Maar allereerst zit ons toch iets dwars. Suzuki heeft de Alto al ruim 25 jaar jaar in het gamma zitten, de compacte stads- (en vrouwen-) auto is ongekend populair, en dan.......nemen we in 2006 noodgedwongen afscheid van de stadsrakker. Had Suzuki een alternatief? Ja, de Splash kwam er wel, maar echter pas in 2008, en deze is net even een tikkie duurder. Ondertussen is de concurrentie in het A(lto)-segment fors toegenomen. Gelukkig kwam daar in 2007 het studiemodel A-star, en is de Alto nu klaar voor de (her)start. Is dat te laat?
Nee, integendeel. Juist nu de vraag naar kleinere en zuinige auto’s alsmaar toeneemt, komt de zevende generatie Alto opdraven. En hoe: met een brandstofverbruik van 4.4l/100km en 103 gram CO2/km is het meteen op papier de zuinigste in zijn klasse. Samen met de Daihatsu Cuore overigens, hoewel die een gram meer CO2 uitstoot. Zoals het gebruikelijk is in dit segment is dit lage verbruik nu niet gerealiseerd door hypermoderne innovaties, al heeft Suzuki voor volgend jaar wel een start-stop systeem in de planning. De Japanners gingen voor een laag gewicht, een zuinige eenliter en een gestroomlijnd, maar ook jeugdig en fris ontwerp van de koets.
En met name dat laatste siert de Suzuki des te meer. Zijn – of moeten we ‘haar’ zeggen? - druppelvormige koplampen, benadrukte grille en frisse lakkleuren maken de Alto van deze tijd. Tegelijkertijd is in de achterzijde het silhouet van de vorige generatie nog terug te zien. Opvallend is hier de relatief kleine achterruit en juist groot uitgevallen lichtunits. Daarnaast is het lage gewicht van 830 kg – ondanks zijn 3.50 meter lengte en 1.60 meter breedte – prettig laag. In het interieur toont de Alto zich in eerste instantie volwassen. Voorin zitten bestuurder en passagier op compacte stoelen met een geďntegreerde hoofdsteun. Voor het formaat biedt het zitmeubilair voldoende ondersteuning aan de ledematen. In ons exemplaar kan de bestuurder ook zijn stoel (en stuur) in hoogte verstellen, slimme zet!
Op de achterbank – zeg maar achterbankje – is de ruimte schaars. Kinderen kunnen hier prima plaatsnemen, niet in de laatste plaats doordat de Alto altijd vijf deuren heeft - maar volwassenen komen al snel met hun hoofd in de knel. Maar ach, de Alto is toch ook geen gezinsauto? Het gaat om de boodschappen, en daarvoor heeft de bagageruimte 129 liter beschikbaar. Dat is vrij bescheiden, ook in deze klasse, maar nog altijd voldoende voor de wekelijkse tassen. Echter wordt de toegang beperkt door de hoedenplank (net als in een Aygo, bijvoorbeeld). Hier had Suzuki eigenlijk een betere oplossing voor moeten vinden, want een krat in en uitladen is zo geen eenvoudige klus. Of moeten we de plank gewoon maar thuislaten? Voor als er meer bagage mee moet kan de achterbank tenslotte in zijn geheel/in delen (afhankelijk van uitvoering) worden neergeklapt, waarna er maximaal 774 liter ruimte ter beschikking staat.
Als het om (interieur)design gaat mag het in deze klasse allemaal wel frivool en vrolijk zijn. De designers hebben – met invloed uit Nederland en Engeland! – een hoog opgetrokken dashboard neergezet, waarbij het ontwerp wordt gerealiseerd door veel lijnen en een two-tone kleurstelling (al hoewel je onder dat laatste licht- en donkergrijs moet verstaan). De importeur belooft ons echter nog met kleurige afwerkingspaneeltjes voor het dashboard op de proppen te komen, zodat de cockpit nog een beetje naar eigen smaak is aan te kleden. De stoelbekleding blijft altijd hetzelfde: het bestaat uit donkere harde stof, met een enkele roze baan in de rugleuning om de sfeer nog iets op te fleuren.
