De Audi A3 is een bekende op de redactie. Vorig jaar reden we de Sportback 3.2 V6 en ook voelden we de 1.8 TFSI met S-tronic aan de tand. De spierwitte lak van déze A3 is op het eerste gezicht eigenlijk het meest opvallend. Er is praktisch niets te ontdekken wat het efficiente karakter van deze A3 verraadt. Een speciale type-aanduiding ontbreekt en ook zien we geen gladgestreken carrosserie of zeer kenmerkende uiterlijkheden. Toch kun je de 15 mm verlaagde carrosserie als een hint zien. Vooral vooraan is dat in de wielkasten goed zichtbaar. En wie zijn hand tussen de lamellen van de grille steekt – die kans is klein – komt tevens tot de ontdekking dat deze grotendeels gesloten is. Het Michelin-rubber met lage rolweerstand om het 16 inch lichtmetaal maakt het zichtbare uiterlijk onderscheid af. Wat bleef is een compact, dynamisch en strak lijnenspel, dat stamt uit 2003 en twee jaar later nog eens licht bijgewerkt is - de single frame grille deed bijvoorbeeld zijn intrede. Voor dit jaar staat er nog een facelift gepland, waarbij de nieuwe Audi A3 Cabriolet al de eer kreeg om het spits af te bijten.

De 'e' van...

Eenmaal ingestapt gaat het mysterie verder. We hebben uitzicht op de vertrouwde overzichtelijke klokkenwinkel, we zien een handbediende vijfbak en de snelheidsmeter loopt verwachtingsvol door tot ‘260’. Het interieur is donker opgesteld, maar de gebruikte materialen voelen hoogwaardig aan en dankzij de aluminium inleg bespeuren we een ‘sporty touch’ in deze cockpit. De schakelindicator doet onze wenkbrauwen vervolgens even fronsen, maar verder is het gesneden koek en lijkt dit een heel ‘gewone’ A3 diesel. Toch is er een plausibele verklaring voor te vinden. De ‘e’ staat niet voor een eco-gedachte, maar voor efficiency. Dat duidt op een andere insteek, met misschien wel dezelfde uitkomst.

Rijden met de A3 is dan in beginsel ook heel vertrouwd. We bespeuren de kenmerkende stevige demping, en het strakke stuurgedrag. Het aangepaste rubber staat z’n mannetje en de optionele, maar prima bemeten lichtmetalen velgen geven geen onnodig ongerief. Onder de kap snort de 1.9 TDI uit de VAG-stallen. Deze dieselmotor – voozien van partikelfilter - heeft zijn diensten al jarenlang bewezen en levert 105 pk. De zelfontbrander met pompverstuivers doet zijn werk hoorbaar, want hij verloochent zijn afkomst nimmer. Ergerlijk is dat niet, hoogstens voor de buren bij vertrek in de ochtend. Zeker is wel dat de tand des tijds begint de knagen en de tweeliter common rail dieselmotor uit eigen huis op den duur de taken zal moeten gaan overnemen.

Efficient is deze zelfontbrander wel, en daar is het Audi ook om te doen. In de standaard A3 1.9 TDI – die net als de ‘e’ over een energielabel B beschikt - staat al een verbruik genoteerd van 4.9 liter/100 km, maar na de Efficiency-behandeling is dat gedaald tot een magere 4.5 liter/100 km. De bijbehorende CO2-uitstoot is dan met 119 gr/km tien gram gedaald. Om die ruime 1 op 22 te halen werd de techniek nog eens bekeken, en aangepast. Het stationair toerental werd in het motormanagement lager ingeregeld en verder werden de versnellingsbakverhoudingen aangepast. Een langer derde, vierde en vijfde verzet houdt de toerenteller onderweg op een lager pijl, en moet daarmee ook het verbruik drukken. Dan moet ons wel van het hart dat de fut in de hoogste versnelling merkbaar is afgenomen. Bij een snelwegtempo van 120 km/u draait de dieselmotor net 2050 toeren, en een enthousiaste acceleratie is er dan niet bij. Je komt dan overigens niets tekort, maar verschil is er wel. Toch weet de A3 ten opzichte van zijn ‘standaard’ broer een identieke nul tot 100 sprint te realiseren en is de topsnelheid van onze witte Duitser zelfs zeven kilometers hoger; 194 km/u.

1 op 22?

Omdat we die topsnelheid en acceleratiewaarde wel geloven, waren we meer benieuwd naar de verbruikswaarde van deze Ibiswitte A3. We reden door stad en land, weer en wind en gewoon met het verkeer mee. De cruisecontrol was onze vriend en de airconditioning de vijand – overigens helemaal geen gemis op dit moment! De eerdergenoemde schakelindicator in het instrumentenpaneel wist ons onderweg niet altijd te overtuigen. Hoewel de samenwerking met de cruise control goed geregeld is – bij het instellen van de cruise control adviseert de schakelhulp veelal direct een hogere versnelling te kiezen – is het advies soms iets te ambitieus en bromt de dieselmotor na het inleggen van het aanbevolen verzet ontevreden. Natuurlijk laten we ons niet kennen, luisteren we naar de krachtbron en schakelen we iets later op. De verbruiksmeter gaf in de testperiode vaak een gunstiger waarde dan 1 op 20 aan. Toch bleek de brandstofinname onderaan de streep bijna 1 op 17. Dat is geen 1 op 20 en helemaal geen 1 op 22. Omdat de weerstomstandigheden niet ideaal waren en veel fileverkeer ook geen gunstige invloed had kan hebben, zijn we er van overtuigd dat er meer inzit, of eigenlijk minder.

Slotsom

Audi rekent voor hun efficiencyformule geen meerprijs. Met een prijs van 28.540 euro is de A3 identiek geprijsd aan de reguliere 1.9 TDI Attraction. Ons exemplaar was verder aangekleed met het Pro Line pakket, bestaande uit automatisch geregelde airconditioning, radio/navigatie, middenarmsteun en metallic lak. Het lichtmetaal, mistlampen, aluminium accenten, iPodvoorbereiding en een fijn multifunctioneel stuurwiel brengt de prijs op 33.540 euro.

Het verhogen van de efficiëntie van een auto impliceert een algehele verbetering brandstofverbruik, met behoud van comfort en in dit geval ook sportiviteit. De gereden A3 wist deze belofte qua verbruik - ondanks de vijfbak met langere overbrengingen - niet helemaal waar te maken. De hoofdstukken comfort en sportiviteit bleven stevig overeind, dus wat dat betreft is er geen vuiltje aan de lucht...