In de loop der jaren heeft Mazda regelmatig kleine veranderingen aan de MX-5 doorgevoerd, maar er terecht voor gewaakt het oorspronkelijke karakter – dat van een zuivere Britse roadster – te bewaren. Ja, een Britse roadster, maar dan zonder twijfelachtige kwaliteit én zonder de jankende versnellingsbak. Overigens mag je van puristen een tweepersoons sportautootje als zo’n MX-5 geen roadster noemen, want hij heeft een vaste voorruit en rolramen in de portieren, maar daar trekken we ons maar niets van aan: iedereen weet precies wat we met ‘roadster’ bedoelen.

Vuurwerk
Met enige regelmaat komt Mazda ook met bijzondere uitvoeringen, om de verkopen wat op te vijzelen – ook al hebben die allang het wereldrecord voor dit genre auto gevestigd. De speciale editie van het moment heet Hanabi, hetgeen Japans is voor ‘vuurwerk’. Nu is de MX-5 echt wel een vlot sportautootje, maar het woord ‘vuurwerk’ komt toch niet meteen bij je op. Dat reserveren we meer voor een kanon als een BMW M135i – of een Porsche Cayman S. Maar niet voor een roadstertje dat er 9,9 sec over doet om naar de honderd te schuifelen. In ieder geval borduurt de Hanabi voort op de eerder dit jaar doorgevoerde facelift van de MX-5. Die omvat een nieuw gezicht, inclusief een verse grille, bumper en mistlampen. Daarbij is de motorkap zodanig ontworpen dat hij bij een aanrijding met een voetganger automatisch iets omhoog komt.

Handbediening
De Hanabi-uitvoering is uitsluitend leverbaar op de MX-5 met de 1,8 liter van 126 pk en niet op die nèt wat leukere tweeliter met 160 pk. Wel past het pakket bij zowel de meest speelse uitvoering, die met het stoffen kapje, als op de Roadster Coupé, met de wegklapbare (niet metalen, maar kunststof) hardtop. Overigens is een echte, niet wegklapbare, hardtop ook leverbaar bij de Roadster Cabrio, die moet je dan ergens opbergen. Het kapje bedien je gewoon met de hand, niks elektrische onzin, en dat gaat in twee tellen.

Zinvol pakket
Het Hanabi-pakket (we zeggen maar niet ‘vuurwerkpakket’) omvat: het geïntegreerde Mazda navigatiesysteem?, automatische airconditioning?, aluminium 17-inch wielen?, ‘Tan Brown’ lederen interieur? en desgewenst de unieke exterieurkleur Meteor Grey. Wie dat te grauw vindt kan de Hanabi ook in rood, blauw of zwart bestellen. Wél zo aardig, vinden we zelf.

De snuisterijen in het pakket kosten samen maar € 300 boven de instapprijs van € 32.690 dus dat is een aanbod wat niemand zal kunnen weerstaan. Het navigatiesysteem werkt prima, als je eenmaal doorhebt hoe je het handigst de spraakbesturing combineert met bevelen via het aanraakscherm. Dat is wel aan de kleine kant, maar bruikbaar. Begrijpelijk dat Mazda daarvoor alleen de goede lay-out van het dashboard niet overhoop wilde gooien. Ook de echte airco werkt naar behoren en is géén overbodige luxe in een open auto. In de eerste plaats rijd je immers lang niet altijd met het kapje down en als het echt warm is kan zo’n luchtkoeling bij open rijden, vooral op flaneer-snelheid, een aangename verfrissing brengen. Het lichtmetaal staat de MX-5 goed, net als de leren bekleding. Kortom, een leuk en zinvol pakket.

Waterig zonnetje
Gezien deze barre lente, hebben we vooral met de kap óp gereden. Alleen toen er heel even een waterig zonnetje doorbrak zijn we de Hanabi meteen gaan fotograferen en hebben het toch ook weer open naar huis gehaald. Overigens regent het altíjd als we een cabrio te gast hebben. Het bracht ons op de gedachte een Regen Dienst op te zetten. Wanneer in een te lange periode van droogte (dat kwam vroeger wel eens voor, in ons land) er dringend behoefte is aan regen, voor het gewas of zo, dan kunnen ze bellen en dan maken we een afspraak voor een test met een cabrio. Gaat het gegarandeerd een week gieten.

Eerlijk
Overigens drukt de nattigheid op straat je wel met de neus op het fijne weggedrag van de MX-5. Eerlijk, met z’n conventionele achterwielaandrijving (zoals het hoort op een sportauto, eigenlijk op élke auto) en lekker direct stuur. Met de 160 pk was het nog wel vrolijker gegaan, maar ook hier is genoeg power aan boord om hem een beetje aan het glijden met de achterkant te brengen. Heel speels en niet meteen afgestraft door zo’n elektronische oppasser.

Windvangertje
Ook het schakelen gaat duidelijk en direct, met een bewonderenswaardige precisie. Een zesbakje was wel prettiger geweest, vooral om de motorbrom bij cruisen wat te reduceren, maar die is gereserveerd voor de tweeliter. Overigens kan je door de brom, maar ook door het banden- en windgeruis ook met dichte kap luisteren naar de radio boven de 120 km/h wel vergeten. Met de kap open valt de storm in de kuip goed in te tomen als je de ramen omhoog laat draaien en het minieme windvangertje tussen de rolbeugels opklapt. Opmerkelijk wat een effect zo’n klein ding heeft.

Dat is het leuke van deze traditionele roadster, dat rechttoe-rechtaan weggedrag, dat duidelijke gevoel ‘in’ het stuur, je één voelen met de auto die je nooit op listige streken trakteert. Heel plezierig, maar daarnaast ook best leuk om vrolijk mee te flaneren. Een béétje dameskappersauto is het toch ook wel weer. Maar als geheel: al 24 jaar jong en het is te hopen dat Mazda bij de in 2015 te verwachten ingrijpende update het karakter streng handhaaft.

Golftas past, eentje
Een zwak punt van dit soort roadstertjes is altijd wel de praktische bruikbaarheid, maar dat valt hier erg mee. De kofferbak meet maar 150 liter, maar is wel volledig bruikbaar en wordt niet verkleind als de kap wordt opgeborgen. Maar de in dit verband altijd onontkoombare golftas last er wel degelijk in. In de cockpit is het behelpen, met een matig dasboardkastje, netjes in de portieren en nog een holletje in de middenconsole (met natúúrlijk bekerhouders) en eentje tissen de rugleuningen, dat ook afsluitbaar is – en waarin de ontgrendeling van de tankdop is verstopt zit. Voor vakanties is het dus wél uitkienen wat je meeneemt.

Maar dat laatste leer je wel aan en heb je waarschijnlijk graag over voor de charme en de eeuwige jeugd van de Mazda MX-5. Zeker als Hanabi.