Terug naar het dashboard. Het audiosysteem kreeg een plekje bovenin, met daaronder een klein opbergvakje. Daaronder is eveneens binnen handbereik de verwarming en ventilatie gehuisd. Een grappig detail is nog de losgeplaatste toerenteller, boven het compacte instrumentarium. Die plaatsing geniet voor de zintuiglijke waarneming echter niet onze voorkeur. Tevens is de keuze voor een grote ‘brievenbus’ in plaats van een conventioneel dashboardkastje niet de meest praktische, maar wel origineel. Heel logisch vinden wij wel de make-up spiegel, die nu juist en alleen in de zonneklep voor de toch vaak vrouwelijke bestuurder te vinden is…
In het sfeervolle en zonnige Rome konden wij de eerste meters maken met Suzuki's kleinste. We gingen op pad met de meest luxueuze uitvoering Exclusive, voorzien van een automaat. Immers, niet alleen de grote zakensedans en SUV’s lenen zich voor een comfortabele automatische schakeling, ook de ‘boodschappenautootjes’ zijn met automaat in trek. ‘Lekker makkelijk!’. Hoe brengt onze benjamin het er vanaf in de heuvels van deze Italiaanse stad? Om te beginnen heeft de Alto (altijd) een eenliter onder de kap. Deze deels uit het lichtgewicht aluminium vervaardigde driecilinder levert een schappelijke 68 pk en biedt 90 Nm trekkracht. In combinatie met de (weliswaar) viertrapsautomaat is de Alto verrassend goed bedeeld. Op een wat trage start na komt de Alto soepel mee met het verkeer. Hoewel de transmissie slechts vier verzetten telt en grote stappen maakt, zijn de prestaties toch heel acceptabel. Het zal de Alto-koper niet interesseren dat de 0-100 sprint zo’n 17 tellen duurt en dat het Japannertje niet harder dan 150 rijdt.
Wčl een interessant gegeven is dat het ‘naaimachientje’ opvallend stil aan het werk is. Pas nadat de toerenteller het cijfer 4 gepasseerd is begint de driecilinderronk duidelijk naar de voorgrond te treden. Dus als je 120 km/u rijdt – en het toerental op 3400 omwentelingen blijft steken – blijft het motorgeluid aangenaam achterwege. Bandenrumoer en windgeruis hebben vaker de overhand, maar weer niet in storende mate. Ja, kleintjes worden groot! De Alto pakt ons ook in met zijn bescheiden brandstofconsumptie. Met handgeschakelde vijfbak wordt er elke 100 kilometer slechts 4.4 liter Euro95 verlangd. Dit beloont de overheid met het energielabel A. Als automaat – die overigens erg soepel van verzet wisselt - is de beloning wat ruimer, namelijk 5.2l/100km, goed voor een B-label. Een nadere test zal moeten uitwijzen in hoeverre deze cijfers realiteit zijn, maar het zal ons niet verbazen als de Alto ook daadwerkelijk hier gaat scoren, net als vroeger!
Dat gaat ook wel lukken met het prijskaartje. Suzuki’s kleinste wordt per april leverbaar vanaf 7999 euro als 1.0 Base. En dat is gewoon inclusief twee airbags, ABS, stuurbekrachtiging, in kleur gespoten bumpers en een in hoogte verstelbaar stuur, overigens. Daarna volgt de 500 euro duurdere Comfort-versie met onder meer centrale vergrendeling en elektrische ramen, zij- en gordijnairbags en, jawel, wieldoppen. Het ‘topmodel’ is de door ons gereden Exclusive. Deze uitvoering laat weinig te wensen over beschikt over ‘volwassen’ zaken als airco, een toerenteller, radio/cd-installatie, mistlampen, een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel, 14 inch lichtmetalen wielen en ESP. Deze Exclusive staat geprijsd voor 10.499 euro. Omdat alleen de handgeschakelde versies zuinig genoeg zijn om in aanmerking te komen voor BPM vrijstelling valt de prijs van de automaat versies (Comfort of Exclusive) wat hoger uit. Toch is een meerprijs van 1800 euro nog heel schappelijk.
Schrijf een review