Voor alle duidelijkheid, het ‘BlueMotion’ is hier al verwaterd tot alleen ‘Blue’ en ‘GT’ is echt niet hetzelfde als ‘GTI’ – een topsporter die in de top van de Polo-kring staat. De driepits de oer-BlueMotion maakt daar, althans voor onze markt, geen deel meer van uit. Achter op de kofferklep van onze testauto prijkte echter wel degelijk het logo BlueMotion.

‘SlowMotion’
Onze persoonlijke ervaringen met die eerste BlueMotion waren een paar jaar geleden zodanig dat we het geval sindsdien ‘SlowMotion’ noemden. Daar was niet alleen de ratelende driecilinder diesel van een miezerige 75 pk’tjes voor verantwoordelijk, maar ook de schriele bandjes die uitsluitend gekozen waren wegens hun geringe rolweerstand, maar die qua wegligging en bandengeruis tot het akeligste rubber (voor weggebruik) uit de geschiedenis behoorden.

Bij de huidige Polo’s BlueMotion is naast die fameuze (en hoogst populaire) driepits diesel ook een mooi stille viercilinder diesel van 90 pk verschenen en die kent een nauwelijks onvriendelijker verbruik van 3,7 l/100 km! 

Cilinderuitschakeling
Maar nu dat Blue weer komt opduiken in combinatie met GT hebben we ons wel even achter de oren gekrabd. Wat moet dat? Wat kan dat? Dat wordt al na een paar kilometer rijden duidelijk. Dat kan namelijk erg lekker vlot, zonder ook weer de straatstenen bij accelereren uit het plaveisel te ketsen, maar dat kan ook onwaarschijnlijk zuinig. Dat laatste komt vooral door de bepaald niet nieuwe truc om bij deelbelasting een paar cilinders uit te schakelen, in dit geval de helft van de vier. Dat is, wil je een aangename ‘loopcultuur’ behouden, heel wat moeilijker dan twee van de zes, of zelfs vier van de acht pitten op non-actief te zetten, zoals eerder werd vertoond.

Maar de hoogste moderne 1,4 TSI, die we ook al met veel waardering in verscheidene Audi’s A3 hebben leren kennen, schakelt moeiteloos en zonder enig misbaar van vier op twee cilinders over – en omgekeerd. Als je de radio uitzet en héél goed luistert kan je het wel horen, want als tweepitter ronkt hij een heel klein tikkeltje meer. Maar de onwrikbare stelling dan tweecilinders herrieschoppers zijn is hier op zeer losse schroeven gezet.

Spelletje
Je kunt het wel zién. Want afgezien van de desbetreffende mededeling in het centrale display schakelt in datzelfde schermpje ook de momentane verbruiksmeter abrupt over van zeg, 7,2 l/100 km naar 3,6. En zoals zo vaak bij auto’s die onze belangstelling hebben vanwege hun beweerde zuinigheid, ga je daar een spelletje van maken. Misschien, in dit verband, zelfs wel een sport.

Op de snelweg zie je bijvoorbeeld dat met zo’n 120 km/h constant het verbruikt zo rond de 6,5 l stabiliseert. Til je de rechtervoet een heel klein beetje op, dan blijft de vaart er nog wel in, maar verschijnt de mededeling ‘tweecilindermodus’ in het venster. Gaat de weg dan een beetje omhoog, zoals bij voorbeeld op de A1 bij de brug over de Vecht bij Muiden, dan heeft-ie weer alle vier z’n verbrandingsruimten nodig – en schiet het verbruik ook meteen weer naar boven.

DSG-automaat
Dat spelletje is best geinig, leidt echter wel af en is vooral verwekker van een akelige kramp in de rechterkuitspier. Wat wil je dus? Juist, cruise-control, maar die zit niet standaard in de Polo BlueGT en dat vind ik een misser van jewelste. Die aardige vondst is er immers in de eerste plaats om via een constant aangehouden rijsnelheid het brandstofverbruik te drukken, daarbij helpt ook het stop/-startsysteem, dat overigens perfect werkt, want héél snel weer aanslaat. (Inmiddels is gebleken dat de cruise control er wel degelijk op zit, listig verborgen aan het steeltje voor de richtingaanwijzers. Gewoon, heel stom, niet gevonden, rk). Extra zuinigheid biedt trouwens ook de 7-traps DSG-automaat, maar de extra € 1.750 verdien je met tanken niet snel terug, want het gemiddelde officiële verbruik daarmee is 4,5 l/100 km tegen de 4,6 l van ‘onze’ versie met (voortreffelijke) zesbak. Maar die DSG heeft natuurlijk méér voordelen.,

Vrolijk stemmend
Door een vrolijk stemmende combinatie van het beoefenen van deze krampverwekkende sport op de snelwegen en een bij het uiterlijk van deze Polo passend vlot rijgedrag in de stad kwamen we op een – verder weinig zeggend – testgemiddelde van 5,2 l/100 km. En daar valt heel goed mee te leven. Aardigheid in het cilinderwisselingsspelletje (doet u aan Scrabble of Wordfeud?) en anderzijds toch ook leuke sprintjes trekken, waarbij dan alle vier de cilinders je op een aangenaam brulletje trakteren.

Daarbij was op de wegligging van de huidige Polo al heel weinig aan te merken en de BlueGT staat op lekker klevende 215/40 R17 banden die in deze uitvoering om heel aantrekkelijke lichtmetalen ‘Montani’ wielen liggen. Uiterlijk onderscheidt de BlueGT zich verder van ordinairdere Polo’s door een bescheiden achterspoilertje, zijskirts en enkele GT-accenten. 

Lekker dik
De sportieve look wordt van binnen voortgezet met een helaas van onderen volstrekt onnodig afgeplat, maar wel met lekker dik leer bekleed sportstuurtje, plus fijne blauw-zwarte sportstoelen voorin, die mooi steun geven en goed verstelbaar zijn. Ook rechts. Met aluminium accenten is ruim gestrooid zodat het geheel er echt prettig uitziet.

De bediening van het infotainmentsysteem munt niet uit door eenvoud en ook de menu’s zitten niet echt logisch in elkaar, maar al je zo’n BlueGT bezit heb je dat natuurlijk blijvend onder de knie, wanneer je de ontdekkingstocht in de elektronische krochten eenmaal hebt afgelegd.

Verder geen klachten. De ruimte achterin (we hadden een vierdeurs, lijkt wat minder sportief, is wel zo comfortabel) valt niet tegen en de bagageruimte al helemaal niet. In geen enkel opzicht, want hij is goed toegankelijk en heeft ook bij neergeklapte achterbank een mooi vlakke vloer.

De Volkswagen Polo BlueMotion GT is een aardige en sportieve uitvoering die dankzij de moderne techniek een vlotte rijstijl verdraagt zonder die met een torenhoge brandstofrekening te bestraffen. Hij maakt zuinig rijden tot een leuke sport.