De BMW I3 is een auto die op voorhand totaal ongeschikt leek voor de ritten die ik ermee zou moeten rijden, namelijk 300 kilometer per dag. De maximale reikwijdte van een i3 is namelijk ongeveer 120 kilometer, maar dan moet alles meezitten. Dat wil zeggen, geen airco aan, verlichting gedoofd, verwarming op 0 en via het knopje op de middenconsole de stand Eco Pro + aanklikken, waarna de topsnelheid wordt begrensd op 90 kilometer per uur. Niet echt een zonnig vooruitzicht. 

Over de i3 is in zijn korte bestaan al veel geschreven en dan vooral over zijn uiterlijk. Het merendeel van de mensen is niet direct positief, zeg ik met enig gevoel voor understatement. Mensen vinden hem eigenlijk vaak onaantrekkelijk – ik had hetzelfde gevoel - maar ook hier bewijst de i3 dat de werkelijk positief kan afwijken van de (pers)foto’s.

Petflessen
Het testexemplaar van BMW Nederland is zwart met een licht interieur; een frisse verschijning. Nadat me verteld werd van welke materialen BMW de eerste elektrische telg (in serieproductie) heeft gemaakt, bekroop me toch een gevoel van bewondering. Het spaceframe is van racy carbon, koolstofvezel dus. De plaatdelen aan de buitenkant zijn, net als de deurpanelen in het interieur, gemaakt van gerecycelde petflessen. De stoffen bekleding komt van de bamboeplant en het hout waarmee deze auto was uitgerust was duurzaam gekweekt eucalyptushout. Toe maar, echt groen.

En hoe rijdt zo’n ‘groene’, elektrische BMW dan? Allereerst verheugt het mij te constateren dat deze i3 is uitgerust met een optionele range extender, een tweecilnder 650cc motorfietsblok dat ervoor zorgt dat de batterij op peil blijft en de wielen kunnen worden aangedreven. Al gaat er slechts 9 liter benzine in het tankje, deze i3 is nu wel in staat om langere afstanden af te leggen. En dat is een prettig gevoel, zonder range anxiety over de wegen te tuffen.

Winderig
De auto staat op 19 inch velgen met erg dunne banden, 155 voor en 175 achter. Alles voor een zo laag mogelijk energieverbruik, en dat merk je ook tijdens het rijden. Mijn eerste lange rit was over de snelweg met een frisse windkracht 9 op de flanken. Daar houdt de i3 dus niet van. Zwabberend alsof de bestuurder een wodka of 8 achter de kiezen had, slalomde ik over de snelweg. Bij iedere echt harde windstoot waaide het raam bovendien uit de sponning, waardoor er een windgeruis van jewelste ontstond. Niet heel goed als je ontspannen wil cruisen, maar wederom in ogenschouw nemende dat deze auto eigenlijk niet voor lange snelwegritten is ontwikkeld, eigenlijk niet zo erg. Ik had het kunnen weten, zeg maar. Op de snelweg lusten de beide motoren toch wel een aardige hoeveelheid benzine of elektriciteit. Met een gemiddeld gangetje van 110 kwam ik uit op een verbruik van 12 liter per 100 kilometer. Vrij fors.

Een heel ander verhaal is het in de stad, of in mijn geval een dorp. Dan merk je waar die 65 miljoen testkilometers vooral zijn gemaakt, op de kleine weggetjes. De range extender kan uit, de auto regenereert namelijk flink wat energie door simpelweg het ‘gaspedaal’ los te laten in plaats van te remmen. Dat wordt ook een soort sport, proberen om een rit volledig op 1 pedaal te rijden, zonder het rempedaal aan te raken. Mits er geen (ongeplande) noodstops zijn voorzien, kan dat. En dat is best geinig.

De kleine ‘Bimmer’ zoeft gemoedelijk door de smalle straatjes. Oneffenheden geeft hij wel flink door, maar dat mis ik juist bij de moderne reguliere BMW’s. Die zijn me tegenwoordig veel te soft afgeveerd, zelfs als je voor een sportonderstel gaat. Zal wel met smaak te maken hebben.

Vlotte jongen
De prestaties zijn zoals je die van een elektro-auto verwacht, anders dan bij een benzine- of diesel aangedreven auto. Er is vanaf stilstand koppel aanwezig en dat resulteert in mooie cijfers. Van 0-100 sprint de kleine i3 in 7,9seconden, van 80-120 gaat in minder dan 5 seconden. Mocht je dan je rechtervoet naar beneden houden, dan is de lol snel voorbij, 152 kilometers verschijnen op het digitale display en dan komt de begrenzer erin. Maar zo hard mag je toch nergens…

Het opladen van de accu’s gaat in een vrij gemiddeld tempo. Een nachtje van 6-8 uur aan de 220V-stekker en hij is vol. Aan de laadpaal of via een wallbox gaat het vanzelfsprekend nog een heel stuk sneller; 3-6 uur. Vreemd genoeg is de mogelijkheid voor snelladen – waarbij in 30 minuten de accu’s weer voor 80% zijn gevoed – optioneel leverbaar (1617 euro).

BMW App
Leuk is de BMW App waarmee de i3 verbonden is met mij als eindgebruiker. Met die applicatie kun je niet alleen de standverwarming op afstand inschakelen, maar ook de locatie bepalen, de deuren openen of sluiten en de actieradius raadplegen. Vernieuwend is het wel, maar niets waanzinnigs. Totdat je een beetje verder veegt over het scherm van je telefoon en je ontdekt dat er een knopje opzit waarmee je de auto kunt laten toeteren. Of je nu in Nieuw-Zeeland zit, of vlak naast de auto staat, toeteren gaat hij als je op het knopje drukt. Ook zit er een knopje op voor een lichtsignaal. Niet doorvertellen aan de kids!

Lieve som van...
Al dit plezier heeft een keerzijde. De prijs is fors, daar kan ik niets anders van maken. De i3 is er vanaf 35.500 euro zonder range extender, en 39.990 euro mét. Ons testexemplaar kost de lieve som van 52.340 euro. Voor een stadsauto – de importeur benadrukt dat we de i3 zo moeten zien - is dat een flinke smak geld. Maar dat is voornamelijk het probleem van de kopers. Als je hem leaset, wordt de pijn verzacht door 4% bijtelling. Mits je voor de variant zonder range extender gaat,  als je het motortje wel wil hebben, komt de bijtelling op 7%.