Stella is Latijn voor ster (de zon is een ster) en de eerste drie letters staan voor Solar Team Eindhoven. Creatief zijn ze wel daar in Eindhoven. En ambitieus, want het studententeam wil met Stella als eerste de finish bereiken. Let wel, in de Cruiser-klasse. Anders dan de teams van de Technische Universiteit Delft en Universiteit Twente start het team van de Technische Universiteit Eindhoven in de zogeheten Cruiser-klasse. Hierin ligt de nadruk op een praktische en gebruiksvriendelijke zonneauto in plaats van louter een snelle auto.
Zuinig en licht
Solar Team Eindhoven (STE) heeft zich als doel gesteld om de auto van de toekomst te ontwikkelen. Ruim een jaar geleden is de basis gelegd voor Stella, waarin het beste van twee werelden wordt gecombineerd: het gebruiksgemak van een elektrische auto en de actieradius van een zonneauto. Door aerodynamisch design te combineren met lichtgewicht materialen als carbon en aluminium is een bijzonder zuinige en lichte auto ontworpen met een leeggewicht van 380 kilogram.
Zonnedak
De ruggengraat vormt een aluminium koker, waarin de accu’s en de omvormers zijn opgenomen. Aan weerszijden van die grote ‘middentunnel’ bevinden zich twee stoelen achter elkaar. Zo biedt het interieur ruimte aan vier inzittenden, die enigszins achterover liggen. Noodzakelijk, want de hoogte is in tegenstelling tot de lengte van de auto aan de bescheiden kant. Het exterieur is vormgegeven als een uitgerekte waterdruppel. Het studententeam heeft namelijk naar een optimale balans gezocht tussen aerodynamica en een maximale efficiëntie van het ‘zonnedak’ van 6 m2. De zonnecellen mogen immers niet in de schaduw van elkaar komen te liggen. Er is overigens gebruik gemaakt van relatief simpele huis-tuin-en-keuken panelen, uiteraard wel met een hoge efficiëntie van in dit geval 22,5%.
Strijkbout
Stella wordt aangedreven door twee elektromotoren, één in elk voorwiel. Op die manier is geen overbrenging nodig en dat spaart uiteraard gewicht. De capaciteit van het 66 kilogram lichte accupakket bedraagt 15 kWh en bij een constante snelheid van 70 km/u verbruikt de auto 1,7 kW, vergelijkbaar met een strijkbout thuis. Het maximaal vermogen bedraagt 42 kW (57 pk) en aan koppel staat de bestuurder 280 Nm ter beschikking, genoeg om een topsnelheid van 120 km/u te behalen. De studenten gaan uit van een gemiddeld verbruik van 30 Wh/km, dat neerkomt op een actieradius van 680 kilometer op een zonnige dag in Nederland. In Australië hopen ze 770 kilometer ver te komen. De actieradius is dus weersafhankelijk. Ook in de nacht kan met Stella worden gereden. Zaak is dan wel dat de panelen overdag maximaal zonlicht hebben ‘gevangen’. Dan leunt de auto volledig op het accupakket, goed voor een actieradius van 430 kilometer.
Energiepositief
Volgens zijn makers genereert Stella met haar zonnecellen gemiddeld meer elektriciteit dan ze verbruikt. Zo zou het energieoverschot kunnen worden teruggegeven aan het elektriciteitsnet. Per saldo levert Stella dus meer energie op dan ze gebruikt, en is daarmee ‘energiepositief’. Zoals gezegd, de studenten zijn ambitieus en denken met de nodige ondersteuning van investeerders en interesse bij autofabrikanten binnen 5 tot 10 jaar een productiemodel op de markt te kunnen brengen. Laten ze eerst maar eens de 3.000 kilometer lange ‘zonnerace’ uitrijden. De World Solar Challenge van Darwin naar Adelaide vindt plaats van 6 tot en met 13 oktober 2013.