En dus stapten we met enige twijfels in deze auto. Want hoewel Amerikaanse auto’s vaak snel zijn op het rechte stuk en er altijd imposant uitzien, bieden maar weinig Amerikanen echt rijplezier zoals Duitse, Britse en Italiaanse merken dat vaak wel doen.

In eerste instantie dachten we dan ook met een echte Amerikaan van doen te hebben. De GT oogt laag, breed, heeft haast een wulpse heuplijn en is voorzien van flink wat chroomwerk. Een eyecatcher eerste klas. De GT heeft fraaie ontwerpdetails, die bij nader inzien slechts een puur esthetische functie hebben. De chroom-omrande louvres op de motorkap bijvoorbeeld, zien er fantastisch uit, maar dienen geen enkel nut. De luchtuitlaten achter de voorbanden, die de GT eenzelfde stoere flank geven als de Dodge Viper, zijn dicht! Zelfs al hebben ze zoals nu geen echte functie, maak op z’n minst het plaatwerk erachter open om de schijn op te houden! Jammer!

Ook het interieur ademt met de krappe stoelen en het dikke kleine stuurtje veel sportiviteit. De glanzende middenconsole past er wat ons betreft niet helemaal bij. Wanneer je open rijdt, merk je dat er zoveel reflecties in die console te zien zijn, dat je de gegevens van de radio niet meer kunt lezen. Op zich niet erg, want anno 2007 is het ‘not done’ om de radio aan te hebben wanneer je open rijdt, maar toch… Het heeft er alle schijn van dat Opel met de GT vooral een mooie auto heeft willen neerzetten. Dat is geen slecht streven, en belangrijker nog: het is ze gelukt.

Wegrijden met de GT is een ervaring op zich. Om te beginnen is het motorgeluid wanneer je hem start gewoonweg intimiderend. Een donkere, ruwe grom, gevolgd door een aanzuigend geluid van de turbo. De GT biedt een veel betere geluidssensatie dan je zou verwachten van slechts een tweelitertje. Ook de felle reactie van de koppeling en de zwaarte van het koppelingspedaal maken dat wegrijden met de GT niet voor iedereen even makkelijk is. Het koppelingspedaal wordt hard naar boven geduwd, zodat je veel tegendruk moet geven met je linkerbeen en de GT schiet vervolgens als door een wesp gestoken van zijn plek. Gevolg: ongeoefende automobilisten laten hem subiet afslaan. Anders dan je zou verwachten maakt dit de GT juist aantrekkelijker. Een echte sportauto moet lastig zijn, zodat niet iedereen er mee om kan gaan. De GT deed ons hierdoor wat denken aan onze laatste ervaring met een TVR. Geen slecht vergelijk.

Ben je aan de koppeling gewend, dan valt op hoe kort de bak schakelt en wat een gaaf geluid de GT geeft tijdens dat schakelen. Het turbofluitje is constant aanwezig, en spoort je aan om nog harder te gaan en nog fanatieker te schakelen. Ook dat uitdagende hoort bij een sportauto. De GT is snel, erg snel zelfs. Zijn top van 229 kilometer per uur hebben we voor waar aangenomen. Ons rijbewijs is ons lief en bovendien is de hoeveelheid wind in de cockpit dermate groot, dat je echt niet (lang) harder wilt dan 120. Met de kap open niet, want dan blijft er niks van je kapsel over, met de kap dicht ook niet want dan wordt je doof van het windgeruis. Jammer, want de felheid van de motor en de balans in het onderstel wekken stellig de indruk dat de GT veel meer kan. Wij hebben ons geconcentreerd op het felle optrekken en de snelle tussensprints tijdens ons testdagen. Opvallend: de ruim 1300 kilo zware GT haalt in 5,7 seconden de 100 km/h en dat had zelfs nog sneller geweest wanneer Opel de spatiëring van de versnellingsbak anders had gemaakt. De GT haalt de 100 nu nét niet in z’n tweede versnelling, zodat je nog een keer moet schakelen en naar schatting ruim een seconde verliest. Ook opvallend; de tractiecontrole laat een heel piepklein beetje speelruimte over, maar wel net genoeg om hem op een recht stuk ook nog in z’n twee heel even door te laten slippen.

De GT is dus bijna een echte sportauto waar de Speedster nog een echte hardcore sportauto was. Dat is een bewuste keuze van Opel, want op deze manier slaat de GT bij een groter publiek aan. Om het echte sportautogevoel te benadrukken, is de kap alleen handmatig te openen en te sluiten. Het is niet zo’n ingewikkeld karwei zoals diverse autobladen suggereren, maar het vergt wel enige oefening. Is niet zo erg, want als je zo met de auto bezig bent, op een parkeerplaats langs de weg of gewoon voor je eigen deur, dan heb je altijd aanspraak. Ouderen herkennen klassieke lijnen in de GT, jonge dames vinden hem vooral heel mooi.