Om maar meteen de mond van sceptici te snoeren, het verschil tussen een GranTurismo S en een MC Stradale is groot. Echt groot! Het uiterlijk mag dan misschien slechts op details zijn aangepast, het innerlijk -het DNA, zo je wilt- is wezenlijk anders. Zo heeft Maserati bijvoorbeeld 110 kilogram aan gewicht weten te besparen ten opzichte van de S-versie en is de 4,7 liter V8-krachtbron volgens de fabrikant volledig binnenste buiten gekeerd. Dat laatste resulteert in een vermogensstijging van 10 pk en een toename van 20 Nm aan trekkracht tot een totaal van 450 pk en 510 Nm. De MC Stradale knalt in 4,6 seconden naar de honderd en doorbreekt voor het eerst in de geschiedenis van Maserati de 300 km/h-barrière, zij het met één km/h, maar toch.

Summum
De verbeterde prestaties komen uiteraard niet alleen op conto van de gemodificeerde V8, nee, het is vooral het lagere leeggewicht dat de anabolen GranTurismo goed doet. De standaard GT kampt namelijk nogal met een portie overgewicht, ook de S-versie heeft daar (in iets mindere mate) last van. Zonde, want met z’n transaxle lay-out, heerlijke V8-motor en achterwielaandrijving heeft ook de S alle basisingrediënten in huis om zich te kwalificeren als echt ‘scheurijzer’. Dat komt er in de praktijk dus niet helemaal uit, Maserati kiest (vermoedelijk bewust, zo blijk nu) voor een meer GT-achtige set-up. Ze hadden immers de MC Stradale nog in de pijplijn. De MC is echt het summum op GranTurismo-gebied. De aanduiding GranTurismo past hem eigenlijk niet meer. Met de sterkere V8 en, veel belangrijker nog, een aanzienlijke gewichtsreductie transformeert Maserati de GT in een regelrechte straatracer.

Slechts twee personen kunnen tegelijk genieten van het potentieel. De fabrikant heeft namelijk de achterbank overboord gegooid om de eerste zestien kilo’s te lozen. Andere wielen, koolstofvezel racestoelen, keramische remmen, een nieuw uitlaatsysteem, minder isolatiemateriaal, het zijn stuk voor stuk elementen die de weegschaal minder doet uitslaan. Opmerkelijk genoeg wordt op de comfortverhogende zaken, zoals navigatie, elektrische ramen en spiegels, niet bespaard.

Kletteren
De Stradale is in drie modi te rijden: auto, sport en race. De laatste modus is uitsluitend voorbehouden aan de straatracer en zet de boel in aanvalshouding. Wel in een gecontroleerde aanvalshouding, want het stabiliteitssysteem wordt weliswaar ietwat vergevingsgezinder, maar niet buitenspel gezet. Voor de diehards onder ons, het elektronisch vangnet kan gewoon uitgeschakeld worden met een druk op de knop.

In race schakelt de gerobotiseerde handbak razendsnel (60 milliseconden, tegen 140 milliseconden in auto) en zijn alle kleppen in het uitlaatsysteem geopend. Een hels kabaal knettert er uit beide eindpijpen. Ook in de lage toerenregionen. Bijna niet voor te stellen dat een typegoedkeuring is verleend voor dit straatmonster. Als liefhebber juich je dat natuurlijk alleen maar toe. Kippenvelverwekkend! Zeker als de klanken in een dichtbebouwde omgeving worden weerkaatst of, zoals in ons geval, de klanken tegen de bergwand van een gruwelijk mooie bergpas kletteren. Heerlijk! De Stradale is op zo’n bochtig en glooiend parcours in zijn nopjes. De besturing is messcherp en de carrosserie rolt voor je gevoel geen millimeter om zijn lengteas, zo strak ligt de bolide op de weg. Het remsysteem met keramische stoppers is beduidend beter op zijn taken berekend dan het systeem in de gewone GranTurismo. Het gevreesde ‘faden’ blijft uit, het remvermogen blijft te allen tijde optimaal.

Vierpuntsgordel
De MC Stradale is te herkennen aan een licht gemodificeerde voorbumper met koolstofvezel splitter, luchtinlaten in de motorkap, opnieuw gestileerde zijskirts, een geïntegreerde spoiler op de kofferklep, een nieuw ontworpen achterbumper met diffusor en niet te vergeten de twee vuistdikke uitlaten. Stickerfetisjisten kunnen het uiterlijk nog verfraaien met een schreeuwerige stickerset op de flanken en op het dak.

In het interieur houdt Maserati het redelijk standaard. Op de koolstofvezel racekuipen na, is het binnenste van de Stradale uitwisselbaar met zijn soortgenoten. Onderscheid maken kan wel, maar dan dien je de portemonnee te trekken. Een rolkooi en een vierpuntsgordel staan bijvoorbeeld op de optielijst. Gewoon erbij nemen! Zo’n vierpuntsgordel is misschien uiterst onhandig voor dagelijks gebruik, maar als de snelheid wordt opgevoerd is het erg prettig dat je niet voortdurend van links naar rechts wordt geslingerd op je stoel.

Tot slot nog de prijs. Wie denkt een vermogen neer te moeten tellen voor de straatracer heeft het mis. Oké, 229.823 euro blijft een bak met geld, maar in vergelijking met de GranTurismo S waarop hij gebaseerd is, is het verschil van 6 mille te verwaarlozen. Dat heeft de Stradale vooral te danken aan de ‘gunstige’ brandstofconsumptie en bijbehorende CO2-uitstoot. De Stradale is namelijk met een gemiddeld verbruik van 14,4 l/100 km aanzienlijk zuiniger dan de GranTurismo S met 16,2 l/100 km. Aan CO2 wordt dus logischerwijs ook minder uitgestoten, 13 procent minder om precies te zijn. Onze overheid heft zodoende een lagere CO2-boete.