Jazeker, de MiTo trekt bekijks, ook nu het 8C-derivaat een paar maanden op de markt is. Vooral de neus is onderwerp van gesprek. De reacties zijn wisselend, van ‘gedrongen, ‘net niet serieus, tot supergaaf, bella bella en andere superlatieven. Goed kijken en op je in laten werken is het devies, de spitse met chroom afgewerkte grille en mataluminium omlijste koplampen kunnen ondergetekende wel bekoren. Wie een MiTo echter langszij ziet scheuren heeft eigenlijk het fraaiste lijnenspel in handen. Hier zien we de genen van het paradepaard ten top, want hoewel de MiTo brede flanken en grote portieren meekrijgt zorgen de compacte raamlijn met chromen sierlijst voor permanente snelheid in de aanblik. Een lust voor het oog, echter een last voor het zicht vanuit de cockpit. De achterzijde is wat ‘hoog’ neergezet en dat wordt versterkt door de kleine achterruit. De 8C zit ook hier opnieuw verstopt, en wel in de achterlichtunits met LED-look. Rode remklauwen, diffusorlook achter en een dakspoiler verraden nog meer sportieve aspiraties. Alfa geeft je tenslotte nog zelf de mogelijkheid om de Mito naar eigen hand te zetten. Elementen als de lakkleur en velgen liggen voor de hand en kunnen de MiTo juist stijlvoller of krachtiger maken, waar je hart naar uit gaat. En wat te denken van de al genoemde lichtunitomlijstingen? Chroom of matzwarte ‘mascara’ kan ook! Vooral die laatste maakt indruk, dat zien we ongetwijfeld terug op de GTA….

Als je al onder de indruk bent van de 1.4 Turbo die we eerder in Duitsland aan de tand voelden, zal de 1.6 JTDm je nog meer verbazen. Ga maar na, 120 pk en 320 Nm in een compacte Italiaan als deze, dat vind je – op huisgenoot Fiat Grande Punto na – nergens in dit segment! Deze commonrail diesel past helemaal bij het perspectief van de MiTo. Alfa verwacht dat 40% van alle verkochte MiTo’s voor een zakelijke rijder bestemd zijn. Hoewel de 1.3 JTDm met 90 pk dan ook geen verkeerde keuze is, heb je met de 1.6 JTDm nog meer ‘Alfa’ tot je beschikking. In krap tien tellen sleurt de Italiaan naar de 100, om net onder de 200 km/u zich gewonnen te geven tegen moeder natuur. Ons kersverse exemplaar hield het overigens nog iets eerder voor gezien, maar dat zullen we het brutaaltje niet kwalijk nemen. In koude toestand tokkelt de diesel er lustig op los, maar eenmaal opgewarmd zet de oliestoker het op een grommen, dat overigens niet storend ist. Hoe die 120 paarden en 320 Newtonmeters verder op je over moeten komen is geheel aan jezelf.

Alfa heeft namelijk het DNA-systeem in het leven geroepen, dat ervoor zorgt dat de MiTo zich drie karakters laat aanmeten. Schuif de schakelaar in All Weather, en de MiTo houdt zich bedeesd. Het stabiliteitsysteem houdt zich scherp, het sturen gaat licht en als je vooruit wil zul je het gaspedaal diep moeten intrappen. De Normal modus tempert de elektronische waakhond al iets en als je voor Dynamic gaat kan MiTo bijna vrijelijk buitenspelen,. Naast een aanmerkelijk zwaardere besturing – wel een beetje kunstmatig dan echt vlezig, dat wel – is de meest geringe beroering van het gaspedaal al voldoende voor een explosieve duw in je rug. Die wilt er héél graag vandoor. Al vanaf 1500 toeren sleurt de JTDm al gretig, een zeer prettige eigenschap van deze verfijnde diesel. Het wordt al gauw duidelijk dat de Dynamic-modus de merkwaarden het meest tot leven brengt. Jammer dat na een herstart het DNA-systeem zich in de Normal modus inregelt. Wellicht om de oliestoker te sparen, want houd je maar eens in….

