Daar staat-ie dan. Knalrood op het netvlies, voorzien van waanzinnige 20 inch lichtmetalen wielen, getinte ramen en verpakt in een lel van een koets. De Opel Insignia OPC maakt veel indruk. Van huis uit zijn deze extra sportieve modellen altijd bijzonder afgetraind, en dat is bij de eerste aanblik met de rode snelheidsduivel niet anders. Ook in de neus verloochent deze Insignia zijn ware aard niet, die bijt gewoon zijn tanden in een weerbarstige voorligger! De forse grille mag dan op iedere Insignia de aandacht trekken, de verticale luchtinlaten in de voorbumper worden daarentegen met een mat-chromen omlijsting nog eens extra uitvergroot. Om het front op het scherpst van de snede te boetseren zien we in het verlengde ook nog twee kieuwen. Terwijl het antraciete lichtmetaal de wielkasten fraai kunnen opvullen, accentueert Opel achtereen de dubbele ‘auspuff’. Iedereen moet natuurlijk weten dat we hier niet met een brave leaserijder te maken hebben – al komen mede-automobilisten en omstanders daar snel genoeg achter...

Lekker bont

Voor de cockpit maakt Opel het in feite net zo bont. De standaard comfortzetels maken plaats voor twee stevige Recaro kuipstoelen met verstelbaar zitvlak en geïntegreerde hoofdsteun. Samen met de lederen bekleding en witte stiksels zijn het echte 'driver seats', alhoewel steun hoog in de rug nog wel iets meer aanwezig mocht zijn. Bovendien nemen ze zoveel ruimte in dat de bewegingsvrijheid voor de knieën van achterpassagiers niet meer zo vrijgevig is. Verder combineren de OPC-mannen pianolak afwerking met alu-look details, zowel in de middenconsole als in de deuren. Het stuur is van het type groot, afgeplat en vlezig, waarbij de niet solide aanvoelende alu-sierlijst helaas detoneert met de lederen afwerking. Een kleine misser waar je als het even tegenzit regelmatig mee in aanraking komt. Sportieve pedalen en dito klokkencluster maakt de invloed van de OPC-afdeling in grote lijnen af. Tot slot blijkt de verlichting van het instrumentarium een leuke gimmick te herbergen; die kleurt namelijk vuurrood zodra je de Insignia in de OPC-modus zet – waarover later meer.

In de begrenzer

De ‘gewone’ Insignia 2.8 Turbo 4x4 heeft maar voor korte duur als topmodel kunnen fungeren, Hoewel de Insignia ook een 2.8 liter zescilinder turbomotor onder de kap heeft, is deze in het OPC-product aanmerkelijk krachtiger. Die 260 pk zijn voor deze gelegenheid opgehoogd naar 325 pk’s, waarmee Opel de 300 pk Passat R36 van Volkswagen met paardenkrachten ruim kan aftroeven. Een blik op de specificatielijst leert echter dat de Rüsselsheimer

'leeg' op kenteken al 1840 kg weegt. We hebben dus wel te maken met een zwaargewicht. Het kopje ‘prestaties’ maakt echter alweer een hoop goed; Opel belooft een 0-100 sprint in 6.3 tellen en maximaal 250 km/u snelheid. Om met dat laatste te beginnen; die topsnelheid is geen punt. Met dank aan de vrij lang gespatieerde zesbak - die zich wel vrij zwaar laat bedienen - kun je deze snelheid in het vijfde verzet bereiken. De hoogste versnelling drukt alleen het toerental waarmee de Duitser zachtjes in de begrenzer hangt. De digitale snelheidsmeter geeft zelfs nog wat extra kilometers cadeau. En voor wie het wil bewijzen houdt de boordcomputer de bereikte snelheid keurig bij. Goed, alleen met zulke snelheid rijden, is niet het belangrijkste. Interessanter is hoe de Insignia OPC zijn prestaties de vrije loop laat. En dan bespeuren we een wisselende koers.

