Mercedes-Benz is er in geslaagd de CLS vierdeurscoupe ruimte te geven met een grote achterklep, zonder te tornen aan de typische coupe-stijl met lage zijruiten zonder raamstijlen. Het interieur van de Shooting Brake biedt plaats aan vijf inzittenden en is uit te voeren in vijf verschillende kleurstellingen, vijf verschillende sierdelen en drie soorten lederen bekleding. Nieuw is de optie ‘porselein’, een sierdeel dat voorheen aan S-Klasserijders was voorbehouden. Chique als de tweede CLS-versie moet zijn is de bagageruimte (590-1550 liter) fraai afgewerkt met hoogwaardig tapijt. Als optie zijn fraaie aluminium bagagerails leverbaar, maar wie helemaal iets bijzonders wil, kan kiezen voor de houten designo-laadvloer van kersenhout.

De CLS Shooting Brake wordt leverbaar met vier motoren: een zescilinder (350 en achtcilinder (500) met respectievelijk 306 en 408 pk. Aan de dieselzijde staat de CLS 250 CDI met 204 pk en een verbruik van 5.3 l/100km. Uiteraard is er ook een zecilinderdiesel beschikbaar en dat is de 350 CDI (265 pk). Alle motoren zijn standaard gekoppeld aan de 7G-Tronic Plus automaat met start/stop-functie. Vierwielaandrijving is optioneel op de sterkste benzine- en dieselvariant.

Zoals we van de Duitsers gewend zijn is het dozijn veiligheids- en assistentiesystemen ook aan de CLS Shooting Brake besteed. De dynamische LED-koplampen blijken een veelbestelde optie en zijn ook voor de Shooting Brake bschikbaar. Nieuw is wel dat de nieuwe carrosserievariant als eerste Mercedes-Benz nu ook over LED-technologie in combinatie met het Intelligent Light System en de grootlichtassistent beschikt.

Waar komt de term Shooting Brake eigenlijk vandaan?
‘Break’ of ‘brake’ was vroeger de Engelstalige aanduiding voor karren die werden gebruikt om de weerstand van wilde paarden te breken (to break) en hun bewegingsdrang af te remmen (to brake), zodat ze als werkpaarden konden worden gebruikt. Omdat de karren daarbij gemakkelijk konden worden beschadigd, werden er hiervoor geen karren gebruikt die ook voor andere doeleinden nodig waren. De ‘brakes’ of ‘breaks’ werden op verzoek van voornamelijk de Engelse adel voorzien van een lichte, vaak variabele opbouw, bijvoorbeeld om de nodige jachtuitrusting mee te nemen. Zo’n kar, waarmee jagers uittrokken om te schieten, werd ‘shooting brake’ of ‘shooting break’ genoemd. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw kwamen in Groot-Brittannië gemotoriseerde ‘shooting brakes’ in zwang: exclusieve tweedeurs sportcoupés die de luxe en stijl van een coupé combineerden met een grotere laadruimte en een grote achterklep.