksen die te boek stonden als onverwoestbaar. Bovendien deed de technische wedloop met andere premiummerken er nog een schepje bovenop. Het gevolg was dat de grote ‘money maker’ van Mercedes, de E-klasse, behoorlijk onder vuur kwam te liggen. Er was kritiek op de afwerkingskwaliteit en de op de betrouwbaarheid van de elektronica.

Mercedes heeft daarop gereageerd met de meest grondige herziening die je maar kunt bedenken zonder het uiterlijk van de auto echt duidelijk te veranderen. Onderhuids is de E-klasse echt volledig op de schop gegaan, onder meer om een compleet ander remsysteem te kunnen inbouwen. En als proeve van betrouwbaarheid werd zelfs een rit georganiseerd van Parijs naar Peking.

Sinds de presentatie van de vernieuwde E-klasse is de kritiek om het model verstomd. En dat is terecht, als we mogen afgaan op de indrukken die we hebben overgehouden aan ons testdagen met de E 230, een nieuwe variant in het gamma van de E-klasse. De 2,5 liter V6-motor in het vooronder van dit model komt in de plaats van de E 240, die beschikt over een 2,6 liter V6. In beide gevallen verwijst de typeaanduiding niet naar de motorinhoud en het ‘stapje terug’ dat de aanduiding suggereert is ook niet terecht.

In plaats van de 177 pk die de 2,6 liter kon ophoesten, levert de 2,5 liter uit de E 230 namelijk 204 pk. En zijn maximale koppel van 245 Nm (5 Nm meer dan van de E 240) is nu 1.600 toeren eerder beschikbaar, namelijk bij 2.900 toeren. Daarbij belooft de nieuwe motor ook nog eens grotere zuinigheid.

De E 230 die Mercedes ons voor een test ter beschikking stelde was uitgerust met de terecht veelgeprezen zeventraps automaat. De zacht en soepel schakelende bak kiest als je kalm rijdt heel vlot voor hogere versnellingen en dat kan de veel trekkracht leverende motor prima aan. Het zorgt bovendien voor een beperkte dorst. De prestaties van de E 230 met automaat zijn zonder meer uitstekend te noemen, maar alles gaat zo vloeiend en soepel dat je geen echte snelheidssensatie hebt aan boord.

Daar is de E-klasse van Mercedes eigenlijk ook niet de auto voor. Deze auto heeft zijn sporen verdiend als verfijnd zakelijk werkpaard. Het icoon van de taxibranche, geliefd bij zakenmensen die niet teveel willen opvallen en bij agrariërs vanwege zijn onverwoestbaarheid. En vooral dat laatste straalt de jongste E-klasse aan alle kanten weer uit. Geen rammeltje, geen bijgeluidje, alles aan boord van de E 230 lijkt wel massief. Comfort schrijft de auto met hoofdletters, want de vering slikt de meest uiteenlopende oneffenheden in het wegdek. En daarbij komt dat de auto aangenaam stil is.

De opgeknapte E-klasse is dus weer een Mercedes als vanouds. En bij het prijzen is zowaar enige terughoudendheid betracht. Ondanks de overwegend sterkere motoren werd de auto een paar honderd euro goedkoper. Bij de E 230 met automaat scheelt het zelfs ruim duizend euro, want die is er voortaan vanaf 56.003 euro.