Wie eens een keer echt terrein heeft gereden – volg bijvoorbeeld een cursus bij Land Rover of Hummer – weet dat daarvoor robuuste techniek nodig is, grondspeling en optimale tractie. Bij voorkeur dus starre assen met lange veerwegen, een hoog geplaatste carrosserie en sperdifferentiëlen of vernuftige voorzieningen die dat nabootsen.

Vrijwel geen enkele SUV heeft een of meerdere voorzieningen op het bovenstaande verlanglijstje staan en is dus eigenlijk niet geschikt voor het terrein. Zulke auto’s worden dan ook overwegend gekocht omdat ze het stoere uiterlijk van een terreinauto hebben, maar wel het comfort bieden om er dagelijks op de gewone weg mee onderweg te zijn.

Maar als je toch nooit van plan bent (of in staat, want nergens mag je zomaar het terrein in) om de geplaveide wegen te verlaten, is het natuurlijk zinloos om te investeren in zulke techniek. Het weegt meer, geeft extra wrijving en zorgt zodoende voor een hoger brandstofverbruik. In het geval van de Cadillac SRX zorgt het weglaten van de vierwielaandrijving – en dus het kiezen voor uitsluitend achterwielaandrijving – voor een forse prijsdaling.

In plaats van een dikke 60 euromille uit te geven, ben je voor net iets minder dan 50 euromille klaar. En dat maakt de SRX tot een interessante auto. Want voor dat geld heeft hij vele te bieden. Hij is namelijk niet alleen groot (krap vijf meter lang), maar ook royaal met ruimte. Achter het karakteristieke lijnenspel van deze moderne Caddy schuilt een zevenzitter die in vijfzits configuratie een zee van bagageruimte biedt.

De SRX heeft ook een lekker luxueuze uitrusting, met standaard onder meer zes airbags, ESP, een elektrisch verstelbare bestuurdersstoel met geheugen, cruise control, parkeersensoren, een audiosysteem en xenon verlichting. Het verblijf aan boord is niet alleen daarom aangenaam. Als je je een beetje kunt instellen op de ‘American way of driving’ – dat is een wat kalmere rijstijl – dan verschaft de SRX veel rijplezier.

Een bochtenridder is het zeker niet, maar onthaast aan het verkeer deelnemen is hem op het lijf geschreven. Dan veert de auto comfortabel, schakelt de automaat soepel en snort de 260 pk sterke 3,6 liter V6-motor tevreden onder de motorkap. Bovendien blijft het verbruik dan beperkt tot rond de 1 op 7,5. Wie haast heeft betaalt dat met een aanzienlijk grotere dorst, want dan moet de krachtbron hard werken om de twee ton wegende SRX op snelheid te houden.

Het weggedrag heeft van het weglaten van de voorwielaandrijving niet te lijden. Want zoals we al schreven houdt de SRX niet van een sportieve berijder. Doe je het toch, dan blijken de prestaties lang niet slecht en de grens van de grip ligt nog best ver weg. Maar erg aangenaam is het voor de bestuurder en de inzittenden zeker niet. Doe het dus maar kalm aan en de SRX beloont je met comfort.