Naast potente CV's onder de kap is ook het onderstel de enthousiasmerende factor. Ondanks dat we de Sport-uitvoering rijden is het onderstel voor elke MiTo identiek afgesteld: stug, en steviger dan zijn segmentgenoten. Deze inborst is soms confronterend en moet je kunnen waarderen, maar een Alfa is nou eenmaal een merk dat staat voor rijdersauto’s, dus dan mogen iets andere prioriteiten gelden. De MiTo draaft hier echter niet door, want de progressieve veren zorgen ervoor dat zijn niet continu een last is. Een direct stuurgedrag is ook aan de sportieveling besteed. Zeker in de dynamische DNA-stand wordt je continu aangespoord er de sokken in te zetten, het sturen gaat immers lekker zwaar en de krachtbron hangt goed aan het gas. Om dit pleziertje niet te verpesten heeft Alfa het Q2 systeem voor elke Mito in petto. Dit limited slip differentieel zorgt voor optimale verdeling van de kracht op de voorwielen, waarbij het wiel met de meeste grip over de meeste krachten zal beschikken. Grensverleggend werkt het zeker, je hebt langduriger de touwtjes in handen. Doeltreffend in snelle bochten, maar ook veilig.

Tijd voor comfort en weelde in het interieur? Welnee, rijden staat ook hier op nummer 1, dus besteedde Alfa veel aandacht – met stijl, natuurlijk - aan een goede rijpositie en een overzichtelijke welvend gevormde cockpit. Hoewel laatste niet altijd een sterk punt is gebleken is de logica bij de Mito heel aardig voor elkaar. Na een soms ongemakkelijke instap - de portieren zijn erg fors en zwaar - zien we dat de radio centraal en hooggeplaatst is en dat we beschikken over stuurbediening, voor minder afleiding. Wel is de klimaatregeling wat laag geplaatst, al is de vraag of je die onderweg veel zult beroeren. Het dashboard is in Competizione-stijl afgewerkt, waarbij de designers het radiopaneel glanzend grijs hebben afgewerkt. Misschien persoonlijk is de afwerking van de DNA-schakelaar en de pookknop: het kunststof dat als aluminium door het leven moet gaan doet eerder afbreuk aan het geheel dan dat het een verrijking is. De cockpit in totaliteit weet niet in dezelfde stijl en luxe te ademen als bijvoorbeeld een 159, maar dat is gezien de klasse waarin de MiTo valt nog wel te verantwoorden. Iets als lederen bekleding (ook in de deuren) zou de sfeer meer kunnen verhogen en dat is gewoon optioneel leverbaar. Stuurwiel en stoelen laten zich in een handomdraai naar jouw voorkeur instellen en tevens zit je vrij ruim. Op de achterbank spreekt dat minder voor zich. Hoewel we ons goed kunnen voorstellen dat vrienden in de rij staan om een keer mee te rijden, kunnen we een zitplaats op de achterbank niet langdurig aanraden. Vooral de hoofdruimte is een heikel punt. De nieuwe Alfa 149 die volgend najaar verschijnt doet dit ongetwijfeld beter.

Wat heeft Alfa naast rijplezier en stijlvolle looks nog meer in de MiTo verstopt? De Sport die hier in het middelpunt staat is de meest complete (en dus prijzige) van het stel. Zaken als (hoofd, zij- en knie-)airbags, stabiliteitssysteem, remassistent en het Q2-systeem zijn altijd standaard, verder komt een geïntegreerde radio/cd/mp3-speler mee en zijn ramen en spiegels elektrisch te bedienen. In het topmodel uit de reeks kunnen we eveneens rekenen op automatische airco, lederen stuur, sportpedalen en 17 inch lichtmetalen wielen. Tenslotte is de Sport ook nog specifiek aangedikt met de genoemde ‘diffusor’, chromen uitlaatsierstuk en rode remklauwen.

Tsja, dan komt nu toch echt de harde werkelijkheid in zicht: de prijs. Alfa’s stijlvolle kleinste zit vol rijplezier- en veiligheidsverhogende techniek, stijl en kracht, dat gaat niet tegen een weggeefprijs van de hand. Kiezen tussen je hart of verstand was nog nooit zo lastig...De Italianen vragen in ons land 26.145 euro voor deze dieseltopper. Dieselen met de 1.6 JTDm kan vanaf 22.995 euro, later volgt nog de 1.3 JTDm instapper die bijna 2000 euro minder kost. De prijslijst vangt echter aan bij 17.495 euro voor de 1.4 benzine, maar dan spaar je waarschijnlijk door voor de 1000 euro duurdere versie met airco, of misschien wel de 1.4 Turbo.