Wil je dat de Insignia zich volwassen en op niveau gedraagt, of ga je voor brute kracht, een turbofluit, aanstekelijk gebrul en wat venijn? Onze rode krachtpatser snoept van beiden, maar blijkt over de hele linie ook timide.

Brommerig type

De sound van de uitlaat zal je echter nooit ontgaan; de Remuspot van weleer bromt doordringend bij stationaire loop - bij een koude start worden de slaap van de buren ongetwijfeld onderbroken. Ook bij lage toeren en – of je wil of niet – ook op constante snelheid is het donkere gebrom opmerkelijk aanwezig. Zodra je accelereert blijft het lang stil in de cockpit, of je nou met veel of weinig enthousiasme het gaspedaal bedient, een ambitieuze zescilinderklank blijft afwezig. Zijn wij nou doof? Waarschijnlijk heeft Opel voorin kwistig isolatiemateriaal toegepast om comfort en rust in elke Insignia te realiseren, maar in dit geval drukt dat de rijpret. Ook bij snelwegtempo wordt een terugschakelactie niet beloond met sound, het kan je zelfs ontgaan nog niet naar het vijfde of zesde verzet opgeschakeld te hebben! De duw in de rug maakt echter weer een hoop goed. Zeker op toeren – zijn makers garanderen dat de maximale trekkracht a 435 Nm pas bij 5250 toeren aanwezig is – is de voorwaartse drang onophoudelijk. Dit ding gáááát! In de derde versnelling reikt de acceleratie al tot 150 km/u, je moet dan van goede huize komen om deze Duitser tijdens zo'n exercitie bij te houden. Het is alleen zonde dat je er als bestuurder zo weinig van meekrijgt. De beleving staat in schril contrast met de Astra OPC die we vorig jaar reden, ondanks dat dit bij een hot hatch als deze nog iets meer voor de hand mag liggen.

Spielerei

Maar, met behulp van twee knoppen op de middenconsole is aan die bescheiden inborst best nog iets te doen. Achter deze twee modi – Sport en OPC – schuilen specifieke parameters voor de stuurbekrachtiging, motorrespons en demping van het onderstel. In de meest sportieve stand OPC wordt ook nog het instrumentenpaneel van een rode gloed voorzien en het ESP wat beteugeld. De verschillen tussen de uitersten ‘normaal’ en OPC zijn zeer goed voel- en waarneembaar. In de standaardmodus maakt Opel van de Insignia een braaf reagerende bolide, zonder een spoor van nervositeit en met verbazend goed comfort voor de inzittenden. In de Sport-stand reageert de aandrijflijn alerter en neemt de bekrachtiging van de besturing iets af – hoewel deze naar onze mening dan nog te fanatiek is. In de OPC mode is de techniek op zijn best; en dat zul je voelen ook. Dan blijkt 20 inch plat rubber en harde demping toch echt iets meer voor op het circuit of strak asfalt. Daarnaast hangt de krachtbron hyperalert aan het gas en laat de vierwielaandrijving in een snelle bocht zelfs wat overstuur toe. Een vermakelijke combinatie kunnen we wel zeggen!

Exclusief geprijsd

Het prijskaartje weerhoudt leaserijdend Nederland ervan een OPC te verkiezen boven een CDTI of anders. Van huis uit kost de Insignia OPC Sports Tourer namelijk 64 mille. Onze felrode kandidaat schopt het dankzij de Recaro stoelen, Infinity Sound, 20 inch wielen, elektrisch verstelbaar lederen stoelen, de elektrisch bedienbare achterklep en handrem, uitgebreide navigatie en parkeersensoren tot een wel heel ‘exclusieve’ 80.765 euro. We zullen ons niet vanuit de ratio afvragen of een dergelijke investering acceptabel is of niet. Opel biedt met de Insignia een buitengewoon snel apparaat, die door de variabele FlexRide settings aanzienlijk ‘naar eigen hand’ is in te stellen. Het gebrek aan rijbeleving door een timide motorsound en de te lichte besturing weerhoudt ‘m ervan voor het begeerlijke predicaat rasechte pretmachine in aanmerking te komen.