De kleine en kranige TwinAir motor van Fiat is veelbesproken. Aan de ene kant is het motortje een energiek type, maar wie niet tijdig opschakelt moet wel aan de pomp meer liters afrekenen dan gedacht. En dan blijkt het praktijkverbruik toch wel flink af te wijken van de fabrieksopgave. Fiat is net als alle andere fabrikanten gehouden aan de Europese meetcyclus, die al jaren niet meer overeenkomt met de dagelijkse praktijk. Hoewel er aan een nieuwe methode wordt gewerkt, laat die nog wel even op zich wachten. Voor ons een reden om de Panda TwinAir zónder turbo mee te nemen voor een Hollands blokje om, met de bedoeling zelf conclusies te trekken.

Geen 875 cc maar 964 cc
Een nadere bestudering van de specificaties leert ons dat Fiat voor de TwinAir 65 niet alleen de turbo heeft weggelaten. Om het maximale uit de atmosferische tweecilinder te halen is de cilinderinhoud ietsje vergroot, van 875 cc naar 964 cc. Zodoende hebben we bijna te maken met een eenlitertje, en is de opgegeven 65 pk en 88 Nm heel redelijk. In theorie vraagt de TwinAir 65 niet minder brandstof dan de eerder door ons gereden turbobroer met 85 pk. In de praktijk kan dat zomaar anders zijn, omdat de instapversie minder uitnodigt tot sneller rijden. Het omgekeerde kan natuurlijk ook het geval zijn; de TwinAir 65 zou wellicht hard moeten werken en heeft daardoor grotere dorst. Onze uitkomst is verrassend.

Wat blijkt? De Panda en TwinAir 65 zijn geknipt voor elkaar. De tweecilinder is nog steeds levendig, maar reageert (logischerwijs) minder opvliegerig op het gaspedaal door het ontbreken van een turbo. Het motortje klimt daardoor iets minder snel in de toeren, en dat geeft je alle tijd om bewust (lees: vroeg) op te schakelen. Juist doordat er minder hard wordt getrokken aan de tweecilinder zijn de trillingen tijdens acceleratie vanuit lagere toeren veel minder aanwezig, en dat komt weer het comfort ten goede.

4.6 l/100km
Ondanks dat het maximumkoppel pas bij 3500 toeren beschikbaar is, stelt de TwinAir zich soepeltjes op en kun je ook zonder morren vanuit ‘onderin’ gaan accelereren. Het maakt de TwinAir makkelijk in omgang en daardoor verbaast het ons niet dat de boordcomputer een aanmerkelijk lager verbruikscijfer laat zien. Waar eerdere testritten met de TwinAir Turbo resulteerden in een verbruik van rond de 6.0l/100km, wijst het display nu zonder problemen 4.6 l/100km aan. In beide gevallen reden we zowel op A- en N-wegen als in de stad. Wie dus makkelijk zuiniger wilt rijden, bespaart aan de pomp en bij aanschaf.

Edizione Cool
Onderbemeten voelt de nieuwe instapper allerminst, en dus is de 1100 euro goedkopere TwinAir 65 (ten opzichte van de TwinAir Turbo 85) absoluut het overwegen waard. Wij reden de courante Edizione Cool uitvoering a raison de 10.595 euro, die netjes is uitgerust met elektrische ramen, centrale vergrendeling met afstandsbediening, twee hoofdsteunen achterin, bagageruimteverlichting en airco. Voor langere bestuurders is de in hoogte verstelbare bestuurdersstoel een aan te raden optie omdat je anders wel erg hoog zit, maar verder zijn alle gewenste voorzieningen wel aanwezig.

We zitten trouwens mooi op duo-tone bekleding en ook het dashboard is met een gekleurde sierrand verkrijgbaar. Het geïntegreerde audiosysteem met vier speakers en twee tweeters hoort ook bij de Edizione Cool en heeft een verrassende goede geluidskwaliteit. Tsja, ook Panda-rijders kunnen van muziek houden toch? Vreemd is wel dat de TwinAir Edizione Cool niet met dakrails wordt geleverd. Het setje is alleen standaard op de modellen met 1.2 liter benzinemotor of de aardgasversie en dat is jammer, want het dikt het afgeronde hoekige (‘squircle’) koetsje wel lekker aan. Stootstrips zijn wel inbegrepen. Ohja, en vraag nog wel even bij de dealer de wieldoppen te wisselen met die van de TwinAir Turbo. Die zijn veel gelikter. Is er toch nog iets te zeuren op een instapper.

Met dank aan: Fiat autobedrijf te Grotenhuis Woudenberg.